Минималистичка музика

Минималистичка музика е стил на музика поврзан за делата на америкаснките композитори Ла Монте Јанг, Тери Рајли, Стив Рајх, Џон Адамс и Филип Глас.^[1]^[2]^[3]^[4] Настанува во Њујоркшката даунтаун сцена во 1960-тите години и е првично сметана за форма на експериментална музика наречена Њујоршка хипнотична школа.^[5] Истакнати одлики на овој стил се согласната хармонија, постојаниот пулс (доколку не мобилен се нарекува брчало), стагнирачка или постепена трансформација и повторувања на музички фрази или помали фигури, мотиви или ќелии. Може да вклучува и особини како додатни процеси и променување на фазата кои водат до терминот phase music. Минималистичките композиции кои се ослонуваат на строги процеси како техники на компонирање се обично наречени process music.

Започнувајќи во раните 1960-ти години како запуштена андерграунд сцена во алтернативните простори на Сан Франциско и таваните во Њујорк, минимализмот се шири и станува најпопуларниот стил во експерименталната музика во втората половина на 20 век. Движењето на почеток вклучувало десеттина композитори, иако само пет (Јанг, Рајли, Рајх, Глас и подоцна Џон Адамс) испливуваат меѓу јавноста и се најчесто асоцирани за Американската Минималистичка Музика. Во Европа, музиката на Луи Андриесен, Карел Гејвертс, Мајкл Најман, Гевин Брајарс, Хенрик Горецки и Арво Пјарт се смета за европски минимализам.

Не е јасно од каде доаѓа терминот минималистичка музика. Стив Рајх вели дека тој термин му припаѓа на Мајкл Најман. Филип Глас верува дека Том Џонсон е првиот кој го споменува тој термин.^[6]^[7]^[8]

Наводи

↑ Mertens, W. (1983), American Minimal Music, Kahn & Averill, London, (p.11).
↑ Michael Nyman, writing in the preface of Mertens' book refers to the style as "so called minimal music" (Mertens 1983, p.8).
↑ "The term 'minimal music' is generally used to describe a style of music that developed in America in the late 1960s and 1970s; and that was initially connected with the composers La Monte Young, Terry Riley, Steve Reich, and Philip Glass." Sitsky, L. (2002), Music of the twentieth-century avant-garde: a biocritical sourcebook,Greenwood Press, Westport, CT. (p.361)
↑ Young, La Monte, "Notes on The Theatre of Eternal Music and The Tortoise, His Dreams and Journeys" (original PDF file), 2000, Mela Foundation, www.melafoundation.org — Historical account and musical essay where Young explains why he considers himself the originator of the style vs. Tony Conrad and John Cale.
↑ Kostelanetz and Flemming 1997, 114–16.
↑ Kostelanetz and Flemming 1997, 114.
↑ Bernard 1993, 87 and 126.
↑ Warburton 1988, 141.

[Mertens-1] Mertens, W. (1983), American Minimal Music, Kahn & Averill, London, (p.11).

[2] Michael Nyman, writing in the preface of Mertens' book refers to the style as "so called minimal music" (Mertens 1983, p.8).

[3] "The term 'minimal music' is generally used to describe a style of music that developed in America in the late 1960s and 1970s; and that was initially connected with the composers La Monte Young, Terry Riley, Steve Reich, and Philip Glass." Sitsky, L. (2002), Music of the twentieth-century avant-garde: a biocritical sourcebook,Greenwood Press, Westport, CT. (p.361)

[young2000-4] Young, La Monte, "Notes on The Theatre of Eternal Music and The Tortoise, His Dreams and Journeys" (original PDF file), 2000, Mela Foundation, www.melafoundation.org — Historical account and musical essay where Young explains why he considers himself the originator of the style vs. Tony Conrad and John Cale.

[5] Kostelanetz and Flemming 1997, 114–16.

[6] Kostelanetz and Flemming 1997, 114.

[Bernard_1993,_87_and_126-7] Bernard 1993, 87 and 126.

[8] Warburton 1988, 141.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Минималистичка музика

Наводи

Portal di Ensiklopedia Dunia