Калмарска Унија
Калмарска Унија (норвешки, дански, шведски: Kalmarunionen) – серија лични сојузи во периодот од 1397 до 1523 година[1], која ги обединила Норвешка, Данска и Шведска под еден монарх. Секоја од овие земји се одрекнала од својата сувереност, но не и од независноста. Во 1523 година, Шведска, незадоволна од данската доминација, излегла од сојузот основајќи суверена монархија под Густав I. Данска сепак ја контролира Норвешка сè до 1814 година, која потоа е под контрола на Шведска. Калмарската Унија ја создала данската кралица Маргарета I Велика во шведскиот град Калмар, кој тогаш се наоѓал на шведско-данската граница, откако данските и шведските сили со заедничка акција го победиле шведскиот крал Алберт од Мекленбург, кој бил со германско потекло. Шведска, незадоволна со данската доминација и нејзината политика на војување за делови од денешна Германија, првпат се побунила во 1439 година. Тој бунт бил задушен, но оној од 1470 година, траел со десетлетија. На крајот, Калмарската Унија пропаднала во 1523 година кога Густав Ваза бил избран за крал на Шведска.[2] Данска успеала да ја одржи контролата над Норвешка сè до 1814 година кога под притисок на Велика Британија и Шведска била присилена да ѝ ја предаде на Шведска. НаводиНадворешни врски
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
