Портрет на Лукрецја Панчатики

*Портрет на Лукрецја Панчатики*
Творец	Бронѕино
Година	ок. 1545
Димензии	102 см × 85 см
Место	Уфици, Фиренца

Портрет на Лукрецја Панчатики ― слика на масло на табла на италијанскиот уметник Ањоло ди Козимо, познат како Бронѕино, завршена околу 1545 година. Сместен е во галеријата Уфици во Фиренца, Италија.

Лукрецја ди Сигисмондо Пучи била сопруга на Бартоломео Панчатики, хуманист и политичар од Фиренца, исто така прикажан од Бронѕино во друг портрет во Уфици. Џорџо Вазари ги опишува двата портрета како: „толку природни што изгледаат навистина живи“. Ревијата на рафинирани облеки и накит имаше за цел не само да ја нагласи елитната положба на жената, туку и аспекти на нејзината личност преку сложена симболологија, вклучувајќи ги зборовите „Amour dure sans fin“ на златниот ѓердан, упатување на љубовта. расправа напишана за големиот војвода од Фиренца, Козимо I де Медичи, во 1547 година.

Портретот е спомнат и опишан во романот „Крилјата на гулабот“ (1902) од Хенри Џејмс. Портретот се алудира и во викторијанската приказна за духови „Amour Dure“ од Вернон Ли.^[1]

Овој портрет често е мешан со портретот на Ержебет Батори.