Голем мајстор на ТемпларитеСекој што ќе станел Голем мајстор на витешкиот ред Темплари станувал командант на христијанската војска и на храмот на Соломон (познат и како темпларски храм). Првиот Голем мајстор на овој витешки ред бил Хуго де Паен којшто на оваа функција застанал во 1118 година, а по неговата смрт на оваа функција застанал Робер де Краон со што продолжила низата на Големи мајстори којашто завршила со Жак де Молеј во 1314 година. Најголем број од темпларите коишто биле Големи мајстори на функцијата останале до својата смрт, но абдикацијата на некој од нив не е непозната и се има случувано главно поради нивното заминување во манастирите по мирен живот или поради дипломатски цели. Секоја држава си имала свој мајстор, а сите биле покорни на Големиот мајстор и го известувал за сè што се случувало во редот на темпларите во нивната држава. Големиот мајстор ги разгледувал плановите и активностите на редот, одлучувал за воените походи во светата земја и источна Европа, склучувал зделки, раководел со средствата и финансиите на редот и одлучувал за подобрување на инфраструктурата во западна Европа. Големиот масјтор ги контролирал сите случувања во редот, но подоцна бил донесен акт со кој се ограничиле неговите функции. По издавањето на папската була, темпларскиот ред заедно со својот Голем мајстор бил одговорен пред Рим. Вкупно имало 23 Големи мајстори што на таа функција биле од 1118 до 1314 година:
Наводи
|
.svg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
