Тадеуш Кантор
Тадеуш Кантор (6 април 1915 - 8 декември 1990) беше Полски сликар, режисер и сценограф. Кантор е познат по своите револуционерни театарски претстави во Полска и во странство. Лауреат на Награда на критичкиот круг (1989)[1]. Живот и кариераКантор бил дете на Маријан Кантор-Мирски и Хелена Бергер. Неговото семејство беше со католичка вера. Неговата мајка била поврзана со композиторот и диригентот Кшиштоф Пендерецки, преку нејзиниот татко Германец. Роден во Виелополе Скрзинские, Галиција (тогаш во Австроунгарија, сега во Полска). Кантор дипломирал на Академијата во Краков во 1939 година. Тој го основал Независниот театар и бил како професор на Академијата за ликовни уметности во Краков, како и директор на експериментален театар во Краков од 1942 до 1944. По војната, тој станал познат по својата авангардна работа во театарската сценографија- Свети Јован (1956) и Мерка за мерка (1956). Создавал впечатливи промени во театарскиот израз воопшто. Во 1955 година, со група визуелни уметници разочарани од зголемената институционализација на авангардата, тој формирал нов театарски ансамбл наречен Cricot 2. Во 1960 -тите, Cricot 2 имаше настапи во многу театри во Полска и во странство, добивајќи признание за нивните сценски „иновации“. Неговиот интерес главно се однесувал на апсурдист и полскиот драмски писател Станислав Виткеевич (познат и како „Витчество“). Сценските продукции според драмите на Виткеевич „Сува риба“ (1956) и „Водена кокошка“ (1969) се сметале за негови најдобри достигнувања во тоа време. Изведбата на „Водена кокошка“ од 1972 година ббилае опишана како „настан со најмалку публика, најзборуван на Фестивалот во Единбург“.   Мртвиот клас (1975) и ден денес е најпознатиот од неговите театарски остварувања од 1970 -тите. ТВ-филм на продукцијата е снимен во 1977 година, во режија на Анджеј Вајда. Во таа претстава, самиот Кантор ја играше улогата на наставник кој во клас со мртви ликови. Тој започнал да експериментира со спојување на манекенки и глумци во живо во 1950 -тите. Неговите подоцнежни дела од 1980 -тите бле многу лични рефлексии. Како и во „Мртвиот клас“, тој понекогаш се претставуваше на сцената. Во 1990 -тите, неговите дела станаа добро познати во Соединетите Американски Држави поради презентациите во Елен Стјуарт Експериментален театарски клуб Ла Мама. Во текот на својот живот, Кантор имаше интересна и единствена врска со еврејската култура; и покрај тоа што беше номинален католички верник.Кантор внесе многу елементи од она што беше познато како „еврејски театар“ во неговите дела. Режисерскиот и сценографскиот концепт кај Кантор ќе биде една од главните насоки во современиот светски театар[2]. Кантор почина во Краков. Новиот Центар за документација на уметноста на Тадеуш Кантор, беше отворен во Краков во 2014 година. Главни негови напишани театарски манифести е
Продукции со Cricot 2
Наводи
Поврзано
Надворешни врскиs
|
||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
