Данило II Петровиќ Његош

Данило I
Портрет на Данило Петровиќ-Његош од Јохан Бес, 1855
Кнез на Црна Гора
На престол	1852–1860
Претходник	Самиот тој(како Владика)
Наследник	Никола I
Владика на Црна Гора
На престол	1851–1852
Претходник	Петар II
Наследник	Самиот тој(како Кнез), Никанор Ивановиќ (како Владика)
Роден(а)	25 мај 1826(1826-05-25) Његуши, Црна Гора
Починал(а)	13 август 1860(1860-08-13) (возр. 34) Котор, Австриско Царство
Почивалиште	Цетински манастир
Сопружник	Даринка Квекиќ (в. 1855)
Деца	Олга
Полно име Данило I Петровиќ-Његош
Династија	Петровиќ-Његош
Татко	Станко Петровиќ-Његош
Мајка	Крстиња Врбица
Вероисповед	Православие
Печат

Данило II Петровиќ Његош ^{[белешка 1]} (Црна Гора, 6 јуни 1826 — Котор, Австроунгарија 13 август 1860), бил владетел на Црна Гора, прв световен (кнез) владетел од династијата Петровиќ-Његош. Петар II Петровиќ Његош го избрал за свој наследник. По смртта на Петар II, црногорскиот Ценат и зборот на црногорските старешни на 1 јануари 1852 година, го потврдиле за владетел на Црна Гора. На 1 март 1852 година, црногорскиот Сенат, врз основа на одлуката на општото црногорско собрание, донел одлука Црна Гора да се прогласи за наследно кнежевство.

И покрај желбата на Петар II, во Црна Гора постоеле уште двајца претенденти на црногорскиот престол, братот на Петар II - Перо Томов и Ѓорѓија Савов Петровиќ. На 9 септември 1851 година, црногорскиот Сенат го избрал Перо Томов за владетел на Црна Гора, меѓутоа благодарение на руската поддршка, како и влијанието на двајцата угледни сенатори Новица Церовиќ и Стефан Перков Вукотиќ, како прв световен владетел на црногорскиот престол седнал Данило II.

Данило I Петровиќ-Његош е роден на 25 мај 1826 година (според некои извори 21 мај/2 јуни или 25 мај/6 јуни 1826) во Његуши, Црна Гора. Припаѓал на династијата Петровиќ-Његош, истакната духовна и световна фамилија од црногорското племе Његуши. Негов татко бил Станко Петровиќ, а мајка му Крстиња Мартиновиќ. Данило бил внук на Томо Марков Петровиќ, брат на владиката Петар I Петровиќ-Његош, и бил во блиско сродство со другите членови на династијата.

Данило се школувал во Цетиње, каде што добил образование под влијание на неговиот чичко, Петар Петровиќ-Његош, познатиот црногорски владика, поет и филозоф. Неговото образование било насочено кон подготовка за лидерска улога во Црна Гора, вклучувајќи го и учењето на странски јазици, воена стратегија и дипломатија. По смртта на Петар II во 1851 година, Данило бил избран за владетел, но не како владика, туку како кнез, означувајќи го почетокот на транзицијата на Црна Гора од теократија кон секуларна држава.

Данило I станал кнез на Црна Гора во 1851 година, наследувајќи го Петар II. Неговото владеење било обележано со значајни реформи, војни против Османското Царство и напори за модернизација на Црна Гора.

Данило I ја укинал теократската форма на владеење, во која владетелите на Црна Гора биле владики. Во 1852 година, тој официјално ја прогласил Црна Гора за секуларно кнежевство, со себе како прв световен владетел. Оваа промена предизвикала отпори кај некои конзервативни сили во Црна Гора, особено меѓу племенските водачи, но Данило успеал да ја консолидира својата власт.

Данило спровел серија реформи за да ја зајакне централната власт и да ја намали автономијата на црногорските племиња, кои традиционално имале голема независност. Тој: воведол редовен даночен систем за финансирање на државата, формирал лична гарда за да ја зајакне својата контрола, спровел административни реформи за да ја подобри ефикасноста на управувањето, работел на модернизација на правниот систем, вклучувајќи го и донесувањето на законик за уредување на општествените односи. Овие реформи често наидувале на отпор од племенските водачи, но Данило со цврста рака успеал да ја намали нивната моќ и да ја зајакне централната власт.

Данило водел агресивна надворешна политика, насочена кон зајакнување на независноста на Црна Гора и нејзино ослободување од османското влијание. За време на неговото владеење, Црна Гора водела два важни воени конфликти со Османското Царство:

• Прва војна (1852–1853): Османлиите тврделе дека имаат право на надлежност над Црна Гора. Данило, со помош на својот постар брат, војводата Мирко Петровиќ, ги поразил Османлиите во битката кај Острог во 1853 година. Оваа победа ја зацврстила позицијата на Црна Гора.
• Втора војна (1858): Кулминацијата била битката кај Граховац во 1858 година, каде Црна Гора, предводена од Данило и Мирко, постигнала решителна победа. Оваа битка довела до меѓународно признавање на границите меѓу Црна Гора и Османското Царство во 1859 година, со што Црна Гора добила поголема територија и меѓународна видливост.

Данило бил вешт дипломат, одржувајќи односи со европските сили, особено со Русија, која била главен сојузник на Црна Гора. Тој исто така барал поддршка од Франција и други европски држави за да го зајакне меѓународниот статус на Црна Гора.

На 13 август 1860 година, Данило бил смртно ранет во Котор, во атентат извршен од Тодор Кадиќ, припадник на племето Бањани, кој бил незадоволен од Даниловите реформи и централизацијата на власта. Данило починал истиот ден, на возраст од 34 години. Атентатот бил последица на внатрешните тензии предизвикани од неговите реформи, особено меѓу племенските водачи кои се противеле на губењето на својата автономија.

п р у Монарси на Црна Гора Митрополство (1696–1852) Данило I Сава II Василије III Петар I Петар II Данило II Кнежевство (1852–1910) Данило I Никола Кралство (1910–1918) Никола I