ക്ലാങ് തുറമുഖം
ഒരു പട്ടണവും കടൽ വഴി മലേഷ്യയിലേക്കുള്ള പ്രധാന കവാടവുമാണ് ക്ലാങ് തുറമുഖം (മലായ്: പെലാബുഹാൻ ക്ലാങ്, ജാവി: ڤلابوهن کلڠ)[2]കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിൽ സ്വെറ്റൻഹാം തുറമുഖം (മലായ്: പെലാബുഹാൻ സ്വെറ്റെൻഹാം) എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും 1972 ജൂലൈയിൽ ക്ലാങ് തുറമുഖം എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇത് രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ തുറമുഖമാണ്. ക്ലാങ് പട്ടണത്തിന് തെക്ക് പടിഞ്ഞാറ് 6 കിലോമീറ്ററും (3.7 മൈൽ), ക്വാലാലംപൂരിൽ നിന്ന് 38 കിലോമീറ്റർ (24 മൈൽ) തെക്ക് പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്തുമായാണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും തിരക്കേറിയ പതിനൊന്നാമത്തെ കണ്ടെയ്നർ തുറമുഖമായിരുന്ന (2012) ക്ലാങ് തുറമുഖം ക്ലാങ് ജില്ലയിൽ ആണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. 2012-ൽ മൊത്തം കപ്പൽ ചരക്ക് ചുങ്കം കൈകാര്യം ചെയ്ത 17-ാമത്തെ ഏറ്റവും തിരക്കേറിയ തുറമുഖമാണിത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച മെറ്റൽ എക്സ്ചേഞ്ചായ എൽ‌എം‌ഇയ്ക്കുള്ള അലുമിനിയം സ്റ്റോക്കിന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന സ്ഥാനം കൂടിയാണ് ഇത്.[3] ചരിത്രംമുമ്പ് സർക്കാർ റെയിൽ‌വേയുടെയും സംസ്ഥാന തുറമുഖത്തിൻറെയും അവസാനസ്റ്റേഷനായിരുന്നു ക്ലാങ്.[4]1880-ൽ സംസ്ഥാന തലസ്ഥാനമായ സെലങ്കോറിനെ ക്‌ലാങിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ തന്ത്രപരമായി ഗുണകരമായ ക്വാലാലംപൂരിലേക്ക് മാറ്റി.[5]1800 കളുടെ അവസാനത്തിൽ പുതിയ അഡ്മിനിസ്ട്രേറ്റീവ് സെന്ററിലെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള വികസനം ക്‌ലാങിൽ നിന്നുള്ള ബിസിനസുകാരെയും തൊഴിലന്വേഷകരെയും ഒരുപോലെ ആകർഷിച്ചു. ഈ സമയത്ത് ക്‌ലാങിനും ക്വാലാലം‌പൂറിനുമിടയിലുള്ള ഏക ഗതാഗത മാർ‌ഗ്ഗം കുതിരയോ പോത്തോ വലിക്കുന്ന വണ്ടികളോ ക്ലാങ് നദിക്കരയിലൂടെ ദമൻ‌സാരയിലേക്കുള്ള ബോട്ട് യാത്രയോ ആയിരുന്നു. ഇതുകാരണം ഫ്രാങ്ക് സ്വെറ്റൻഹാം അക്കാലത്ത് സെലങ്കോറിലെ ബ്രിട്ടീഷ് റെസിഡന്റ് വില്യം ബ്ലൂംഫീൽഡ് ഡഗ്ലസിനോട് [6] ക്വാലാലം‌പൂരിലേക്കുള്ള യാത്ര വളരെ നീണ്ടതും വിരസവുമാണെന്ന് പ്രസ്താവിച്ചു.[7] ബദൽ മാർഗമായി ട്രെയിൻ പാത നിർമ്മിക്കാൻ അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചു. 1882 സെപ്റ്റംബറിൽ സർ ഫ്രാങ്ക് ഏഥൽ‌സ്റ്റെയ്ൻ സ്വെറ്റൻ‌ഹാമിനെ സെലങ്കോറിന്റെ പുതിയ റെസിഡന്റായി നിയമിച്ചു. ഗതാഗത പ്രശ്‌നങ്ങൾ മറികടക്കാനും പ്രത്യേകിച്ചും ടിൻ ഖനന താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കായും സ്വെറ്റെൻഹാം ക്ലാങ്ങും ക്വാലാലംപൂറും തമ്മിൽ ഒരു റെയിൽ ബന്ധം ആരംഭിച്ചു. ക്ലാങ്ങിന്റെ തുറമുഖമായ പെലാബുഹാൻ ബട്ടുവിന് അയിര് എത്തിക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു.[8]ക്വാലാലംപൂർ മുതൽ ബുക്കിത് കുടുവരെയുള്ള പത്തൊൻപത് മൈൽ റെയിൽ പാത 1886 സെപ്റ്റംബറിൽ തുറന്നു, 1890 ൽ ക്ലാങ്ങിലേക്ക് 3 മൈൽ നീട്ടി.[9][10][11][12][13] എന്നിരുന്നാലും, 3.9 മീറ്ററിൽ (13 അടി) നിശ്ചിത ആഴത്തിലുള്ള വെള്ളത്തിൽ മാത്രമേ കപ്പലുകൾക്ക് ജെട്ടിയിൽ കയറാൻ കഴിയൂ എന്നതിനാൽ നദിയുടെ നാവിഗേഷൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. അതിനാൽ നങ്കൂരമിടുന്ന സ്ഥലം നല്ലതായതിനാൽ നദീമുഖത്തിൽ ഒരു പുതിയ തുറമുഖം തിരഞ്ഞെടുത്തു. മലയൻ റെയിൽ‌വേ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതും 15 വർഷത്തിനുശേഷം 1901 സെപ്റ്റംബർ 15 ന് സ്വെറ്റൻഹാം തന്നെ ഔദ്യോഗികമായി തുറന്നതും ആയ പുതിയ തുറമുഖത്തിന് സ്വെറ്റൻഹാം തുറമുഖം എന്നു പേരിട്ടു. ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ ക്‌ലാങും പോർട്ട് സ്വെറ്റൻ‌ഹാമും ഇതിനകം തന്നെ കുപ്രസിദ്ധമായ മലേറിയ ബാധിത പ്രദേശങ്ങളായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതു കൂടാതെ തുറമുഖം ഒരു കണ്ടൽ ചതുപ്പിലും സ്ഥിതിചെയ്തിരുന്നു. തുറമുഖം തുറന്ന് രണ്ട് മാസത്തിനുള്ളിൽ മലേറിയ പടർന്നുപിടിച്ച് തുറമുഖം അടച്ചു.[14][15] ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ്, ബ്രിട്ടീഷ് ഡോക്ടർ സർ റൊണാൾഡ് റോസ് 1897-ൽ മലേറിയ പകരുന്നത് കൊതുകുകളാണെന്ന് തെളിയിച്ചു. ഈ കണ്ടെത്തലിന്റെ പ്രയോജനം ലഭിച്ച ആദ്യത്തെ കൊളോണിയൽ പ്രദേശമാണ് സ്വെറ്റൻഹാം തുറമുഖം.[16]കൊതുക് പ്രജനന കേന്ദ്രങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുകയും തുറമുഖ പ്രവർത്തനങ്ങളെ കൂടുതൽ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന ചതുപ്പുകൾ നിറഞ്ഞ കാട് വൃത്തിയാക്കി ഉപരിതല ജലം തിരിച്ചുവിടുകയും ചെയ്തു. ഉദ്യമങ്ങൾ അവസാനിക്കുമ്പോഴേക്കും മലേറിയ ഭീഷണി പൂർണ്ണമായും നീക്കം ചെയ്തു. വ്യാപാരം അതിവേഗം വളർന്നു. മറ്റ് തുറമുഖ സൗകര്യങ്ങളോടൊപ്പം 1914 ഓടെ രണ്ട് പുതിയ ബെർത്തുകളും ചേർത്തു. 1902-ൽ പോർട്ട് സ്വെറ്റൻഹാമിലാണ് സെലങ്കൂർ പോളോ ക്ലബ് സ്ഥാപിതമായതെങ്കിലും 1911-ൽ ക്വാലാലംപൂരിലേക്ക് മാറി.[17] അവലംബം
പുറംകണ്ണികൾ Port Klang എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങൾ വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലുണ്ട്.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
