Заедно со неговиот брат Роман бил даден како заложник во Цариград, каде што во 969 (според некои историчари во 970) година, по смртта на цар Петар, браќата се вратиле во Бугарија.
Владеење
Борис II станал цар на Бугарите во многу лоша состојба на земјата. Од север земјата била нападната од Киевска Русија, и бил заземен главниот град Преслав. Потоа кнезот Светослав I го зазел и Пловдив, по кое се упатил кон Тракија. Во меѓувреме, во 969 година, византискиот цар Никифор II Фока бил убиен и на престолот се качил Јован I Цимискиј кој се обидел да го убеди Светослав да се повлече од Бугарија со дипломатски средства, но безуспешно. Во 970 година руско-бугарската војска влегла во Тракија. Светослав со себе го донел кандидатот за византискиот престол - Калокир од Херсонес. Градот Филипопол (Пловдив) бил преземен и дел од неговите жители биле убиени. Византискиот војсководец Варда Склир успеал да ја порази Русија кај Аркадиопол, но неуспехот не ги сопрел нападите на Светослав.
Јован Цимискиј триумфално влегува во Цариград заедно со заробениот бугарски цар Борис II
Според договорот руските војници се повлекле од Бугарија. Спротивно на ветувањата, Цимискиј ја наметнал византиска воена администрација во освоените бугарски територии во Тракија и источна Мизија. Бугарското Царство заедно со Бугарската патријаршија биле уништени, а царот Борис II бил однесен како заробеник во Цариград.
