Невидливи Луѓе (организација)
Невидливи Луѓе (англиски: Invisible People) — американска 501(c)(3) непрофитна организација која работи за бездомници во Соединетите Американски Држави.[1] Организацијата ја едуцира јавноста за бездомништвото преку раскажување приказни, образовни ресурси и застапување.[2] Организацијата била основана во ноември 2008 година од активистот и поранешен директор на телевизија, Марк Хорват. Интервјуата биле објавени на неговото мрежно место и на други социјални медиуми.[3] Организацијата интервјуирала бездомници во над 100 градови низ САД, Канада и Обединетото Кралство.[4] ИсторијаНевидливи Луѓе била основана од Марк Хорват. Во раните 1990-ти, како жител на Калифорнија.[5][6] Хорват работел како директор за дистрибуција на телевизија, но зависноста од дрога и алкохол резултирало со тоа што тој станал бездомник во 1995 година. По осум години, тој побарал рехабилитација со помош на Центарот за соништа во Лос Анџелес и, во 2005 година, се преселил во Сент Луис, Мисури. .jpg) За време на Големата рецесија, Хорват ги загубил работата и домот, и се вратил во Лос Анџелес. Повторно соочувајќи се со бездомништвото, тој снимил интервјуа со бездомници на флип камера и ги објавил на Јутјуб и Twitter. Во ноември 2008 година бил лансиран Invisible People. Регистрирана е во Соединетите Држави како непрофитна организација 501(c)(3). Производство
Хорват ја опишува организацијата како „разговор за решенија за ставање крај на бездомништвото“ што „им дава шанса на бездомниците да ја раскажат сопствената приказна“. [7] Интервјуата за страдањата на субјектите се снимаат со помош на рачна видео камера, микрофон, лаптоп и Ајфон и се објавуваат немонтирани на Јутјуб, Твитер и Фејсбук. [5] Хорват првично интервјуирал субјекти во Калифорнија, а потоа се проширил низ Соединетите Американски Држави и пошироко, вклучувајќи ја Канада[7] Перу,[8] и Обединетото Кралство.[9] Ховарт патува низ целиот свет за да ја подигне свеста за бездомништвото.[10][11] Приватните компании често обезбедуваат производи што ќе им бидат донирани на бездомниците за време на патните тури на Invisible People, како и обезбедуваат превоз и сместување за Хорват.[12] Во април 2009 година, „Невидливи Луѓе“ пренесувале во живо интервјуа со бездомници во шаторска населба во Сакраменто, Калифорнија, на Твитер. По објавувањето на интервјуата, компанија со седиште во Сиетл ја спонзорирал првата турнеја меѓу организациите, во која Хорват патувал во над 20 градови и интервјуирал преку 100 бездомници.[5] Организацијата, исто така, соработувала со Hanes National Sock Drive за подигање на свеста за бездомните Американци. До 2010 година, организацијата објавила интервјуа со над 200 бездомници.[8] Во 2011 година, приватна, невладина, непрофитна организација за бездомници со седиште во Калгари нарачала да „Невидливи Луѓе“ обиколат 24 градови во Канада,[13] почнувајќи на 4 јули во Викторија и завршувајќи на 12 септември во Сент Џонс, вклучувајќи ги и постојките во Торонто и Калгари. Нивното мрежно место добивало 50.000 посети месечно во 2011 година.[14] Прием
Според NBC News, интервјуата на Хорват на бездомниците им даваат лице и глас.[15] Интервјуата спроведени од непрофитната организација резултирале со помош на интервјуираните субјекти.[16] На 22 август 2010 година, Јутјуб им дозволил на Хорват и на „Невидливи Луѓе“ да ја курираат почетната страница на Јутјуб на еден ден.[17] Во 2012 година, LA Weekly им доделил на „Невидливи Луѓе“ и на неговиот основач, Марк Хорват, наградата „Најдобар онлајн Do-Gooder“.[18] Во Батон Руж, Луизијана, гледачите собрале пари за да купат чевли за 50 ученици.[18] Во Арканзас, фармер донирал 40 хектари за да создаде фарма која храни 150 бездомници неделно. Интервјуто со 58-годишен бездомник кој умира од рак во Калгари довело до тоа неговиот брат да го најде по 33 години отуѓување; двајцата можеле да поминат 53 дена заедно пред мажот да му подлегне на ракот. Програмите за домување започнале и во Арканзас и Калгари по турнеите на организацијата во тие градови.[19] Документарецот за невидливите луѓе насловен „@home“ ја освоил наградата за најдобар документарен филм на фестивалот за различности во Лос Анџелес во 2014 година и се емитувал на PBS во 2015 година. Наводи
Поврзано |
Portal di Ensiklopedia Dunia
