Пјеро (расказ)

„Пјеро“
	од Ги де Мопасан
	Фотографски портрет на Ги де Мопасан
Држава	Франција
Јазик	Француски
Серијал	Contes de la bécasse
Издаден во	Le Gaulois
Вид на публикација	Периодичен
Вид на медиум	Печатен
Датум на издавање	1 октомври 1882
Хронологија
← Претходник; Луда девојка	Следбеник →; Менует

„Пјеро“ (француски: Pierrot) ― расказ од францускиот писател Ги де Мопасан. Првично бил објавен на 1 октомври 1882 година во францускиот весник Le Gaulois. Една година подоцна, во 1883 година, се појавил во збирката раскази „Клукајдрвски песни“ (Contes de la bécasse).^[1] Приказната била посветена на Анри Ружон, романописец и јавен службеник.^[2]

Заплет

На г-ѓа Лефевр, богата, скржава вдовица и се украдени десетина главици кромид од нејзината градина. Следејќи го советот на соседот, таа решава да купи мало куче. Пекарот и носи куче по име Пјеро. Кулето секогаш лае затоа што е гладно. Тоа дури и не го плаши крадецот.

Таа одбива да плати осум франци за животното и решава да го фрли Пјеро во Денехол, кој е бунар во кој завршуваат сите кучиња од областа. Тие полека умираат од глад и ги јадат оние што веќе умреле.

Го фрла Пјеро во бунарот, но кога ќе го слушне лаењето на кучето тоа и го кине срцето. Следните ноќи таа го гледа Пјеро во своите соништа, но таа продолжува да одбива да го плати данокот. За да ја смири својата грижа на совест, таа секој ден оди покрај дупката за да му фрли леб на Пјеро. Тогаш таа слуша второ куче во бунарот. Таа одбива да нахрани друго куче бидејќи било поголемо и посилно. Таа го остава Пјеро да умре.