ഭൂമിയിലെ ഏതൊരു ജീവിക്കും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശമുണ്ടെന്നും സർക്കാർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്താൽ ആരും കൊല്ലപ്പെടരുതെന്നും ഉള്ള വിശ്വാസമാണ് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം. വധശിക്ഷ, യുദ്ധം, ഗർഭഛിദ്രം, ദയാവധം, പോലീസ് ക്രൂരത, ന്യായീകരിക്കാവുന്ന നരഹത്യ, മൃഗങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾ തുടങ്ങിയ വിവിധ വിഷയങ്ങളിലെ സംവാദങ്ങളിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം എന്ന ആശയം ഉയർന്നുവരാറുണ്ട്. അത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ, ഈ തത്ത്വം ബാധകമാകുന്ന മേഖലകളെക്കുറിച്ച് വിവിധ വ്യക്തികൾ വിയോജിച്ചേക്കാം. ഒരു വ്യക്തിയെ ദ്രോഹിക്കാനോ പരിക്കേൽപ്പിക്കാനോ, അയാളുടെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുത്താനോ ഉള്ള മനഃപൂർവമായ ഏതൊരു ശ്രമവും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിന്റെ ലംഘനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.[1]
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിലെ മൂന്നാം ഭാഗം 21 ആം അനുഛേദത്തിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നു.
ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം ഇന്ത്യയിൽ
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിലെ മൂന്നാം ഭാഗത്തിൽ 12 മുതൽ 35 വരെയുള്ള അനുഛേദങ്ങളിലാണ് മൌലികവാകാശങ്ങളെ കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ഇതിലെ 21 ആം അനുഛേദത്തിലാണ് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത്. “നിയമ നടപടിക്രമമനുസരിച്ച് അല്ലാതെ ഒരു വ്യക്തിയുടെയും ജീവനോ വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യമോ ഇല്ലായ്മചെയ്യാനാവില്ല” എന്ന് 21 ആം അനുഛേദം പറയുന്നു.[2] ഇന്ത്യയിലായിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വിദേശിക്കും[2] അഭയാർഥികൾക്ക്[3] പോലും ബാധകമാകുന്ന ഈ അവകാശം, പക്ഷിമൃഗാദികമുൾപ്പടെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും ബാധകമാണെെന്ന് ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പക്ഷി-മൃഗാദികളുടെ ബലി നിരോധിച്ച് ത്രിപുര ഹൈക്കോടതി പുറപ്പെടുവിച്ച വിധിയിൽ പ്രസ്ഥാവിച്ചിരുന്നു.[4]
വിവിധ വിഷയങ്ങളിൽ
ഗർഭഛിദ്രം
ഗർഭഛിദ്രം അവസാനിപ്പിക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത് അതിന്റെ ആവൃത്തി കുറയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ അലസിപ്പിക്കലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചർച്ചയിൽ "ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം" എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു.[5]ഗർഭധാരണത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ 1951 ലെ ചാക്രിക ലേഖനത്തിൽ പയസ് പന്ത്രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പ ഇങ്ങനെ എഴുതി:
ഓരോ മനുഷ്യനും, ഗർഭപാത്രത്തിലെ കുട്ടിക്ക് പോലും, ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം, മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്നോ സമൂഹത്തിൽ നിന്നോ മനുഷ്യ അധികാരത്തിൽ നിന്നോ അല്ല, ദൈവത്തിൽ നിന്നാണ് നൽകിയിയിരിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, ജുഡീഷ്യൽ, മെഡിക്കൽ, യൂജെനിക്, സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, ധാർമ്മികത എന്നിങ്ങനെ ഏതൊരു കാരണത്താലാകട്ടെ, നിരപരാധിയായ മനുഷ്യജീവനെ മനഃപൂർവ്വം നീക്കം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള അവകാശം ഒരു മനുഷ്യനോ, സമൂഹത്തിനോ, അധികാരത്തിനോ, ശാസ്ത്രത്തിനോ ഇല്ല. --- പയസ് പന്ത്രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പ, പാപ്പൽ എൻസൈക്ലിക്കൽ, ഒക്ടോബർ 29, 1951.[6]
പ്രസിഡന്റ് റൊണാൾഡ് റീഗൻ 1981 ലെ റൈറ്റ് ടു ലൈഫ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രതിനിധികളുമായി നടത്തിയ കൂടിക്കാഴ്ച
1971 ലെ മെഡിക്കൽ ടെർമിനേഷൻ ഓഫ് പ്രെഗ്നൻസി ആക്റ്റ് പ്രകാരം ഇന്ത്യയിൽ 20 ആഴ്ചയിലധികം പ്രായമുള്ള ഗർഭം അലസിപ്പിക്കൽ നിയമപരമായി അനുവദിനീയമല്ല.[7] അനാവശ്യ ഗർഭധാരണം തുടരാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നത് ചില സാഹചര്യങ്ങളിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിലേക്കും വ്യക്തിപരമായ കടന്നുകയറ്റത്തിനും സ്ത്രീയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും എതിരാകുമെന്നും സൂചിപ്പിച്ച്, മാതാവിൻറെ അവകാശം ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിൻറെ അവകാശത്തെക്കാളും മുകളിലാണെന്നാണ് കേരള ഹൈക്കോടതി സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു.[7]
വധശിക്ഷ
വധശിക്ഷയെ എതിർക്കുന്നവർ അത് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിന്റെ ലംഘനമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നു, അതേസമയം വധശിക്ഷ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിന്റെ ലംഘനമല്ലെന്ന് വാദിക്കുന്നവർ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം നീതിബോധത്തോടുള്ള ആദരവോടെ പ്രയോഗിക്കണം എന്ന് പറയുന്നു.. ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശമാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനം എന്നതിനാൽ വധശിക്ഷ മനുഷ്യാവകാശങ്ങളുടെ ഏറ്റവും മോശമായ ലംഘനമാണെന്ന് എതിരാളികൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. വധശിക്ഷയെ "ക്രൂരവും മനുഷ്യത്വരഹിതവും അപമാനകരവുമായ ശിക്ഷ" എന്ന് വിളിച്ച് മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർത്തകർ എതിർക്കുന്നു. ആംനസ്റ്റി ഇന്റർനാഷണൽ ഇതിനെ "മനുഷ്യാവകാശങ്ങളുടെ ആത്യന്തികവും മാറ്റാനാവാത്തതുമായ നിഷേധമായി" കണക്കാക്കുന്നു.[8]
2007, 2008, 2010, 2012, 2014, 2016 എന്നീ വർഷങ്ങളിൽ ഐക്യരാഷ്ട്ര പൊതുസഭ[9] വധശിക്ഷ നിർത്തലാക്കുന്നതിനുള്ള ആഗോള മൊറട്ടോറിയം ആവശ്യപ്പെടുന്ന നോൺ-ബൈൻഡിംഗ് പ്രമേയം അംഗീകരിച്ചു.[10]
ദയാവധം
ദയാവധത്തിലൂടെ ഒരു വ്യക്തി സ്വന്തം ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള തീരുമാനം എടുക്കുന്നതിനെ അനുകൂലിക്കുന്നവർ വ്യക്തികൾക്ക് സ്വന്തം കാര്യം തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ അവകാശമുണ്ടെന്ന വാദം ഉപയോഗിക്കുന്നു,[11] ദയാവധം നിയമവിധേയമാക്കുന്നതിനെ എതിർക്കുന്നവർ വാദിക്കുന്നത് എല്ലാ വ്യക്തികൾക്കും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ടെന്നാണ്. റൈറ്റ്-ടു-ലൈഫേഴ്സ് എന്നാണ് അവരെ സാധാരണയായി വിളിക്കുന്നത്.[12]
വംശീയ ആക്രമണം
വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങൾക്ക് നേരേയുള്ള വംശീയ ആക്രമണങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചർച്ചകളിലും "ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം" എന്ന പ്രയോഗം കടന്നുവരാറുണ്ട്. അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ
ആഫ്രിക്കൻ/ഏഷ്യൻ വംശജർക്കെതിരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങൾ[13][14], ഇന്ത്യയിലെ ദളിതർക്കെതിരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങൾ[15], മാവോയിസ്റ്റുകളുടെ കൊലപാതകം[16] എന്നിങ്ങനെ വിവിധ വിഷയങ്ങളിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം ചർച്ചയാകാറുണ്ട്.
നിയമപരമായ പ്രസ്താവനകൾ
1444-ൽ പോൾജിക്ക സ്റ്റാറ്റ്യൂട്ട് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം പ്രഖ്യാപിച്ചു.[17]
1776-ൽ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനം " എല്ലാ മനുഷ്യരും തുല്യരായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, അവർക്ക് അവരുടെ സ്രഷ്ടാവ് അർഹിക്കാത്ത ചില അവകാശങ്ങൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്, അവയിൽ ജീവിതവും സ്വാതന്ത്ര്യവും സന്തോഷവും ഉണ്ട് " എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു.
കൗൺസിൽ ഓഫ് യൂറോപ്പ് 1950ൽ, ആർട്ടിക്കിൾ 2-ൽ മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള അവകാശം കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തി യൂറോപ്യൻ മനുഷ്യാവകാശ കൺവെൻഷൻ അംഗീകരിച്ചു. നിയമപരമായ വധശിക്ഷകൾക്കും സ്വയം പ്രതിരോധത്തിനും, ഓടിപ്പോയ പ്രതിയെ അറസ്റ്റുചെയ്യുന്നതിനും കലാപങ്ങളെയും കലാപങ്ങളെയും അടിച്ചമർത്തുന്നതിനും അപവാദങ്ങളുണ്ട്. അതിനുശേഷം കൺവെൻഷന്റെ പ്രോട്ടോക്കോൾ 6 രാജ്യങ്ങൾ യുദ്ധകാലത്തോ ദേശീയ അടിയന്തരാവസ്ഥയിലോ ഒഴികെ വധശിക്ഷ നിഷിദ്ധമാക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, നിലവിൽ ഇത് കൗൺസിലിന്റെ എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലും ബാധകമാണ്. പ്രോട്ടോക്കോൾ 13 വധശിക്ഷ പൂർണ്ണമായും നിർത്തലാക്കുന്നു, ഇത് കൗൺസിലിലെ മിക്ക അംഗരാജ്യങ്ങളിലും നടപ്പാക്കിയിട്ടുണ്ട്.
1966 ൽ ഐക്യരാഷ്ട്ര പൊതുസഭ സിവിൽ, രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടി അംഗീകരിച്ചു. "ഓരോ മനുഷ്യനും ജീവിക്കാനുള്ള അന്തർലീനമായ അവകാശമുണ്ട്. ഈ അവകാശം നിയമപ്രകാരം പരിരക്ഷിക്കപ്പെടും. ആരും ഏകപക്ഷീയമായി അവന്റെ ജീവിതം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയില്ല" എന്ന് പൗര-രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടിയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 6.1 ൽ പരാമർശിക്കുന്നു.
1969-ൽ അമേരിക്കൻ മനുഷ്യാവകാശ ഉടമ്പടി കോസ്റ്റാറിക്കയിലെ സാൻ ജോസിൽ പ്രഖ്യാപിച്ചു. പടിഞ്ഞാറൻ അർദ്ധഗോളത്തിലെ പല രാജ്യങ്ങളും ഇത് അംഗീകരിച്ചു. നിലവിൽ 23 രാജ്യങ്ങളിൽ ഇത് പ്രാബല്യത്തിൽ ഉണ്ട്. "ഓരോ വ്യക്തിക്കും തന്റെ ജീവിതത്തെ ബഹുമാനിക്കാൻ അവകാശമുണ്ട്. ഈ അവകാശം നിയമപ്രകാരം പരിരക്ഷിക്കപ്പെടും, പൊതുവേ, ഗർഭധാരണ നിമിഷം മുതൽ. ആരും ഏകപക്ഷീയമായി അവന്റെ ജീവിതം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയില്ല" എന്ന് അമേരിക്കൻ മനുഷ്യാവകാശ കൺവെൻഷന്റെ ആർട്ടിക്കിൾ 4.1 പറയുന്നു.
↑Marušić, Juraj (1992). Sumpetarski kartular i poljička seljačka republika (1st ed.). Split, Croatia: Književni Krug Split. p. 129. ISBN978-86-7397-076-9.
