ഗംഭാരി ദേവി

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Gambhari_Devi

ഹിമാചൽ പ്രദേശിലെ ബിലാസ്പൂർ ജില്ലയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ഇന്ത്യൻ നാടോടി ഗായികയും നർത്തകിയുമായിരുന്നു ഗംഭാരി ദേവി (1922 - 8 ജനുവരി 2013) ^[1] ഹിമാചൽ പ്രദേശിലെ നാടോടി സംസ്‌കാരത്തിന് നൽകിയ സംഭാവനകളാൽ അവർ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടു.^[2]

രബീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിന്റെ 150-ാം ജന്മവാർഷികത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഇന്ത്യയിലുടനീളമുള്ള 100 കലാകാരന്മാർക്ക് സംഗീത നാടക അക്കാദമി, അവതരണ കലാരംഗത്ത് 2011-ൽ ടാഗോർ അക്കാദമി അവാർഡ് (ടാഗോർ അക്കാദമി പുരസ്‌കാരം) നൽകി. ^[3][4] 2001-ൽ ഹിമാചൽ അക്കാദമി ഓഫ് ആർട്‌സിന്റെ അവാർഡ് ലഭിച്ചു. അവർ 2013 ജനുവരി 8-ന് 91-ആം വയസ്സിൽ അന്തരിച്ചു.^[5]

1922-ൽ ഹിമാചൽ പ്രദേശിലെ ബിലാസ്പൂർ ജില്ലയിലെ ബന്ദ്‌ല ഗ്രാമത്തിലാണ് അവർ ജനിച്ചത്. എട്ടാമത്തെ വയസ്സിൽ അവർ പരിപാടികൾ അവതരിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഗ്രാമത്തിലെ മറ്റ് പെൺകുട്ടികളെപ്പോലെ ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ വിവാഹം അവർ കഴിച്ചു. ഇത് സാധാരണയായി പാട്ടും നൃത്തവും ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് അവളെ വിലക്കിയേനെ. എന്നിരുന്നാലും, അപമാനം ഉണ്ടായിട്ടും അവർ നാടോടി അവതരണത്തിൽ ഉറച്ചുനിന്നു.

അവരുടെ കഴിവ് അങ്ങനെയായിരുന്നു സമൂഹം അവരുടെ സാമൂഹിക അപമാനം പതുക്കെ മറന്നു. വിവിധ അവസരങ്ങളിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ അവരെ ക്ഷണിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ പ്രകടനമില്ലാതെ ഒരു ചടങ്ങും പൂർത്തിയാകാത്തവിധം അവർ ഒടുവിൽ ജനപ്രിയയായി. അവരുടെ സ്വാധീനം അങ്ങനെയാണ് അവർ പ്രണയത്തിന്റെ ഒരു പ്രേമപാത്രമായി കാണപ്പെട്ടു. അവരുടെ പ്രകടനങ്ങൾക്കായി ദൂരെ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് ആളുകൾ ഒത്തുകൂടാൻ തുടങ്ങി. അതേ പ്രദേശത്ത് അവരുടെ പ്രകടനവും ഹാജരുമില്ലാതെ വിവാഹ ചടങ്ങുകൾ ആചാരപരമായിരുന്നില്ല. അവരുടെ കാലത്തെ ഒരു മാറ്റിനി വിഗ്രഹമായി അവർ കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അവർക്കൊപ്പം ഒരു ഡ്രമ്മറും ദേവിയോടൊപ്പം ഇതിഹാസമായി മാറുകയും ചെയ്ത ഒരു ഗുസ്തിക്കാരനും (പിസ്തു ഉർഫ് ബസന്ത പെഹൽവാൻ) ഉണ്ടായിരുന്നു. നിയമപരമായി വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഈ ദമ്പതികൾക്ക് യാഥാസ്ഥിതിക സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് വലിയ ശത്രുത നേരിടേണ്ടി വന്നു. അവരുടെ പ്രകടനങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ അവരുടെ സ്വതന്ത്രമായ പെരുമാറ്റം അംഗീകരിക്കാൻ സമൂഹത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല. ദേവി പിന്നീട് തന്റെ പ്രണയം ത്യജിക്കുകയും ദേവിയുടെ തന്നെ അഭ്യർത്ഥന പ്രകാരം ബസന്ത പെഹൽവാൻ പിന്നീട് മറ്റൊരു സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്തു.

പ്രായമാകുന്നതുവരെ അവർ പ്രകടനം തുടർന്നു. അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന മാസങ്ങളിൽ അവരുടെ ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം അവർ പ്രകടനം നിർത്തി.

അവരുടെ അസാധാരണമായ ധൈര്യം, പാട്ട്, നൃത്തം എന്നിവയിലൂടെ അവർ നിരവധി ഹൃദയങ്ങൾ കീഴടക്കി.

• 2011 ൽ സംഗീത നാടക അക്കാദമിയുടെ ടാഗോർ അക്കാദമി അവാർഡ് (ടാഗോർ അക്കാദമി പുരസ്‌കാരം) അവർക്ക് ലഭിച്ചു.
• 2001-ൽ ഹിമാചൽ അക്കാദമി ഓഫ് ആർട്‌സിന്റെ അച്ചീവ്‌മെന്റ് അവാർഡ്.

• The Splendour of Himalayan Art and Culture By Aśoka Jerath ^[1]

1. ↑ Jeratha, A. (1995). The Splendour of Himalayan Art and Culture. Indus Publishing Company. p. 151. ISBN 9788173870347. Retrieved 2014-10-05.