Симон Јенко

Симон Јенко (27 октомври 1835 – 18 октомври 1869) бил словенечки поет, текстописец и писател.

Јенко е роден во Подреча во Сорската Низина во Горењска, тогаш дел од Австриската империја, сега во Словенија, како вонбрачен син на сиромашни селани родители. Подоцна со родителите се преселил во Праше, што било инспирација за повеќето негови песни и раскази. Локалното свештенство му овозможило да учи во Ново Место, Клагенфурт и Љубљана. Спротивно на нивната волја, сепак, Јенко одлучил да не стане свештеник, туку се запишал на Универзитетот во Виена, каде што студирал право, класична филологија и историја.

Заедно со Фран Левстик, Јосип Јурчич, Јосип Стритар, Симон Грегорчич и Фран Ерјавец, припаѓа на групата истакнати Словенци кои прифатиле прогресивна и националистичка политичка идеологија (често со пансловенски елементи) и воведоа книжевен реализам во словенечката литература . Најмногу пишувал лирски и патриотски песни, кои откриваат влијание на доцниот романтизам. Напишал и кратка проза во реалистичен стил.

Бил братучед на композиторот Даворин Јенко. Двајцата заедно ја компонирале песната Напреј застава славе, која била неофицијална словенечка национална химна до 1980-тите.

Починал во Крањ.

Наградата „Јенко“ што секоја година се доделува за најдобра поетска збирка на словенечки јазик објавена во претходните две години од Друштвото на писателите на Словенија го носи името на Симон Јенко.