Евроцентризам

Евроцентризам е политички термин измислен во 1980 година, кој се однесува на идејата за Европска Извонредност, еден светоглед центариран на западната цивилизација, како што се развила во текот на Европските колонијални империи од почетокот на модерниот период.

Терминот евроцентризам датира од крајот на 1980-тите и стана распространет во дискурсот за политичката коректност и културниот релативизам во текот на 1990-тите, особено во контекст на деколонизација и помош за развој и хуманитарна помош понудени од страна на индустријализираните земји ("Првиот свет") за земјите во развој ("Третиот свет").

Философските методи се добро прилагодени за распакување на политичките, онтолошките, и епистемолошките услови кои го поттикнуваат расизмот и ја држат белата превласт во место. Сепак, во целина, филозофијата како дисциплина остана релативно недопрена од интердисциплинарната работа за раса и белина. Во својата борба за сигурност, западната филозофија продолжува да генерира што таа мисли дека се безбојни и полово-неутрални начини на знаење, реалност, морал, и човечка природа

—Алисон Бејл, "Филозофија и белина"^[1]