До Кралицата

„До Кралицата“ (или „До Кралицата од свирачите“) ― кратка поема од 18 реда, со која се пофалува кралицата Елизабета I, која му се припишува на Вилијам Шекспир. Таа била вклучена во 2007 година од Џонатан Бејт во неговото целосно шекспирово издание за Кралското шекспирово друштво.^[1]

Поемата, опишана од Бејт, напишана на „задниот дел од пликот“, веројатно е составена како епилог за изведба на претстава во присуство на кралицата. Бејт верува дека е создадена да се чита откако „Како ви е арно така“ била предадена на дворецот на мрсен вторник во февруари 1599 година. Изучителите од САД, Вилијам Ринглер и Стивен Меј ја откриле песната во 1972 година во тетратката на човекот по име Хенри Стенфорд, за кого се знае дека работел во домаќинството на Лорд Чембрлен. Други изучители оттогаш го оспоруваат припишувањето кон Шекспир.

Современата англиска песна е:

Припишувањето прво било направено - привремено - кон Шекспир од Ринглер и Меј, а било прифатено во 2005 година од Џејмс С. Шапиро, кој предложил дека можеби била напишана како епилог за дворската изведба на „Сон на летната ноќ“. Тој тврдел дека мерката одговара на затворачките линии на Оберон и познатиот објавен епилог, изговорен од Пак. Џулиет Дусинбер подоцна тврдела дека е поверојатно да се користи за „Како ви е арно така“, бидејќи се поврзува со темите во претставата. Таа исто така предложила дека се однесува на сончев часовник во Ричмондовата палата, каде што смета дека можеби била изведена претставата.^[3] Бејт го прифатил овој став и изјавил дека е „99% сигурен“ дека таа е од Шекспир.

Сепак, други изучители не се согласуваат. Во 2009 година, Мајкл Хатавеј тврдел дека таа поема е најверојатно да е од Бен Џонсон, наведувајќи дека,

Трохајските тетраметри што ги користел Џонсон, на пример, во песните од свадбената маска на Лорд Хадингтон, изведени на дворот на мрсен вторник во 1608 година, и сатирските песни во неговата „Маска од Оберон“ од 1611 година се многу близу во стилот со избраната песна и имаат приближно ист процент на женствени завршетоци.^[4]

Тој вели дека Шекспир и Томас Декер биле исто така можни автори. Хелен Хакет во 2011 година тврдела дека Декер е најверојатниот автор,

Декер се појавува како најсилен претендент, од причини што вклучуваат негова повторувачка преокупација со избрани и временски циклуси, неговата широка композиција на кралскиот панегирик, силните сличности помеѓу поемата „Повикана рака“ и епилогот со неговиот „Стара фортуната“ (исто така изведен на дворецот во 1599 година), и вербално одекнување на поемата „Повикана рака“ во неговата „Вавилонска блудница“ (1605).^[3]

Хакет наведува дека, за разлика од Шекспир, Декер редовно пишувал комплементарни стихови за Елизабета и предложува дека поемата требала да се изговори на крајот од неговата драма „<i id="mwWQ">Одмор на чевларот</i>“.

• Шекспирова апокрифа
• Ричмондова палата

п р у Вилијам Шекспир Драми Комедии Секое зло за арно Како ви е арно така/Како што милувате Комедија на забуни Симбелин Со сила убавина не бидува Танте за кукуригу Венецијанскиот трговец Веселите жени од Виндзор Сон на летната ноќ Од влакно ортома/Многу врева за ништо Перикле, принцот тирски ✻ Кротењето на опаката Луња/Бура Ноќ спроти Водици Двајцата велможи од Верона Двајцата благородни земјаци ✻ Зимска прикаска/Зимска бајка Трагедии Антониј и Клеопатра Кориолан Хамлет Јулиј Цезар Кралот Лир Макбет Отело Ромео и Јулија Тимон од Атина Тит Андроник Троил и Кресида Историски драми Кралот Џон Едвард III ✻ Ричард II Хенри IV Дел 1 Дел 2 Хенри V Хенри VI Дел 1 ✻ Дел 2 Дел 3 Ричард III Хенри VIII ✻ Рани изданија Кварто изданија Прво фолио Второ фолио Поеми Шекспирови сонети споредба со Петрарка Плак на љубената Фениксот и желката Обесчестувањето на Лукреција Венера и Адонис