Заспана девојка
Заспана девојка (холандски: Slapend meisje), позната и како Заспана жена, Заспана жена на маса и Заспана слугинка,[1] е слика на холандскиот сликар-мајстор Јоханес Вермер, 1657.[2] Сега е во Музејот на уметност Метрополитен во Њујорк и може да не биде позајмен на друго место според условите на оставината на дарителот. Тема, влијанија и промени во составотСпоред Литке, присуството на кучето би алудирало на „еден вид импровизирани односи кучешки додворувачи кои излегуваат на улица“. Мажот и кучето биле заменети со огледало на далечниот ѕид, што укажува на тоа како искуството на сетилата брзо поминува, и столчето е оставено под агол со перница, што е можно да означува индолентност, заедно со навестување на неодамнешното друштво. Идејата дека неодамна била заедно со некого ја засилува стомната со вино, чашата на страна и можно присуство на нож и виљушка на масата. Кинескиот сад со овошје е симбол на искушение, а за современик на Вермер, запознаена била со симболиката на холандската уметност од тоа време, ножот и бокалот лежејќи со отворена уста под зашеметен материјал ќе им донесело на ум повеќе од социјалните односи.[1] Сликата многу веројатно била во сопственост на патронот на Вермер, Питер ван Рајвен, кој исто така бил сопственик на „Млекарката“, која има слична напнатост помеѓу симболиката на сексуални или романтични врски со слугинките и нивното претставување на начин што бил посимпатичен отколку воспоставената традиција.[1] Провидност и изложбиСликата била меѓу големата збирка на дела на Вермер продадени на 16 мај 1696 година, од имотот на Јакоб Дисиус (1653–1695). Нашироко се верува дека збирката првично била во сопственост на свекорот на Дисиус, Питер Клас ван Рајвен од Делфт како главен покровител на Вермер, а потоа и предал на ќерката на Рајвен (1655–1682), која би му ја оставила на Дисиус. Историјата на делото од таа точка е непозната сè до нејзината сопственост на Џон Ватерло Вилсон во Париз по 1873 година. Продадена била на 14 март 1881 година во Париз, кога галеријата Седелмејер во Париз ја купила и ја продала подоцна истата година на Родолф Кан, исто така од Париз. Кан го поседувал делото сè до 1907 година. Била продадена во 1908 година преку браќата Дувин од Лондон на Бенџамин Алтман, а била изложена во Њујорк во 1909 година. Алтман го поседувал делото сè до 1913 година, кога преминал во рацете на Музејот на уметност Метрополитен како оставина.[1] ПоврзаноНаводи
Библиографија
Надворешни врски
|
||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
