Воздушна фотографија од електраната на јаглен Сапура.
Индија во 2019 година била ставена на седмото место на листата на земји најмногу погодени од климатските промени.[1] Индија емитира околу 3 гигатониCO2eqстакленички гасови секоја година; околу два и пол тони по човек, што е помалку од светскиот просек.[2] Земјата испушта 7% од глобалните емисии, и покрај тоа што има 17% од светската популација.[3]Индексот на перформансите на климатските промени на Индија бил рангиран на осмото место меѓу 63 земји кои сочинуваат 92% од сите емисии на стакленички гасови во 2021 година.[4]
Зголемувањето на температурата на Тибетската висорамнина предизвикува повлекување на хималајските ледници, загрозувајќи го протокот на Ганг, Брамапутра, Јамуна и другите големи реки. Во извештајот на Светскиот фонд за природата (WWF) од 2007 година се навело дека реката Инд може да пресуши од истата причина.[5] Се предвидува дека силните лизгања на земјиштето и поплавите ќе станат сè почести во сојузни држави како Асам.[6] Фреквенцијата и интензитетот на топлотните бранови се зголемуваат во Индија поради климатските промени.[7] Температурите во Индија се зголемиле за 0.7 °C помеѓу 1901 и 2018 година.[8]
Емисии на стакленички гасови
Емисиите по лице се пониски во споредба со другите големи емитори, но вкупниот број е значителен.[9]Емисиите на CO2 во Индија биле многу помали од Кина, но се зголемувале многу побрзо од 2002 до 2020 година.[10]
[[Податотека:Per_Capita_CO2_by_Region.svg|мини| Индија создала многу помалку јаглерод диоксид по лице од другите примарни региони од 2002 до 2020 година.[10]
Емисиите на стакленички гасови од Индија се на трето место по големина во светот и главен извор е јагленот.[11] Индија емитирала 2,8 гигатониCO2eq во 2016 година (2,5 вклучувајќи го индискиот сектор за Шумарство и други користења на земјиштето).[12][13] 79% биле CO2, 14% метан и 5% азотен оксид .[13] Индија емитира околу 3 гигатониCO2eqстакленички гасови секоја година; околу два тона по лице,[14] што е половина од светскиот просек.[2] Земјата испушта 7% од глобалните емисии.[3]
Во Индија во 2023 година, емисиите се зголемиле за 190 милиони тони поради силниот раст на БДП-то и намаленото производство по слабиот монсун, при што нејзините емисии по глава на жител останале значително под глобалниот просек.[15]
Намалувањето на емисиите на стакленички гасови, а со тоа и намалување на загадувањето на воздухот во Индија, би имало здравствени придобивки вредни 4 до 5 пати повеќе од трошоците, што би било најисплатливо во светот.[16]
Обврските од Парискиот договор вклучуваат намалување на овој интензитет за 33–35% до 2030 година.[17] Годишните емисии во Индија по лице се помали од глобалниот просек,[18] а УНЕП предвидува дека до 2030 година тие ќе бидат помеѓу 3 и 4 тони.[3]
Во 2019 година се проценило дека Кина емитирала 27% од светските стакленички гасови, потоа САД со 11%, потоа Индија со 6,6%.[19]
↑Sampedro, Jon; Smith, Steven J.; Arto, Iñaki; González-Eguino, Mikel; Markandya, Anil; Mulvaney, Kathleen M.; Pizarro-Irizar, Cristina; Van Dingenen, Rita (2020-03-01). „Health co-benefits and mitigation costs as per the Paris Agreement under different technological pathways for energy supply“. Environment International (англиски). 136: 105513. Bibcode:2020EnInt.13605513S. doi:10.1016/j.envint.2020.105513. ISSN0160-4120. PMID32006762. |hdl-access= бара |hdl= (help)
.svg)
