Георгиј Острогорски

Георгиј Александрович Острогорски (руски: Георгий Александрович Острогорский; 19 јануари 1902 година - 24 октомври 1976 година), - југословенски историчар и средновековен римјанолог роден во Руската Империја, кој се здобил со светски углед во науката за Римската Империја за време на средниот век. Тој бил професор на Белградскиот универзитет.

Острогорски е роден во Санкт Петербург, Руската Империја, син на директор на средно училиште и писател на педагошки предмети.

Средното образование го завршил во класична гимназија во Санкт Петербург и на тој начин стекнал познавање на грчки јазик уште во раниот живот. Своите универзитетски студии ги започнал во Хајделберг, Германија (1921), каде што првично се посветил на филозофијата, економијата и социологијата, иако одел и на класична археологија. Меѓу неговите наставници биле Карл Јасперс, Хајнрих Рикерт, Алфред Вебер и Лудвиг Куртиус. Неговиот интерес за историјата, особено средновековната римска историја, го разбудил еден млад доцент по име Перси Ернст Шрам. По проучувањето на различни аспекти на средновековната римјанологија во Париз (1924–25), Острогорски докторирал на Хајделбершкиот универзитетот (1927 година) со дисертација во која ги комбинира своите интереси за економијата и средновековната римска историја. Потоа предавал како приватен доцент во Бреслау од 1928 година и се преселил во Белград во 1933 година.

Острогорски предавал на Филозофскиот факултет при Белградскиот универзитет, каде што бил раководител на средновековната римјанологија.

Острогорски го сторил Кралството Југославија негов постојан дом и предавале во Белград 40 години сè до неговото пензионирање во 1973 година, оставајќи му го раководителското место за римјанологија на Божидар Ферјанчиќ. Тој бил сторен за дописен член на Српската академија на науките и уметностите во 1946 година и редовен член две години подоцна. Институт за средновековна римјанологија бил создаден во рамките на Академијата во 1948 година со свој директор, функција што ја извршувал сè до неговата смрт Тој бил главен уредник на органскиот дом на Институтот, институтот Зборник на трудови на римјанолошкиот институт, преку својот 16-ти том, кој се појавил во 1975 година. Тој исто така ја надгледувал монографската низа на Институтот, чиишто изборни предмети биле неговата студија „Пронија“ (1951) и повеќе-томната збирка на римски извори за историјата на народите на Југославија.

Острогорски го преплатил на повеќе од еден начин гостопримството со кое го стекнал во неговата нова земја; тој создал нова генерација југословенски римјанисти, ги прошири хоризонтите на југословенските историчари со примерот на неговото лично истражување и им овозможил поблиски контакти со светската научна заедница. Под негово водство, Белградскиот институт станал заедно со Минхен, Париз и Дамбартон Оукс, водечко средиште за истражување во областа на римјанологијата. Острогорски останал верен на Белград до самиот крај, иако со текот на годините биле дадени предлози тој да престојува во центри на римјанологија во СССР или САД.

Неговото најдобро познато дело е стандардната Историја на Византија (германски: Geschichte des byzantinischen Staates), дело во кое се видени три германски изданија (1940, 1952, 1963) и две изданија на англиски јазик (1. издание. 1956 (Обединето Кралство) и 1957 (Соединети Држави), 2. издание. 1968 (Обединето Кралство) и 1969 (Соединети Држави)), и преводи на повеќе од 10 други јазици.

Острогорски починал во Белград во 1976 година.

• Острогорски, Георгиј (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
  • Острогорски, Георгиј (1957). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press. ISBN 9780813505992.
  • Острогорски, Георгиј (1968). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell. ISBN 9780631110705.
  • Острогорски, Георгиј (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press. ISBN 9780813505992.
• Острогорски, Георгиј (1956). „The Byzantine Emperor and the Hierarchical World Order“. The Slavonic and East European Review. 35: 1–14. JSTOR 4204790.
• Острогорски, Георгиј (1959). „The Byzantine Empire in the World of the Seventh Century“. Dumbarton Oaks Papers. 13: 1–21. doi:10.2307/1291126. JSTOR 1291126.
• Острогорски, Георгиј (1959). „Byzantine Cities in the Early Middle Ages“. Dumbarton Oaks Papers. 13: 45–66. doi:10.2307/1291128. JSTOR 1291128.
• Острогорски, Георгиј (1965). Серска област после Душанове смрти. Београд: Научно дело.
• Острогорски, Георгиј (1965). „The Byzantine Background of the Moravian Mission“. Dumbarton Oaks Papers. 19: 1–18. doi:10.2307/1291223. JSTOR 1291223.
• Острогорски, Георгиј (1971). „Observations on the Aristocracy in Byzantium“. Dumbarton Oaks Papers. 25: 1–32. doi:10.2307/1291302. JSTOR 1291302.

• Hunger, Herbert (1977). „Georg Ostrogorsky, Nachruf“. Almanach der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. 127: 538–544.
• Pamela Armstrong (2013). Authority in Byzantium. Ashgate Publishing, Ltd. стр. 330–. ISBN 978-1-4094-3608-9.