Устав на Република Српска

Уставот на Република Српска (српскохрватски: Устав Републике Српске/Ustav Republike Srpske) — главен правен акт на Република Српска, единица во Босна и Херцеговина. Уставот бил донесен од Националното собрание на Република Српска на 28 февруари 1992 година,^[1] но било потребно да се ревидира по потпишувањето на Дејтонскиот мировен договор. Тој обезбедува збир на правни норми и принципи за територијата, а меѓу неговите најважни функции, ја дефинира внатрешната организација на Републиката, функциите на официјалните институции и правата и слободите на граѓаните на Република Српска.

Уставниот суд на Република Српска започнал со својата работа на 1 јули 1994 година и неговата примарна улога е да обезбеди заштита на Уставот и законите. Тој е формиран од девет судии, меѓу кои и претседателот, избрани во согласност со Уставот и законите.^[1]

Уставот на Собранието на босанските Срби бил формално одобрен на 28 февруари 1992 година под ознаката Устав на Српската Република Босна и Херцеговина (Устав Српске Републике Босне и Херцеговине/Ustav Srpske Republike Bosne i Hercegovine). Бил на сила за време на Босанската војна (1992–1995), а по потпишувањето на Дејтонскиот мировен договор претрпел бројни измени во форма на амандмани за усогласување со мировниот договор и со Уставниот суд на Босна и Херцеговина.

Во март 2025 година, во Националното собрание бил усвоен предлог за усвојување на нов Устав што се приближува до неговата оригинална форма.^[2]

Тој е формиран од 12 поглавја:

I - Основни одредби

II - Човекови права и слободи

III - Економско и социјално планирање

IV - Права и должности

V - Организација на Република Српска

VI - Територијална организација

VII - Одбрана

VIII - Уставноста и законитоста

IX - Уставниот суд

X - Судови и Јавно Обвинителство

XI - Промена на Уставот

XII - Завршни одредби

• Официјален документ на Уставот на Република Српска (на англиски)
• Релевантни закони на Република Српска (на англиски)