Железнички гробишта

Железнички гробишта се места каде што се фрлаат возови и подвижен возен парк додека чекаат собирање, рециклирање или уништување. Тие може да бидат напуштени и оставени да се распаѓаат. Терминот може да се користи и за трамваи. Ваквите гробишта на возила се разликуваат од напуштена железница, која е железничка линија што повеќе не се користи за таа цел, и напуштена железничка станица што е слично напуштена. Некои железнички гробишта привлекуваат посетители и можат да бидат извор на туризам, додека други имале улога во зачувувањето на историјата на железниците.^[1]

Локации

Некои локации содржат бројни возови кои се напуштени. Во Соединетите Американски Држави, надвор од Вотервлит, Њујорк, се наоѓа главната линија за Железницата Делавер и Хадсон. Покрај оваа железничка линија се наоѓа напуштен дел од пругата каде што се наоѓаат 'рѓосани локомотиви, патнички и товарни вагони. Иштвантелки Фомюхели, порано една од најважните работилници за поправка на железници во Унгарија, сега е напуштена со стар возен состав на локацијата. Многу од нив биле однесени таму за да бидат поправени пред да бидат изложени во Унгарскиот историски парк на железницата во Будимпешта, но никогаш не стигнале таму. Едно особено значајно место е отпадот Вудам Браќа во Бари, Велс, од кој 213 од 297 локомотиви биле спасени од новото движење зачувување на железницата. Во Русија, има една во Шумково.Во Тангшан во северна Кина има 'рѓосани локомотиви на колосеците на сега затворените рудници за јаглен. Неколку се преместени и изложени во Паркот за рударство на јаглен и музејот на железницата.^[2]

Возовите можат да бидат напуштени на одредена локација бидејќи се смета дека е премногу тешко да се преместат. На пример, две големи парни локомотиви на Игл Лејк и Вест Бранч железница беа оставени во шумска област во амери канската држава Мејн по завршувањето на локалната операција за сеча бидејќи не беше практично да се преместат од толку оддалечена локација.

Железничкигробишта во Боливија

Гробиштата за возовите можат да бидат од интерес за железничките фанови, урбаните истражувачи и другите туристи. „Цементерио де Тренес“ („жични гробишта“) во близина на Ујуни, Боливија, служи како туристичка атракција со возови кои датираат од 19 век, оставени да 'рѓосаат во пространите солени рамнини на Салар де Ујуни.^[3]