Младинска невработеност

Невработеноста кај младите е состојба на младите луѓе кои бараат работа, но не можат да најдат работа, а возрасниот опсег е дефиниран од Обединетите нации како 15–24 години. Невработено лице се дефинира како некој што нема работа, но активно бара работа. За да се квалификува како невработен за службени и статистички мерења, поединецот мора да биде без вработување, подготвен и способен за работа, на официјално назначената „работна возраст“ (често од тинејџерска до средина на 60-тата возраст) и активно да бара позиција. Стапките на невработеност кај младите имаат тенденција да бидат повисоки од стапките на возрасни во секоја земја во светот.

Постојат 1,2 милијарди млади во светот на возраст меѓу 15 и 24 години, што претставува 17% од светската популација.^[1] 87% од нив живеат во земјите во развој. Возрасната граница дефинирана од Обединетите нации однесува на периодот кога задолжителното школување завршува до 24-та година од животот.^[2] Оваа дефиниција останува контроверзна бидејќи не само што влијае на статистиката на невработеност, туку исто така игра важна улога во насочените решенија дизајнирани од творците на политики во светот.

Денес течат две главни дебати. Прво, дефинирањето на возрасниот опсег на младите не е толку очигледно како што изгледа. Две теоретски перспективи доминираат во оваа дебата. На младите може да се гледа како фаза во животот помеѓу адолесценцијата и зрелоста^[3] или како социјално конструирана група со своја под-култура, што го отежнува воспоставувањето на споредлив старосен опсег помеѓу земјите.^[4] Второ, самата дефиниција за невработеност доведува до можност да не се земат предвид голем број млади отпуштени од работа. Оние кои немаат работа и не бараат активно работа - честопати жени^[5] - се сметаат за неактивни и затоа се исклучени во статистиката за невработеност. Нивното вклучување значително би ја зголемило стапката на невработеност.

Постојат повеќе сложени причини за невработеноста кај младите. Меѓу нив, квалитетот и релевантноста на образованието, нефлексибилниот пазар на труд и регулатива, што пак создаваат ситуација на помош и зависност, а тоа се главните причини за кои се дискутира денес.

Квалитетот и релевантноста на образованието честопати се сметаат како прва основна причина за невработеност кај младите.^[6] Во 2010 година, во 25 од 27 развиени земји, највисока стапка на невработеност имало кај лица со основно образование или помалку^[7] Сепак, високото образование не гарантира пристојна работа. На пример, во Тунис, 40% од дипломираните се невработени наспроти 24% од не-дипломираните.^[6] Ова влијае особено на високо образованите млади жени. „Во Турција, стапката на невработеност кај универзитетски образованите жени е повеќе од 3 пати поголема од онаа на мажите со универзитетско образование; во Иран и Обединетите Арапски Емирати, таа е скоро 3 пати; и во Саудиска Арабија е 8 пати“.^[6]

Надвор од неопходноста да се обезбеди пристап до сите, образованието не е соодветно прилагодено кон потребите на пазарот на трудот, што, пак, доведува до две последици: неможност на младите да најдат работа и неможност работодавците да вработат работници со потребните вештини. Во комбинација со економската криза и недостатокот на доволно создавање работни места во многу земји, резултираше во високи стапки на невработеност низ целиот свет и развој на криза со вештини. Анкетите сугерираат дека до половина од сите деловни активности имаат отворени позиции, за кои се борат да најдат соодветно квалификувани луѓе.^[8] Едно глобално истражување покажа дека повеќе од 55% од работодавците ширум светот веруваат дека постои „криза со вештини“ бидејќи деловните субјекти се сведоци на големо несовпаѓање помеѓу вештините што ги учат во образовниот систем и оние што се вушност потребни на работното место. За многу влади, клучно прашање е како тие можат да го надминат овој јаз и да осигурат дека младите се опремени со вештини што ги бараат работодавците.

Прво, високото ниво на регулатива за заштита на вработувањето, предизвикува работодавачите да бидат претпазливи во врска со вработувањето на повеќе од минимален број работници, бидејќи тие не можат лесно да бидат отпуштени за време на криза, или да бидат отпуштени ако се појави новиот вработен се покаже како немотивиран или неспособен.^[9] Второ, развојот на привремени форми на работа како што се пракса, сезонски работни места и краткорочни договори ги оставија младите работници во несигурни ситуации. Бидејќи нивните работни места се со привремен договор, младите честопати први се отпуштаат кога компанијата ќе го намали бројот на вработени.^[2][10][11] Доколку се отпуштени, младите обично немаат право на исплати за технолошки вишок затоа што работеле само со компанијата за краток временски период.^[12] Откако ќе заврши оваа работа, многумина се остануваат невработени и обесправени во потрагата по работа. Сепак, некои млади влегуваат во работата на скратено работно време за време на високото образование. Оваа стапка е ниска во земји како Италија, Шпанија и Франција, но во САД скоро една третина од студентите комбинираат образование и работа.

Легитимноста на практиканството започна да се доведува во прашање. Целта на практикантската работа е да им се овозможи на студентите или неодамна дипломираните студенти да стекнат работно искуство и препорачно писмо за додавање во нивното CV. Сепак, многу практиканти се пожалија дека едноставно извршуваат основна груба работа, наместо да учат важни знаења и вештини. Дали овие позиции за стажирање ги кршат федералните правила што се во функција за управување со програми како што се практиканти, останува да видиме. Меѓутоа, стажирањето се чини дека е единствената одржлива алтернатива за вработување на младиот поединец. Со малку или без раст на работните места, стапката на невработеност кај оние кои се надвор од факултет и на крајот на 15-24 години на возраст од младите спектар е приближно 13,2% заклучно со април 2012 година.^[13]

Многу земји низ светот обезбедуваат помош за приходи за поддршка на невработените млади додека не се подобри пазарот на трудот и економските услови.^[14] Иако оваа поддршка е строго поврзана со обврските во однос на активно барање работа и обука, таа доведе до појава на дебата за тоа дали создава зависност кај младите и има штетно влијание врз нив.^[15] Во септември 2014 година, Дејвид Камерон објави дека ќе ги намали придобивките за домување и вработување за лица од 18 до 21 година за 3.29€ до 25,199€^[16] за да се намали зависноста од владината помош и да се пренасочи финансирањето кон насочени програми за зголемено учење и можности за обуки.

Поединечните искуства за невработеноста и дефинициите за младите, варираат од земја до земја, така што испитувањата на одредени земји дава поголем увид во причините и последиците за невработеност кај младите.

Република Македонија се соочува со една од најголемите стапки на младинска невработеност во Европа. Дополнително, последните истражувања покажуваат дека младите не се чувствуваат вклучени во општествено-економските случувања, што придонесува кон нивната желба за иселување од државата. Младинските организации на локално и национално ниво низ различни проекти и иницијативи се обидуваат да ја подобрат ситуацијата на младите, но често не наидуваат на поддршка и соработка од страна на институционалните чинители. Во исто време, во изминатите години се донесени повеќе мерки и механизми од страна на државата чие дејство и влијание врз подобрување на општествено-економското вклучување на младите не е забележително.^[17] Истражувачкиот фокус беше ставен на младинско вработување, со тоа што најпрво се направи терминолошко разграничување помеѓу поимите кои се обработуваат: младинско вработување, младинско учество, младинска вклученост, одржлива вработливост, општествено-емотивно донесување одлуки, локален развој. Македонија се соочува со една од најголемите стапки на невработеност во Европа. Оваа стапка е висока најмногу како последица на ниската вработеност на младите лица која е 2,5 пати пониска од просекот во земјата.^[18] Состојбата со невработеноста на младите предизвикува и миграциски движења односно млада емиграција или одлив на мозоци. Младинската емиграција негативно влијае и на инвестициите и економскиот развој на земјата, додека младинската невработеност, освен тоа што негативно влијае врз перцепциите на младите, значи и повисоки социјални трошоци и загуба наинвестициите кои биле инвестирани во образованието и обуката на овие млади лица.^[17] Младинската невработеност претставува предизвик како за оние кои немаат доволно вештини, така и за оние кои имаат повисоко ниво на образование, но едноставно не можат да најдат вработување соодветно на нивните квалификации. Сепак, несомнено секое дополнително ниво на завршено образование и здобиени вештини прогресивно ја намалува стапката на невработеност на овие млади лица. Министерство за финансии, “Програма на економски реформи 2018-2020 година,” јануари 2018, Министерство за финансии, “Програма на економски реформи 2018-2020 година,” јануари 2018, За разочараноста на младите сведочат и бројките:^[19]

• 87,3% од младите сметаат дека државата не го користи нивниот потенцијал;
• 84% од младите сметаат дека државата не обезбедува можности за развој;
• 76,7% од младите кои во моментот живеат во РМ размислуваат да се иселат од државата;
• 90% од младите сметаат дека актуелните политики за млади во државата се неефикасни;
• 67,4% сметаат дека државата воопшто нема стратегија како да ги задржи младите во РМ.

Некои од причините кои биле наведени од младите како фактор за нивното иселување биле следните: 60% поради лошиот квалитет на живот (здравство, образование, пристап до јавни услуги, образование, животна средина), a 20% поради недостатокот на вработување.

Мерките и политиките кои се насочени кон младите, покрај тоа што се издвоени во посебни закони, би требало и да се содржат и во Стратегијата за млади. Во делот за Образование има предвидено неколку долгорочни цели: Примена на наставни методи и техники, образовен пристап и квалитет на наставниот кадар; Опфат и квалитет на наставни програми и контрола на квалитетот на образованието; Образовни политики, пристап и учество на младите во процеси на создавање образовни политики; и Социјална интеграција на маргинализирани групи преку образованието и услови за работа и учење. Во делот за Вработување и поддршка пред вработување како цели се предвидуваат: Создавање на достапни можности за сите млади да се стекнат со компетенции (знаења, ставови, вештини) кои се барани на пазарот на трудот; Промоција на долгорочен и меѓусекторски пристап во политиките за помош за вработување на млади; Проактивни млади во процесот на надминување на невработеноста; и Обезбедување на систематска и координирана поддршка за развој на младинско претприемништво. Стратегијата за млади претставува документ кој требаше да го опфати периодот 2016-2025 но досега не се применуваше доследно и моментално е започната процедурата за ревизија за стратегијата. До сега е направена консултативна средба со дел од младинските организации и започнува меѓу ресорска координација со цел да се мапираат сите индикатори на успешност, како и подготовка на акцискиот план за 2019 година.

Што се однесува до сеопфатните документи, Владата во нејзината програма за работа 2017-202042 има предвидено мерки насочени кон подобрување на статусот и животот на младите. Мерката Младинска гаранција (МГ) има за цел на младите лица (15-29 годишна возраст) да им обезбеди понуда за вработување, можност за продолжување на образованието, практична работа или обука за подготовка за вработување. Според МТСП, генералната идеја е да се мотивираат младите да останат во Македонија, како и да се создадат вештини кај младите луѓе за да можат полесно да најдат работа. Гаранцијата за млади како пилот-проект започна да се спроведува во март 2018 година во три општини (Скопје, Гостивар и Струмица), а според МТСП, заклучно до јули 2018 година, мерката резултирала со 123 вработени млади лица.^[21] Според нив, од јануари до август 2018 биле вклучени 1.979 млади лица до 29 години, а од нив 586 веќе се вработиле, 705 се вклучени во некоја обука или пракса, а 952 лица се вклучени во услугата за посредување при вработување.^[22] Овој процес се спроведува од страна на Агенцијата за вработување, Министерството за образование, Центарот за образованието на возрасни и Центарот за стручно образование и обука, а за активностите и резултатите го известуваат Министерството за труд и социјална политика.

Сепак, според податоците од Студијата за младите во Република Македонија од 2016, спроведена од Институтот за социолошки и политичко правни истражувања, може да се види дека 66% од младите сметаат дека тешко може да се вработат по завршувањето на образованието, а 40% сметаат дека за да се постигне успех во животот треба да се има поврзаност/учество или блискост со Владата.^[23]

Африканските земји ја дефинираат младоста како некој од 15 години до некој до средината на триесеттите години, што варира од стандардизираната дефиниција на Обединетите нации.^[4] Африка има најмладо население од кој било континент, што значи дека проблемот со невработеноста на младите на континентот е особено важен. Иако невработеноста кај младите е висока, тоа не мора да ги прави причините за невработеноста специфични за младите; многу од причините за невработеноста, како што се слабата инфраструктура или недоволните образовни квалификации, влијаат подеднакво на постарите и помладите Африканци.^[24] Приближно 200 милиони луѓе во Африка се на возраст од 15 до 24 години. Овој број се очекува двојно да се зголеми во следните 30 години. Помеѓу 2001 и 2010 година, земјите во Африка пријавија една од најбрзо растечки економии во светот. Во Африка, пораката што ја добиваат младите од училиштата и возрасните е да станат творци на работа отколку да бараат работа, што ги охрабрува да станат претприемачи. Секоја година, до 12 милиони дипломирани студенти влегуваат на пазарот на трудот, а само 3 милиони од нив се вработуваат. Ова покажува дека „планината на невработеност кај младите се зголемува на годишно ниво“.^[25]

Кенија, која е една од најбрзо растечките економии во Потсахарска Африка, со просечен раст на БДП од 5,7% во 2019 година, има една од највисоките стапки на невработеност кај младите во Источна Африка и податоците од неодамнешниот попис на земјата укажуваат на влошување на невработеноста кај младите на возраст меѓу 18-34 години Според пописот во 2019 година^[26], повеќе од една третина од младите во Кенија, квалификувани за работа, немаат работа. 5.341.182 (38,9%) од 13,777,600 млади Кенијци се без работа. Конвенционалното население на млади на возраст од 18 до 34 години е 13,7 милиони, од кои 61% работат додека 1,6 милиони бараат работа или посочија дека нема работа.

Младите луѓе во Кенија се сметаат за клучен ресурс во економската трансформација на земјата. со најмалку 20% од населението на една земја на возраст од 15 до 24 години), источноафриканската нација е прогласена за една од земјите што може да ја искористи демографската дивиденда, обезбедувајќи соодветно образование и работни места за растечката младинска популација.^[27]

Кенијанска политика за развој на млади 2019^[28] , која беше лансирана на 12 август 2020 година за време на националните прослави на Меѓународниот ден на младите, ја признава креативноста, иновативноста и продуктивноста презентирана од младите и потенцијалот да станат трансформативни водачи како клучни предности, и ветува дека ќе ги искористи овие јаки страни за реализација на демографската дивиденда. Политиката обезбедува рамка за решавање на некои од предизвиците со кои се соочуваат младите во Кенија, вклучително и дефицитот на пристојни работни места и невработеност.

Економијата на Канада ја поднесе глобалната рецесија подобро од многу други. Но, минатата година, 14,3% од канадската младина биле невработени, наспроти 11,2% во 2007 година и двојно поголема од сегашната стапка на невработеност од 7,2%, според Статистика на Канада. Тоа претставува најголем јаз меѓу стапките на невработеност кај младите и возрасните од 1977 година.^[29] Просечен постдипломски студент носи 28.000$ во студентски долг.^[30] Стапката на невработеност за канадските млади е околу двојно поголема отколку кај од остатокот од населението.^[31] Во најголемата провинција во Канада, Онтарио. Стапката на невработеност за Онтаријанците на возраст меѓу 15-24 години се движи околу 12-13%. Процентот на млади во Онтарио, кои всушност имаат работа, не се искачи над 52% оваа година. Стапката на невработеност кај младите во Торонто е 18%, а на вработени се само 43% од младите во оваа област, што е најниска стапка во покраината.^[32]

Поради големата рецесија во Европа, во 2009 година, само 15% од мажите и 10% од жените на возраст меѓу 16-19 години биле вработени со полно работно време. Стапката на вработеност на младите во Европската унија достигна историско најниско ниво од 32,9% во првата половина на 2011 година.^[33] Од земјите во Европската унија, Германија се стреми со ниска стапка од 7,9%.^[34] Некои критичари тврдат дека намалувањето на невработеноста кај младите започна дури и пред економскиот пад пример во земји како Грција и Шпанија.

Во октомври 2019 година, 3,2 милиони младинци (под 25 години) беа невработени во ЕУ-28, од кои 2,26 милиони беа во еврозоната. Стапката на невработеност кај младите лица беше 14,4% во ЕУ-28 и 15,6% во европската област, во споредба со 2013 година кога беше околу 25%. Најниски стапки на невработеност се забележани во Чешка (5,5%) и Германија (5,8%), додека највисоки се забележани во Грција (33,1% во вториот квартал на 2019 година), Шпанија (32,8%) и Италија (27,8%).^[35]

Различни земји донесоа план за гарантирање млади, насочен кон невработеноста на младите.^[36]

Во 2017 година, стапката на невработеност кај младите во Франција беше 22,3%, релативно висока во споредба со вкупната стапка на невработеност од 8,9%.^[37] Франција има една од највисоките стапки на невработеност кај младите меѓу земјите на ЕУ, со судење зад Грција, Шпанија, Италија и Португалија.^[38]

Нивото на образование е фактор кој влијае на невработеноста кај француското младинско население. Оние кои не влегуваат во програми за високо образование имаат стапка на вработеност од 30% што е премногу ниско во споредба со стапка на вработеност поголема од 80% за оние кои започнале високо образование.^[39] Франција, исто така, доживува голема стапка на откажување од средно училиште, што резултира со голема популација на ниско квалификувани младински работници. Немајќи стручен кадар или соодветни вештини што ги бараат работодавците, многу француски млади се без опции за вработување.

Ова прашање на невработеност е на француската агенда со децении и поттикна многу напори да се намали неговото влијание. Во 2010 година Франција воспостави закон за работни односи за утврдување на законска минимална плата за младинската популација. Исто така, јавните програми вклучуваат унапредување на обуката за работа за подобро оспособување на работниците за влез во нови позиции, создавање повеќе работни места особено за ниско квалификувани работници и намалување на трошоците за работната сила преку субвенции и други напори.^[40]

Во споредба со другите високо развиени и земји-членки на ОЕСР (Организација за економска соработка и развој), Франција покажува повисоки стапки на невработеност, како и подолго траење. Од 1983 до 2018 година стапката на невработеност кај младите во Франција доживеа севкупно зголемување. Во просек беше со стапка од 20,19%, достигнувајќи максимум од 26,2% во 2012 година.^[41]

Од 1979 до 1984 година, Франција забележа нагло зголемена законски легализирана минимална плата, ММПР (меѓупрофесионална минимална плата за раст). Историски гледано, зголемувањето на ММПР покажа дека резултира со зголемени стапки на невработеност кај младата популација во земјата.^[42] На крајот на овој период, стапката на невработеност кај младите беше 26%, скоро двојно поголема од просечната стапка на невработеност кај младите ОЕСР.^[43] Франција, исто така, забележа двоцифрен пад кај активните млади на пазарот на трудот од 1980-2007 година.^[44]

Во обид да се бори против невработеноста кај младите, Франција се обиде да го подобри нивниот образовен систем затоа што Франција забележува намалување на стапката на невработеност кај оние кои добиле повисоко ниво на образование. Меѓутоа, помалку образованите не само што доживуваат зголемени стапки на невработеност, туку и подолго времетраење на невработеност. На пример, во 1996 година, 58% од најниско образованото население на пазарот на трудот доживеа просечно една година невработеност.^[45] Франција постигна достигнувања во зголемувањето на високото образование меѓу својата младина, постигнувајќи ја целта Европа 2020 за намалување на напуштањето на предвременото образование на под 10%.^[46] Франција нуди претежно бесплатно високо образование и владата ги снабдува студентите со стипендии.^[47]

Како и другите земји во Европската унија, Франција донесе политика за работа од училиште со цел да се олесни транзицијата од училиште на работа за млади откако ќе го завршат своето високо образование. Тие имаат подолг транзициски период за студентите кои влегуваат во работната сила и вклучуваат понуди на ново-дипломирани студенти, неколку алатки за подобрување на нивната вклученост на пазарот. Владата презеде неколку мерки во обид да ги намали трошоците за работна сила, како што се субвенционирани договори за вработување и повеќе VET вработувања.^[46] Сепак, се чини дека овие политики враќаат ситни резултати бидејќи земјата продолжува да известува за високи стапки на невработеност кај младите, особено меѓу различните социјални класи. Прво, тие се помалку ефикасни кај младата мигрантска популација којa се соочува со исклучување од пазарот на трудот заради економијата во Франција насочена кон вработување, во просек, со стапки на невработеност 4% повисоки од работниците кои не се мигранти^[48] Понатаму, исто така, постојат распространети родови разлики кај помладата популација.

Стапката на невработеност кај младите беше околу 10% во 2005 година, но тие со сигурност не ги пријавија статистичките податоци до Обединетите нации со текот на годините.^[49] Сепак, има зголемување на младите возрасни лица кои остануваат на училиште и добиваат дополнителни дипломи едноставно затоа што нема можности за вработување. Овие млади се обично од пониска класа, но можат да претставуваат широк спектар на поединци низ раси и класи. Тие го нарекуваат феноменот „временски премин“ затоа што младите едноставно поминуваат време на колеџ додека чекаат можност за вработување. Во Индија, системот за вработување честопати зависи од врските или владините можности.^[50]

Во рамките на еврозоната, само Грција и Шпанија покажуваат повисоки стапки на невработеност кај младите отколку Италија.^[51] Слично на Шпанија, процентот на луѓе исклучени од пазарот на трудот на возраст од 15-24 доживеа драматичен пораст на последиците од финансиската криза од 2007-2008 година. Помеѓу 2008 и 2014 година, невработеноста кај младите порасна за 21,5%. До таа година, скоро 43% од младите беа исклучени од пазарот на трудот во Италија.^[52] Понатаму, невработеноста кај младите е варира. Во третиот квартал на 2014 година, само 29,7% од младите биле невработени на Северот. Овој број се зголемува на алармантни 51,5% кога се гледа Југот на Италија.^[53]

Во арапските заедници има 15 милиони невработени млади мажи.^[54] Стапката на невработеност кај младите во Јордан традиционално е многу поголема од другите земји. Во изминатите десет години, стапката се задржа на околу 23%.^[49] Неодамна се зголеми популарното верување дека невработеноста е вина на поединецот, а не на општествен проблем. Сепак, невработеноста кај младите исто така се припишува на зголемениот притисок врз услужните сектори кои обично вработуваат повеќе млади во Јордан. Невработеноста кај младите доведе до подоцнежна возраст за брак во Јордан, што некои сметаат дека е една од најважните последици на овој феномен. Друга последица доживеана во Јордан е зголемените проблеми со менталното здравје. Во 2019 година, проценетата стапка на невработеност кај младите во Јордан беше 35,03%.^[55]

Невработеноста на младите во Русија беше над 18% во 2010 година.^[49] Сепак, постоеше широка варијабила во нивото на невработеност во Русија само неколку години порано, што продолжи и низ економската криза во 2008 година. Во 2005 година, областа околу Москва имаше стапка на невработеност од само 1%, додека регионот Дагестан имаше стапка над 22%. Ова делумно може да се припише на разликите во нивото на развој во регионот. Откриено е дека колку е повисоко нивото на развој во еден регион, толку е пониско нивото на вкупната и на невработеноста специфична за младите.^[56] Во Русија, главната причина за невработеност кај младите се припишува на пониските нивоа на човечки капитал.^[57]☃

Почнувајќи од 1970-тите, невработеноста кај младите расте во стабилна стапка во Јужна Африка.^[58] Денес, Јужна Африка е рангирана како четврта земја со најголем процент на невработени млади во светот. Заклучно со 2014 година, 52,6% од луѓето на возраст од 15–24 години кои активно бараат работа биле невработени.^[59] Понатаму, невработеноста кај младите е нееднакво распределена низ различни сегменти на населението. Додека невработеноста меѓу младите белците изнесува 12%, овој број вртоглаво расте до вознемирувачки 70% меѓу младите црнци.^[60] Можеби е дека остатоците од ерата на апартхејдот доведоа до тоа центрите за работни места да се наоѓаат подалеку од типичните домови на црните заедници во споредба со белите заедници. Оваа, долготрајна дискриминација и нееднаквата позадина се меѓу многуте причини за несомнена распределба на невработеноста меѓу младите бело-црни јужноафриканци.^[61]

Многу од невработените млади никогаш не работеле порано. Предложена причина за ова е што програмата за социјална пензија во Јужна Африка е релативно дарежлива во споредба со другите земји со среден приход. Некои постари јужноафриканци (најмногу се применуваат на белата популација) се плаќаат скоро двојно од приходот по глава на жител. Ова доведе до тоа многу од невработените млади да преживеат од поддршката на нивните старешини, а со тоа да се намалат стимулациите да бараат вработување.^[61] Покрај тоа, бараните минимални плати на многу млади Африканци се забрзано високи. Околу 60% од мажите и 40% од жените имаат побарувачки што се повисоки отколку што може да се очекуваат од помали фирми.^[62] Некои ја преценуваат способноста да добијат работни места од конкурентни, високо платени, поголеми фирми, па така на тој начин да остануваат невработени. Поголемата плата на поголемите фирми, покрај трошоците за вработување (како што се трошоците за превоз или домување), го прават скоро неизводливо за некои млади да прифатат работни места со помали плати од помалите фирми. Така, многу од младите во Јужна Африка избираат да останат невработени сè додека не успеат да најдат работа во поголема фирма.

Јужноафриканската младина исто така се соочува со проблеми во образованието. Многумина рано излегуваат од системот на школување. Другите се соочуваат со недостаток на препознавање на вештини од работодавците, „дури и ако имаат квалификации во областите за кои се смета дека се многу барани“.^[63] Во првиот квартал на 2020 година имало 20,4 милиони млади луѓе на возраст од 15–34 години. Овие млади луѓе сочинуваат 63,3% од вкупниот број на невработени лица. Стапката на невработеност во рамките на оваа група беше 43,2% во првата четвртина на 2020 година. Младите на возраст од 15–24 години се најранливи на пазарот на трудот во Јужна Африка бидејќи стапката на невработеност кај оваа група беше 59,0% во 1-вата четвртина на 2020 година. Меѓу дипломираните студенти во оваа возрасна група, стапката на невработеност беше 33,1% во овој период во споредба со 24,6% во 4-тиот квартал од 2019 година - зголемување од 8,5% бодови.^[64]

Во последните децении, прашањето за невработеност кај младите зеде застрашувачки размери во Шпанија. Земјата беше драматично погодена од финансиската криза од 2007-2008 година и бројот на млади невработени вртоглаво се зголеми во овој период. Во рамките на земјите од ОЕСД, Шпанија забележа значајно зголемување во однос на загубите на работни места кај оние на возраст од 15-24 години.^[65] До 2014 година, 57,9% од младите во Шпанија беа невработени.^[51] Неуспешната имплементација на ефективни политики за вработување и зголемената сегментација на работната сила означена за време на економската рецесија се сметаат за главните причини за ваквата алармантна состојба.^[63]

Невработеноста кај младите во Обединетото Кралство, е нивото на невработеност кај младите луѓе, обично се дефинира како оние на возраст од 18-25 години. Поврзан концепт е невработеноста на дипломираните студенти, што е нивото на невработеност кај дипломираните студенти. Статистичките податоци за јуни 2010 година покажуваат дека има 926.000 млади лица на возраст под 25 години кои се невработени, што е еднакво на стапка на невработеност од 19,6% кај младите.^[66] Ова е највисока стапка на невработеност кај младите во последните 17 години.^[67] Во ноември 2011 година, невработеноста кај младите достигна 1,02 милион,^[68] но до август 2014 година падна на 767 000.^[69] Високото ниво на невработеност кај младите во Велика Британија доведе некои политичари и медиумски коментатори да зборуваат за „изгубена генерација“.^{[70][71][72][73]}

Општата стапка на невработеност во САД се зголеми во последните 5 години, но стапката на невработеност кај младите скокна скоро 10%.^[49] Во 2007 година, пред да започне најновата рецесија, невработеноста кај младите веќе беше на 13%. До 2008 година, оваа стапка скокна на 18%, а во 2010 година се искачи на нешто помалку од 21%.^[10] Се зголеми и временскиот период на невработеноста на младите, со голем број млади во САД кои остануваат невработени по повеќе од една година потрага по работа. Ова предизвика создавање на лузничави генерации, како што е дискутирано подолу. Околу 9,4 милиони млади луѓе на возраст од 16 до 24 години во Соединетите држави (12,3%) не работат ниту се на училиште.^[74] Од јули 2017 околу 20,9 милиони млади луѓе на возраст од 16 до 24 години во САД (12,3%) се вработени во САД. Стапката на невработеност кај младите беше 9,6% во јули, што е намалување за 1,9% во однос на јули 2016 година.^[75]

Демографската стапка на невработеност кај младите во Соединетите држави заклучно со јули 2017 година, покажува дека стапките на невработеност и за млади мажи (10,1%) и за жени (9,1%) се пониски од летото претходно. Стапките во јули 2017 година за млади белци (8,0%) и црнци (16,2%) опаднаа во текот на годината, додека стапките за млади Азијци (9,9%) и шпанците (10,1%) покажаа мала промена.^[75] Во август 2020 година, невработеноста кај младите изнесуваше 14,7%.^[76]

Нивото на невработеност кај младите во Грција останува едно од највисоките во светот. Според еден извор, помеѓу 2000 и 2008 година, неактивноста на младите се зголемила од 63 на 72%.^[77] Различен извор со употреба на усогласена дефиниција за невработеност ја наведува стапката на невработеност на младите до 24 години како 24,2% во Грција во текот на 2009 година.^[78] Да се стави ова во перспектива, просекот на ЕУ-27 во тоа време беше 18,3%. Невработеноста кај младите се искачи на 40,1% во мај 2011 година, а потоа повторно на околу 55% во ноември 2012 година.^[79]

Покрај невработеноста кај младите (оние на возраст до 25 години), Грција исто така се соочи со тешка невработеност на дипломираните студенти на возраст од 25-29 години. Во 1998 година, Грција имаше највисоко ниво на невработеност кај високо образовани младинци на возраст од 25-29 години. Ова се должеше на недостаток на побарувачка за високообразован персонал во тоа време.^[80] Овој тренд на мало вработување кај оние со високообразовни квалификации продолжува и денес. Во 2009 година, „еден од тројца матуранти во високото образование, двајца од тројца средно дипломирани студенти и еден од тројца матуранти за задолжително образование не најдоа некаква форма на стабилно вработување“.^[81] Се смета дека овој недостаток на вработување придонесе за развој на чувство на фрустрација кај младите, што на крајот доведе до немири во Грција во 2008 година .

Овие високи нивоа на невработеност се влошуваат со неуспехот на синдикатите да привлечат млади работници. Комитетот за млади работници на ГКГР (Генерална конфедерација за грчки работници) во презентација во 2008 година откри дека скоро две третини од младите работници не се приклучиле на нивните синдикати на работното место.^[82] Иако синдикатите како ГКГР и КДС(Конфедерација на државни службеници) активно промовираат зголемување на платите преку колективни договори и придонесоа за добивање повисоки плати за младите работници, платите на младите работници останаа многу пониски од скоро сите други земји во ЕУ-15.

Невработената младина т.н. „изгубена генерација“: не само поради изгубената продуктивност, туку и поради долгорочното директно и индиректно влијание на невработеноста врз младите и нивните семејства. Се вели дека невработеноста влијае на заработката околу 20 години. Бидејќи тие не се во можност да создадат вештини или искуство за време на нивните први години во работната сила, невработените младинци гледаат намалување на животната заработка кога ќе се споредат со оние кои имале постојана работа или оние кои биле невработени како возрасни. Пониска плата може да опстане 20 години по невработениот период, пред поединецот да започне да заработува конкурентно на своите врсници.^[10] Распространетата невработеност кај младите води и до социјално исклучена генерација со голем ризик од сиромаштија. На пример, Шпанија забележа 18% зголемување на нееднаквоста во приходите.

Ефектот на изгубената генерација влијае врз нивните семејства. Младите во многу земји сега живеат со своите родители во доцните дваесетти години.^[2] Ова придонесува за она што се нарекува „синдром на целосно гнездо“. Во 2008 година, 46% од 18-34 годишници во Европската унија живееле со најмалку еден родител; во повеќето земји оние кои престојуваат кај родителите почесто биле невработени отколку оние кои се иселиле.^[83] Во семејствата, вообичаено е дека кога едно лице ќе стане невработено, другите членови на семејството да започнат да бараат или да обезбедуваат вработување.^[84] Ова се нарекува додаден ефект на работник. Понекогаш може да има форма на вработување во неформалниот сектор кога е потребно. Заедно со промената на ситуациите во кои живеат младите, импактот на враќањето да живеат со родителите, како и тешкотиите да се најде исполнета работа доведуваат до ризици за менталното здравје. Да се биде невработен подолг временски период во младоста е во корелација со намалена среќа, задоволство од работата и други проблеми со менталното здравје.^[10] Невработените млади исто така пријавуваат поголема изолација од нивната заедница.^[54] Младите кои ниту работат ниту студираат немаат можност да научат и да ги усовршуваат своите вештини. Тие се прогресивно маргинализирани од пазарот на трудот и за возврат можат да развијат анти-социјално однесување.

Порастот на политичките немири и антисоцијалното однесување во светот неодамна се припишува на невработеноста кај младите. Во текот на 2011 година, тоа стана клучен фактор за поттикнување протести низ целиот свет. Во рок од 12 месеци, четири режими (Тунис, Египет, Либија, Јемен) во арапскиот свет паднаа пред протестите предводени од младинци. Немирите и протестите слично зафатија голем број европски и северноамерикански градови (Шпанија, Франција, Велика Британија помеѓу 2008 и 2011). Недостатокот на продуктивен ангажман на младите во поширокото општество, подвлечен од високото ниво на невработеност и недоволното вработување, служи само за да се додаде ова чувство на обесправеност.

Невработеноста кај младите, исто така, драматично ги зголемува јавните трошоци во време кога економиите се борат да останат конкурентни, а социјалните придобивки се зголемуваат заедно со стареењето на населението. Невработеноста кај младите има директни трошоци како што се зголемени исплати на бенефиции, изгубени приходи од данок на доход и потрошен капацитет.^[83] „Во Велика Британија извештајот на Лондонската школа за економија (ЛШЕ), Кралската банка на Шкотска и Принц Труст ги наведува трошоците за 744.000 невработени млади во земјата на 169,821,779€ неделно како придобивки и изгубена продуктивност“.^[83] Слично на тоа, економската загуба од невработеноста на младите во Европа се проценува на 153 милијарди евра или 1,2% од БДП во 2011 година.^[85]

Невработеноста кај младите има индиректни трошоци, вклучувајќи ја и емиграцијата. Младите ги напуштаат своите земји, со надеж дека ќе најдат вработување на друго место.^[83] Овој „одлив на мозоци“ придонесе за влошувањето на конкурентноста на земјите, особено во Европа.

Економската криза доведе до глобално намалување на конкурентноста. „Постои ризик од губење на талент и вештини, бидејќи голем број дипломирани студенти на универзитети не се во можност да најдат работа и да ги стават своите знаења и способности во производство на иновации и да придонесат за економски раст“.^[86] Исклучувањето на младите од пазарот на трудот значи недостаток на дивергентно размислување, креативност и иновација што тие природно ја нудат. Ова ново размислување е потребно кај работодавците, за да поттикнат нови дизајни и иновативни идеи.^[87] Борбата против невработеноста кај младите е клучна за одржување на економските перформанси на една земја.

Студија од 2015 година покажа дека „Летната програма за вработување младинци“ во Њујорк ја намали веројатноста за затворање на учесниците и веројатноста за смртност.^[88]

Економските истражувања покажуваат дека минималните плати ја зголемуваат невработеноста на младите на конкурентните пазари на труд за неквалификувана младинска работна сила и дека како резултат на одложениот влез на пазарот на трудот (за млади кои не се во можност да добијат работа) доаѓа до намалување на можностите за обука, а со тоа и намалување во доходот за време на животот.^[89] Сепак, истражувањето исто така укажува на тоа дека „наметнувањето минимална плата може да го зголеми приходот на младите кои работат ако нивните часови на работа не се намалат како одговор на минималната плата“ и „минималните плати може да го зголемат вкупниот приход на младите ако придобивките за оние кои работата ги надминуваат загубите за оние кои не можат да најдат работа“. Како мерка на политика за поддршка на младите неквалификувани работници, економистот Шарлин Мари Каленкоски сугерира дека „наместо минимална плата, творците на политиките треба да користат помалку изобличувачки средства за поддршка на младите неквалификувани работници, како што се пари или помош во натура“.

Улогата на политиката и институциите на пазарот на трудот, многу варира од земја до земја. Еве краток извештај за клучните предлози неодамна разработени за да се олесни пристапот до вработување на младите. Прво, потребна е поизбалансирана заштита при вработување на постојани и привремени работници. Да осигури дека младите луѓе кои немаат работно искуство можат да ги докажат своите способности и вештини за постепено преминување кон редовно вработување.^[14] Исто така, ќе поттикне порамноправен третман помеѓу постојаните и привремените работници и ќе помогне во борбата против неформалното вработување. Овој предлог доведе до повеќе дискусии за флексибилни договори што треба да бидат дизајнирани и понудени на младите. Второ, дискусиите се фокусираат на нивоата и ширењето на поддршката за приход што им се обезбедува на невработените младинци.^[14] Додека некои земји размислуваат да ја пренасочат својата поддршка од директна финансиска помош кон финансирање на чирак, други ја зголемуваат нивната поддршка враќајќи се на построгите обврски за активно пребарување и обука. Трето, владите постепено вклучуваат работодавци и обучувачи кои ќе имаат цел да се создаде холистички пристап кон невработеноста кај младите и да обезбедат интензивни програми насочени кон помошно образование, работно искуство и менторство за возрасните.^[90]

Една активна политика за пазарот за труд (АППТ) на која многу влади ставија акцент во обидот да се справат со невработеноста е: директно да им помогне на невработените лица да преминат на самовработување. Различни паневропски студии покажаа голем успех на овие програми во однос на создавањето работни места и целокупната благосостојба.^[91]

Случајот беше изработен во изминатите неколку години со потребата да се обезбеди техничка обука за младите за да ги подготват специјално за работа. ТСОО и стручното образование ќе помогнат во справувањето со кризата на вештини. Некои земји - меѓу нив Швајцарија, Холандија, Сингапур, Австрија, Норвешка и Германија - беа неверојатно успешни во развојот на стручното образование - и ја намалија невработеноста кај младите на половина од просекот на ОЕСР (Организација за економска соработка и развој).^[90]

Обично се презентираат три главни причини зошто стручното образование треба да е дел од политичките програми за борба против невработеноста кај младинците:

• Прво, студиите покажуваат дека силните програми за стручна обука ја намалуваат невработеноста и ги зголемуваат платите. Низа студии на земји постојано демонстрираат врска помеѓу завршувањето на стручното образование и намалената веројатност за невработеност и повисоката заработка.^[92] Во земјите каде што запишувањето во стручното образование во компанијата е помалку од 15%, веројатноста младите да бидат невработени е двојно поголема од земјите каде што запишувањето е над 15%.^[93]
• Второ, стручното образование ја зголемува продуктивноста на работодавачите. Низа студии низ земјите откриле дека поголемите инвестиции во стручната обука се поврзани со зголемување на продуктивноста.
• Трето, стручното образование има значителни социјални придобивки: стручното образование е поврзано во студиите со подобра еднаквост на приходот, поголема социјална вклученост, пониски стапки на криминал и подобрување на здравјето и благосостојбата.^[94] До степен што стручното образование ја намалува невработеноста, тоа исто така носи пошироки социјални бенефиции поврзани со висока вработеност.

Основните вештини исто така се идентификувани како клучни за успешна транзиција кон работата. „Низ земјите на ОЕСР, резултатите од ПМОС (Програма за меѓународно оценување на студентите) покажуваат дека скоро еден од пет студенти не достигнуваат основно минимално ниво на вештини за да функционираат во денешните општества“.^[14] Во просек, 20% од младите возрасни се откажуваат пред да го завршат високото средно образование.^[14] Стручното образование има за цел да предава основни вештини, како и да обезбеди друга опција за општите образовни патишта со практична обука за работа.

Многу земји ширум светот нудат програми за подобрување на младинските вештини и вработливоста. Еднаш од нив е Турција, која се фокусираше на обука на студенти со вештини што ќе им помогнат во водењето сопствен бизнис, како и во претприемништвото. Обединетото Кралство и Австралија се обидоа да ги модернизираат учениците за учење. Во суштина, овие „алатки“ се користат за да се обезбеди обука за млади во нетрадиционални занимања. Мерките за младите и вработувањето се фокусираат на олеснување на преминот од училиште или обука, до работа и работни места, како што се на пример информации за кариера, услуги за совети и насоки.^[95] 

Образовниот систем игра централна улога во дебатата за кризата на пазарот на трудот кај младите. Она што стана очигледно е дека треба да има големи промени во она што го учиме и во начинот на кој предаваме. Еден истакнат пристап што го преземаат различни наставници е да се пренасочи наставата од настава насочена кон знаење во настава насочена кон вештини.^[96][97] „Со цел да се материјализира промената од исклучиво содржана во балансирана наставна програма, заснована врз содржина и вештина, давателите на образование треба да ја постават својата цел, да воспостават рамка за водечки вештини што им овозможува на наставниците и професорите да ги видат видовите на вештини и применети содржини што треба да ги пренесат на своите студенти. Сите образовни институции треба да работат на усвојување или создавање соодветна рамка за вештини, што се усогласува со пазарот на трудот, што е доволно флексибилно за наставниците да го прилагодат својот предмет или одделение. Покрај тоа, оваа рамка треба да дејствува како жив документ дека училиштата и универзитетите можат да се модифицираат, за да одговараат на нивните заедници или да бидат прилагодени кон промените на пазарот.„^[91]

Кога се зема предвид потребата да се поттикне конкурентноста преку иновации и креативност, неодамнешните студии се залагаа за претприемништво како остварливо решение за невработеноста кај младите.^[98] Со соодветна структура и олеснети административни процеси, младите можат да создаваат претпријатија како средства за наоѓање и отворање нови работни места.^[99] Според ОЕСР, малите и средни претпријатија се главни работодавачи на денешницата со создадени 33% работни места во последните 10 години.^[100] Тоа покажува дека големите компании повеќе не претставуваат главни извори на вработување и дека постои потреба да се подготват младите за културата на претприемништво. Оваа алтернатива честопати се смета како начин за зајакнување на младите да ја земат својата иднина во нивни раце: тоа значи инвестирање во обуката за водачки и менаџерски способности што им се потребни за да станат иноватори и претприемачи.^[101] Овие вештини исто така вклучуваат: комуникација, тимска работа, донесување одлуки, организациски вештини и самодоверба.

Ова решение се поврзува со пазарот на трудот и регулативата бидејќи многу реформи допрва треба да се спроведат за да се флексибилноста на пазарот, за да ги поттикне младите да создаваат претпријатија. Целните даночни и деловни стимулации се клучни за поддршка на младите претприемачи во создавањето и скалирањето на нивниот бизнис.^[102]

Систематскиот преглед ги процени доказите за делотворноста на различните видови на интервенции за подобрување на резултатите на пазарот на трудот кај младите.^[103] Доказите сугерираат дека интервенциите за вработување на младите ги зголемуваат вработувањето и заработката, но ефектите се мали и многу варијабилни. Овој преглед откри дека интервенциите насочени кон унапредување на претприемништвото и обука за вештини, покажуваат претежно позитивни и некои статистички значајни ефекти, додека програмите кои обезбедуваат услуги за вработување и субвенционирано вработување - покажуваат занемарливи ефекти. Делотворноста, исто така, се чини дека зависи од контекстуални аспекти, вклучувајќи земја, дизајн на програма и одлики на примателите на програмата.

Голем број студии покажаа дека младите не се доволно советувани за можностите поврзани со работата, потребните вештини и патиштата во кариерата. Пред да го напуштат образованието, се чини критично да имаат пристап до овие информации за да бидат подобро подготвени за тоа што да очекуваат и што се би се очекувало од нив. Квалитетни насоки за кариера, заедно со изгледите на пазарот за трудот, треба да им помогне на младите да направат подобар избор во кариерата.^[14] Премногу млади луѓе избираат да студираат област за кои нема голема побарувачка, ако не и непостоечка. Владите, работодавачите и обучувачите треба да работат заедно за да обезбедат појасни патишта на младите. Слично на тоа, треба да се развијат програми за подобра транзиција на младите луѓе во светот на работата. Тука, системите за стручно образование и учење покажаа дека практиката и обуката на работното место имале позитивен ефект.^[90]