തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ ഒരു രാജ്യമായ സുരിനാമിന്റെ[1] തലസ്ഥാനവും ഏറ്റവും വലിയ നഗരവുമാണ് പരമാരിബൊ. സുരിനാം നദിയുടെ തീരത്താണ് ഈ നഗരം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.[2]ഡച്ചാണ് ഇവിടുത്തെ ഔദ്യോഗിക ഭാഷയെങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ്, ഹിന്ദി, സുരിനാമിസ് എന്നീ ഭാഷകളും ഇവിടെ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. പരമാരിബൊയിലെ ആകെ ജനസംഖ്യ 2012-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം 2,41,000 ആയിരുന്നു (സുരിനാമിസ് ജനങ്ങൾ). ഇത് ആകെ ജനസംഖ്യയുടെ പകുതിയോളം വരുന്നു. പരമാരിബൊ 2002-ലെ യുനെസ്കോയുടെലോകപൈതൃകപട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഒരു ചരിത്രനഗരമാണ്. സുരിനാം നദീതീരത്ത് പാർത്തിരുന്ന പരമാരിബോ ഗോത്രത്തിൽ നിന്നാണ് നഗരത്തിന് ഈ പേർ ലഭിച്ചത്. ടൂപി-ഗ്വാറാനി ഭാഷയിൽ 'പാര' എന്നാൽ 'വലിയനദി'യും 'മാരിബോ' എന്നാൽ 'താമസക്കാരൻ' എന്നുമാണ് അർത്ഥം[3].
പരമാരിബൊ സുരിനാം നദിയുടെ തീരത്തുള്ള സുരിനാമിന്റെ തലസ്ഥാനവും, ഏറ്റവും വലിയ നഗരവുമാണ്. സുരിനാം നദിയ്ക്കരികിൽ താമസിക്കുന്ന പരമാരിബൊ ജനതയിൽനിന്നാണ് നഗരത്തിന് ഈ പേര് ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവന്നിട്ടുള്ളത്. ടൂപി ഗ്വാറാനിയിൽ[4] പാരാ "വലിയ നദി" + മാരിബോ "നിവാസികൾ" എന്നീ വാക്കുകളുടെ സംയോജനത്തിൽനിന്നാണ് ഈ പേര് ലഭിച്ചത്.[5]
പരമാരിബൊ എന്ന പേർ മിക്കവാറും ഇന്ത്യൻ ഗ്രാമമായ പർമിർബോ എന്ന പേരിന്റെ അർത്ഥവ്യന്യാസമാകാം. ആദ്യത്തെ ഡച്ച് അധിവാസ കേന്ദ്രമായ പരമാരിബൊയിലെ വാണിജ്യ-വ്യാപാരമേഖല 1613-ൽ സ്ഥാപിച്ചത് നിക്കോളാസ് ബാലിസ്റ്റെൽ, ഡിർക്ക് ക്ലീസ്സൂൺ വാൻ സാനെൻ എന്നിവരാണ്. ഇംഗ്ലീഷ്, ഫ്രഞ്ച് വ്യാപാരികൾ സുരിനാമിനെ ഒരു അധിനിവേശ പ്രദേശമാക്കാൻ നിരന്തരം ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. കൂടാതെ 1644-ൽ പരമാരിബൊയിൽ ഫ്രഞ്ച് അധിനിവേശം നിലവിൽ വന്നു. ഇംഗ്ലീഷ് അധിനിവേശക്കാർ 1650-ൽ എത്തിച്ചേരുന്നതുവരെ ഫ്രഞ്ച് അധിനിവേശം തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ഗവർണ്ണർ ബാർബേഡോസ്[6], പർഹാമിലെ അഞ്ചാമത്തെ ബാരൻ വില്ലോബൈ ആയിരുന്ന ഫ്രാൻസിസ് വില്ലോബൈ[7]പ്രഭുവും ചേർന്ന് പരമാരിബൊയുടെ മധ്യഭാഗത്ത് ഉള്ള ഒരു പട്ടണം അധിവാസിത പ്രദേശമാക്കി മാറ്റി.
രണ്ടാം ആംഗ്ലോ-ഡച്ച് യുദ്ധം
1667-ൽ രണ്ടാം ആംഗ്ലോ-ഡച്ചുകാരുടെ[8] യുദ്ധത്തിൽ പരമാരിബൊ അബ്രഹാം ക്രഞ്ചസ്സന്റെ കീഴിലുള്ള കപ്പലുകളെ കീഴടക്കി. 1667-ൽ ബ്രെഡാ കരാർ പ്രകാരം[9] സുരിനാം നഗരത്തിലെ ഡച്ച് കോളനിയുടെ ഏറ്റവും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന നഗരമായി പരമാരിബൊയെ സ്ഥിരീകരിച്ചു. ക്രഞ്ചസ്സന്റെ കപ്പലുകളെ സഹായിച്ച ഡച്ച് പ്രവിശ്യയുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം പരമാരിബൊയെ സംരക്ഷിക്കുന്ന കോട്ടയ്ക്ക് ഫോർട്ട് സീലാൻഡിയ എന്ന പേർ നൽകി. (നഗരത്തിന് മിഡിൽബെർഗ് എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്തു). പരമാരിബൊയിലെ ജനസംഖ്യ വളരെ വിഭിന്നമായിരുന്നു. ആദ്യ ബ്രിട്ടീഷ് കുടിയേറ്റക്കാർ പലരും യഹൂദവിഭാഗക്കാർ ആയിരുന്നു.[10] അമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും പഴയ ജൂതപ്പള്ളികളിൽ ഒന്ന് പരമാരിബൊയിൽ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.[11]1873-നു ശേഷം നഗരത്തിലെ ജനസംഖ്യ വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചു. മുൻ അടിമകളെ (1863- ൽ മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്) അവരുടെ പഴയ യജമാനന്മാർക്ക് വേണ്ടി ജോലി ചെയ്യാനും കരിമ്പിൻ തോട്ടങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കാനും അനുവദിച്ചിരുന്നു.
1975-ൽ കോളനിവാഴ്ചകൾക്ക് എതിരായിട്ടുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിലൂടെയാണ് സുരിനാമിൻറെ തലസ്ഥാനമായി പരമാരിബൊ മാറിയത്. പ്രത്യേകിച്ച് 1821 ജനുവരിയിലും (400 കെട്ടിടങ്ങൾ തകർന്നിരുന്നു) 1832 സെപ്തംബറിലും (ഏതാണ്ട് 50 കെട്ടിടങ്ങൾ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു) കൂടാതെ പഴയ നഗരത്തിൽ വർഷങ്ങളായി നിരവധി തീ പിടിത്തങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 1987-ൽ ഒരു പുനർനിർമ്മാണവും സുരിനാമിൽ നടന്നു. നഗരം 12 ഭരണപരമായ അധികാരപരിധികളായി തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
1821- ൽ പരമാരിബൊ. ബ്രൗൺ നിറത്തിൽ സൂചിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് നഗരത്തിന്റെ തീപ്പിടുത്തത്തിൽ തകർന്ന പ്രദേശമാണ്.
1876- ൽ പരമാരിബൊ.
1916-1917 കാലത്തെ പരമാരിബൊ
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
പരമാരിബൊ ജില്ല
കാലാവസ്ഥ
പരമാരിബൊയിൽ കോപ്പൻ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിനു[13] കീഴിൽ ഉഷ്ണമേഖലാ മഴക്കാടുകളിലെ കാലാവസ്ഥ[14]യാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. നഗരത്തിൽ ശരിയായ വരണ്ട കാലാവസ്ഥയില്ല. വർഷത്തിൽ 12 മാസക്കാലയളവിൽ നഗരത്തിൽ ശരാശരി 60 മില്ലീമീറ്റർ മഴ ലഭിക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ വർഷം മുഴുവൻ വേനൽക്കാലവും വരണ്ട കാലാവസ്ഥയും നഗരത്തിൽ അനുഭവപ്പെടാറുണ്ട്. "ശരത്കാലം" (സെപ്റ്റംബർ മുതൽ നവംബർ വരെ) പരമാരിബൊയിൽ വരൾച്ച കാലമാണ്. ഈ കാലാവസ്ഥതന്നെ പല നഗരങ്ങളിലും പൊതുവായി അനുഭവപ്പെടുന്നു. വർഷം മുഴുവൻ താപനില താരതമ്യേന സ്ഥിരതയുള്ളതാണ്. 31 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് ശരാശരി താപനിലയും കുറഞ്ഞ താപനില 22 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസും ആണ്. ഓരോ വർഷവും ഏകദേശം 2200 മില്ലീമീറ്റർ മഴ ലഭിക്കുന്ന പ്രദേശമാണിത്.
2012-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം പരമാരിബൊയിലെ ജനസംഖ്യ 240,924 ആണ്. സമീപ വർഷങ്ങളിൽ ജനസംഖ്യയുടെ എണ്ണം കുറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും, വാനിക്ക ജില്ലയിലെ[16] നിരവധി നഗരങ്ങളിൽ ജനസംഖ്യ വർധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ക്രിയോൾസ് (ആഫ്രിക്കൻ അല്ലെങ്കിൽ മിശ്ര ആഫ്രിക്കൻ-യൂറോപ്യൻ വംശജർ) 27%, ഇന്ത്യൻ (ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യൻ വംശജർ) 23%, മൾട്ടിറേഷ്യൽസ് 18%, മറൂൻസ് (ആഫ്രിക്കൻ അടിമകളുടെ പിൻഗാമികൾ) 16%, ജാവനീസ് സ്വദേശികൾ 2%, ചൈനക്കാർ (19-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ കരാർ തൊഴിലാളികൾ) 1.5%, ചെറിയ അളവിൽ യൂറോപ്യന്മാർ (പ്രധാനമായും ഡച്ച്, പോർട്ടുഗീസ് വംശജർ), ലെബനീസ്[17], യഹൂദർ എന്നിങ്ങനെ വൈവിധ്യമാർന്ന നിരവധി വംശജരെ നഗരം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. കഴിഞ്ഞ ദശാബ്ദങ്ങളിൽ ബ്രസീലുകാർ, ഗ്യാനീസുകൾ[18], പുതിയ ചൈനീസ് കുടിയേറ്റക്കാർ എന്നിവർ പരമാരിബൊയിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കി.
സാമ്പത്തികം
സുരിനാമിന്റെ വാണിജ്യകേന്ദ്രമാണ് പരമാരിബൊ. എന്നിരുന്നാലും തലസ്ഥാനനഗരം കാര്യമായ വസ്തുക്കൾ നിർമ്മിക്കുന്നില്ല. സ്വർണ്ണം, എണ്ണ, ബോക്സൈറ്റ്, അരി, ഉഷ്ണമേഖലാ വനങ്ങളിലെ മരങ്ങൾ എന്നിവ പ്രധാനമായും വരുമാനം നേടികൊടുക്കുന്ന കയറ്റുമതി ഉത്പ്പന്നങ്ങളാണ്. എല്ലാ ബാങ്കുകളും ഇൻഷുറൻസ് കോർപ്പറേഷനുകളും മറ്റ് ധനകാര്യ, വാണിജ്യ കമ്പനികളും പരമാരിബൊ ആസ്ഥാനമാക്കി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. സുരിനാമിന്റെ ജിഡിപിയിൽ ഏകദേശം 75 ശതമാനവും പരമാരിബൊയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ടൂറിസമാണ് പ്രധാന വരുമാന മേഖലയായ ഇവിടെ നെതർലാൻഡ്സിൽ നിന്നുള്ള വിനോദ സഞ്ചാരികളെയാണ് കൂടുതലും കണ്ടുവരുന്നത്.[19]
സർക്കാർ
ഭരണനിർവ്വഹണമായി പരമാരിബൊ സുരിനാമിലെ സ്വന്തം ജില്ലയാണ്. അതുകൊണ്ട് പരമാരിബൊയിലെ റിസോർട്ടുകൾ നഗരത്തിന്റെ അനുബന്ധമായി കരുതുന്നു. പരമാരിബൊയിൽ പന്ത്രണ്ട് റിസോർട്ടുകളുണ്ട്:[20]
17-ഉം 18-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ഡച്ച് കൊളോണിയൽ നഗരം 2002-ൽ യുനെസ്കോ വേൾഡ് ഹെറിസ്റ്റേജ് സൈറ്റായി[28]</ref>ചരിത്രത്തിന്റെ ആന്തരിക നഗരം സുരിനാം നദിയുടെ ഇടതുവശത്തായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. കെട്ടിടങ്ങളുടെയും സ്ട്രീറ്റ് പ്ലാനുകളുടെയും ഒറിജിനൽ ആർക്കിടെക്ചർ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചു സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.
↑ Suriname: An Asian Immigrant and the Organic Creation of the Caribbean’s Most Unique Fusion Culture, archived from the original on 2017-02-20, retrieved 2017-07-19
↑"Afobaka Dam: Suriname". National Geospatial-Intelligence Agency, Bethesda, MD, USA. Retrieved 2013-04-21.
↑ E.M. Pospelov, Geograficheskie nazvaniya mira (Moscow: Russkie slovari, 1998), p. 322.
↑Michael, Lev, Natalia Chousou-Polydouri, Keith Bartolomei, Erin Donnelly, Vivian Wauters, Sérgio Meira, Zachary O'Hagan. 2015. A Bayesian Phylogenetic Classification of Tupí-Guaraní. LIAMES 15(2):193-221.
↑ E.M. Pospelov, Geograficheskie nazvaniya mira (Moscow: Russkie slovari, 1998), p. 322.
↑ "Barbados". International Monetary Fund. Retrieved 2008-10-09.
↑Burke, John (1831), A General and Heraldic Dictionary of the Peerage of England, Ireland and Scotland, London: Henry Colburn and Richard Bentley.
↑ David Ogg, England in the Reign of Charles II (2nd ed. 1936), pp 283–321
↑ "Extract of the Dutch Map Representing the Colony of Surinam". World Digital Library. 1777. Retrieved 2013-07-13.
↑ Fox, Tamar (18 February 2011). "Discovering Suriname's Jewish past - and present". Travel. Washington Post. Retrieved 13 July 2013.
↑ "Census profile at District level 2004 (in Dutch)". Stichting Algemeen Bureau voor de Statistiek in Suriname. Retrieved 2013-04-24.
↑Köppen, Wladimir (1884). Translated by Volken, E.; Brönnimann, S. "Die Wärmezonen der Erde, nach der Dauer der heissen, gemässigten und kalten Zeit und nach der Wirkung der Wärme auf die organische Welt betrachtet" [The thermal zones of the earth according to the duration of hot, moderate and cold periods and to the impact of heat on the organic world)]. Meteorologische Zeitschrift (published 2011). 20 (3): 351–360. Bibcode:2011MetZe..20..351K. doi:10.1127/0941-2948/2011/105 – via http://www.ingentaconnect.com/content/schweiz/mz/2011/00000020/00000003/art00009Archived 2018-11-03 at the Wayback Machine.
↑ McKnight, Tom L; Hess, Darrel (2000). "Climate Zones and Types". Physical Geography: A Landscape Appreciation. Upper Saddle River, NJ: Pretice Hall. pp. 205–8. ISBN 0-13-020263-0.
↑ Palmerlee, Danny; Bao, Sandra; Beech, Charlotte (2004). South America on a Shoestring. Footscray, Victoria, Australia: Lonely Planet. p. 742. ISBN 1741041635.
↑Saint Peter & Paul Cathedral in the Structurae database
↑Opening of Canjie Mosque in Guyana – The Canefield Ahmadiyya Culture Centre Mosque Opens
↑ Palmerlee, Danny; Bao, Sandra; Beech, Charlotte (2004). South America on a Shoestring. Footscray, Victoria, Australia: Lonely Planet. p. 742. ISBN 1741041635.
↑ Hoofdbestuur Arya Dewaker, Gedenkboek ter gelegenheid van de opening van het Multi-functioneel Centrum en Hoofdmandir, Paramaribo: Arya Dewaker 2001, p. 9, 30.
.jpg)
.jpg)
