Зелена теорија

Зелената теорија ― теорија за меѓународни односи (МО). За разлика од главните теории за МО, таа ги поставува еколошките прашања како средишни за проучувањето на меѓународните односи. Според зелената теорија, главните теориите како неореализмот и неолиберализмот не успеваат да ги разберат еколошките проблеми преку нивните рационалистички и државно-центрични рамки на анализа. Зелената теорија се насочува на проучувањето на глобалната правда, меѓународниот развој, модернизацијата и безбедноста.^[1] Зелените перспективи во МО се појавиле во 1970-тите како одговор на зголемувањето на прекунационалните прашања поврзани со животната средина. До крајот на 20 век, зелената теорија се етаблирала во рамките на дисциплината.^[1] Зелената теорија се усогласува со постпозитивизмот кој произлегла од таканаречената трета (или четврта) дебата на МО. Теоријата може да се подели на крило насочено кон меѓународна политичка економија (МПЕ) и космополитско крило.^[1] Првично, крилото МПЕ,^[1] главно заинтересирано за режимите на животната средина,^[1] било посилно, но последователно многу космополитски теоретичари, како Дејвид Хелд, Ендру Линклејтер, Хенри Шу и Томас Пог, дале придонеси поврзани со прашања заживотната средина.^[1]

• Eckersley, Robyn (2007). „Green Theory“ (PDF). Во Dunne, Tim; Kurki, Milja; Smith, Steve (уред.). International Relations Theories: Discipline and Diversity. Oxford: Oxford University Press. стр. 247–265. ISBN 978-0-19-929833-4. Архивирано од изворникот (PDF) на 15 октомври 2012.

• Dyer, Hugh C. (2017). „Green Theory“. Во McGlinchey, Stephen; Walters, Rosie; Scheinpflug, Christian (уред.). International Relations Theory (PDF). Bristol: E-International Relations. стр. 84–90. ISBN 978-1-910814-20-8.
• Lawson, Stephanie (2015). „Green Theory“. Theories of International Relations: Contending Approaches to World Politics. Cambridge: Polity Press. ISBN 978-0-7456-9513-6.
• Paterson, Matthew; Doran, Peter; Barry, John (2010). „Green Theory“. Во Hay, C.; Lister, M.; Marsh, D. (уред.). The State: Theories and Issues. Basingstoke: Palgrave Macmillan. стр. 135–154. ISBN 978-0-230-80227-8.
• Paterson, Matthew (2013). „Green Politics“. Во Burchill, Scott; Linklater, Andrew (уред.). Theories of International Relations (5. изд.). Basingstoke: Palgrave Macmillan. стр. 266–290. ISBN 978-1-137-31136-8.
• Steans, Jill; Pettiford, Lloyd; Diez, Thomas; El-Anis, Imad (2010). „Green Perspectives“. An Introduction to International Relations Theory: Perspectives and Themes (3. изд.). New York: Routledge. ISBN 978-1-317-86299-4.
• Tienhaara, Kyla; Downie, Christian (2019). „Green Theory and the G20“. Во Slaughter, Steven (уред.). The G20 and International Relations Theory. Cheltenham: Edward Elgar Publishing. стр. 183–209. ISBN 978-1-78643-265-0.
• Vogler, John (2020). „Environmental Issues“. Во Baylis, John; Smith, Steve; Owens, Patricia (уред.). The Globalization of World Politics: An Introduction to International Relations (8. изд.). Oxford: Oxford University Press. стр. 387–403. ISBN 978-0-19-882554-8.