ടി. ഗണപതി ശാസ്ത്രി
തിരുവിതാംകൂറിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന പ്രഗല്ഭ സംസ്കൃതപണ്ഡിതനും താളിയോല ഗ്രന്ഥാലയവിദഗ്ദ്ധനുമായിരുന്നു മഹാമഹോപാദ്ധ്യായ ഡോ. തരുവായ് ഗണപതി ശാസ്ത്രികൾ (1860 - 1926). ട്യൂബിങ്ങൻ സർവ്വകലാശാലയിൽ നിന്നും ഹോണററി ഡോക്ടറേറ്റ് ലഭിച്ച അദ്ദേഹം[1] റോയൽ ഏഷ്യാറ്റിൿ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടൺ ആൻഡ് അയർലന്റ് എന്ന അത്യുന്നതസ്ഥാപനത്തിലെ വിശിഷ്ടാംഗമായിരുന്നു. അനന്തശയനഗ്രന്ഥാവലിയിലൂടെ അദ്ദേഹം കണ്ടെടുത്തു പുനഃപ്രസിദ്ധീകരിച്ച അനവധി താളിയോലഗ്രന്ഥങ്ങളും സ്വന്തമായ ഗവേഷണഫലങ്ങളും സംസ്കൃതസാഹിത്യസമ്പത്തിലും അതിന്റെ ചരിത്രത്തിലും പുതുതായി വെളിച്ചം വീശി. നിശ്ശേഷമായി നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ഭാസന്റെ സംസ്കൃതനാടകങ്ങൾ മിക്കവാറും സമ്പൂർണ്ണമായും കണ്ടെത്തി ക്രോഡീകരിച്ചതും കൗടില്യന്റെ അർത്ഥശാസ്ത്രം വീണ്ടെടുത്തു് സ്വന്തം സംസ്കൃതവ്യാഖ്യാനസഹിതം പുനഃപ്രകാശിപ്പിച്ചതുമാണു് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട നേട്ടങ്ങളായി വിലയിരുത്താവുന്നതു്. ജനനംതിരുനെൽവേലിയ്ക്കടുത്തു് തരുവായ് എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ സംസ്കൃതഭാഷാജ്ഞാനത്തിൽ പുകൾപെറ്റ ഒരു കുടുംബത്തിലായിരുന്നു ഗണപതി ശാസ്ത്രികളുടെ ജനനം. 16-ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ വിഖ്യാതജ്ഞാനിയായിരുന്ന അപ്പയ്യാ ദീക്ഷിതരുടെ പിൻഗാമി രാമസുബ്ബയ്യർ എന്ന സംസ്കൃതപണ്ഡിതന്റെ മകനായി 1860-ലായിരുന്നു ഗണപതി ജനിച്ചതു്. 16 വയസ്സിൽ അദ്ദേഹം ഉപരിപഠനത്തിനായി തിരുവനന്തപുരത്തേക്കു തിരിച്ചു. ചാലഗ്രാമത്തിൽ താമസിച്ചു കടയം സുബ്ബയ്യാദീക്ഷിതരെന്ന മഹാവൈയാകരണന്റെ കീഴിൽ വ്യാകരണവും അലങ്കാരവും പഠിച്ചു. 1054-ാമാണ്ടു മീനമാസം 1-ാം൹തിരുവിതാംകൂർ ഹൈക്കോടതിയിൽ ഒരു ഗുമസ്തനായി സർവ്വീസിൽ പ്രവേശിച്ചു. അവിടെനിന്നു സംസ്കൃതമഹാപാഠശാലയിൽ ആദ്യം ഒരു ഉപാധ്യായനായും പിന്നീടു ഹെഡ്മാസ്റ്റരായും തദനന്തരം പ്രിൻസിപ്പലായും ഉയർന്നു. 1084-ാമാണ്ടു ചിങ്ങമാസം 19-ാം൹ പ്രാച്യഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ പ്രസിദ്ധീകരണത്തിനു പ്രത്യേകമായി ഒരു വകുപ്പു ഗവർമ്മെന്റു് സംവിധാനം ചെയ്തപ്പോൾ ആ വകപ്പിലെ ആദ്യത്തെ ക്യൂറേട്ടറായി നിയമിതനായി. ആ നിലയിൽ പതിനെട്ടു കൊല്ലം പ്രവർത്തിച്ചു. അനന്തശയനഗ്രന്ഥാവലിഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ശ്രീമൂലം തിരുനാൾ രാമവർമ്മ രാജാവിന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം തിരുവിതാംകൂർ സർക്കാർ അച്ചുകൂടത്തിൽ നിന്നും പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ പരമ്പരയായിരുന്നു അനന്തശയന ഗ്രന്ഥാവലി. ട്രിവാൻഡ്രം സാൻസ്ക്രിറ്റ് സീരീസ് എന്ന പേരിൽ പിൽക്കാലത്തു് ഇവ ഭാഷാശാസ്ത്രജ്ഞർക്കും സംസ്കൃതഭാഷാപണ്ഡിതർക്കും പ്രത്യേക താൽപ്പര്യമുള്ള പഠനവസ്തുക്കളായി മാറി. അനന്തശയനഗ്രന്ഥാവലി’യുടെ മുഖ്യചുമതലക്കാരൻ ടി. ഗണപതി ശാസ്ത്രിയായിരുന്നു. ഭാസ നാടകങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുപ്പ്എട്ടു നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ലഭ്യമല്ലാതിരുന്ന ഭാസകൃതികൾ, ശാസ്ത്രികളുടെ ശ്രമ ഫലമായാണ് വീണ്ടെടുത്തത്. 1910ൽ, തെക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലെ പത്മനാഭപുരത്തിനടുത്തുള്ള മണലിക്കര കല്പകമംഗലത്തുമഠത്തിൽ നിന്ന് ഗണപതി ശാസ്ത്രികൾ അവ കണ്ടെടുത്തു. കൂടിയാട്ടത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പത്തു സംസ്കൃത രൂപകങ്ങളുടെ താളിയോലഗ്രന്ഥങ്ങളായിരുന്നു ഇവ. 20 അക്ഷരങ്ങളുടെ പതിപ്പത്തു വരികളുള്ള 105 ഓലകളിലായിരുന്നു ഈ രചനകൾ. പഴയ മലയാളം ഗ്രന്ഥലിപിയിൽ എഴുതിയിരുന്ന സംസ്കൃതകൃതികളായിരുന്നു ഇവ. ഈ കൃതികൾ ഭാസനാടകചക്രം എന്ന പേരിൽ 1912ൽ ശാസ്ത്രികൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. സ്വപ്നവാസവദത്തം, പ്രതിജ്ഞായൗഗന്ധരായണം, പഞ്ചരാത്രം, ചാരുദത്തം, ദൂതഘടോൽക്കചം, അവിമാരകം, ബാലചരിതം, കർണഭാരം, ഊരുഭംഗം, മധ്യമവ്യായോഗം, ദൂതവാക്യം, അഭിഷേകനാടകം, പ്രതിമാനാടകം എന്നിവ ഉൾപ്പെട്ടതായിരുന്നു ‘ഭാസനാടകചക്രം. [2]
ഭാരതാനുവർണ്ണനം എന്ന പേരിൽ സംസ്കൃതത്തിൽ ഭാരതചരിത്രപരമായ ഒരു ഗ്രന്ഥവും ഗണപതിശാസ്ത്രിയുടെ വകയായി എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്[3]. കൃതികൾ
ഇവ കൂടാതെ വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്റെ വിശാഖവിജയത്തിനും, ഏ.ആർ. രാജരാജവർമ്മ കോയിത്തമ്പുരാന്റെ ആംഗലസാമ്രാജ്യത്തിനും ലഘുടിപ്പണികളും അദ്ദേഹം എഴുതീട്ടുണ്ടു്.[4] ഭാരതാനുവർണ്ണനം ഗദ്യംഇന്ത്യയുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രം, ചരിത്രം, ഇതിഹാസ വ്യക്തികൾ, ആളുകൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയുടെ വിവരണമാണ്, സംസ്കൃതത്തിൽ ശാസ്ത്രിയാൽ രചിക്കപ്പെട്ട ഈ ഗ്രന്ഥം. ഇന്ത്യയിലെ സംസ്കൃത പഠനത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വലിയൊരു കുതിപ്പ് സാധ്യമാക്കുന്ന ഗ്രന്ഥമാണിതെന്ന് ആമുഖത്തിൽ പ്രമുഖ ഇൻഡോളജിസ്റ്റായ സിൽവിയൻ ലെവി ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. 1868ൽ ബോംബെയിൽ നിന്ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഭട്ട യജ്ഞേശ്വര ശർമ്മന്റെ ആര്യവിദ്യാസുധാകര എന്ന ഗ്രന്ഥവുമായി ഇതിനെ അദ്ദേഹം താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു. ഒരു ചരിത്ര കൃതി എന്ന നിലയിലല്ല ഒരു സംസ്കൃത വിദ്യാർത്ഥിക്ക് ഹിന്ദുത്വം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ പ്രശ്നങ്ങൾ മനസിലാകുന്ന തരത്തിലാണ് ഈ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ രചന. വാക്യതത്വംഈ ചെറിയ പുസ്തകംകൊണ്ടു വാക്യസംബന്ധമായി പല അറിവുകൾ സംസ്കൃതവിദ്യാർത്ഥികൾക്കു നല്കുവാൻ ഗ്രന്ഥകാരൻ സമർത്ഥമായി യത്നിച്ചിരിക്കുന്നു. “ആലോക്യസാഹിത്യമഹാംബുരാശി– മനന്തനാരായണശാസ്ത്രിണേദം സംഗൃഹ്യ സാരാംശമണീൻ വികീർണ്ണാൻ സംഗ്രഥ്യതേ സംസ്കൃതവാക്യതത്വം” എന്നതു് അതിലെ പ്രതിജ്ഞാപദ്യമാണു്. നവപുഷ്പമാലഒരു വിമർശനഗ്രന്ഥമാണു് നവപുഷ്പമാല. ഇതിൽ ഒൻപതുപന്യാസങ്ങൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കുമാരനാശാന്റെ കരുണയെപ്പറ്റി മണ്ഡനപരമായ ഒരു നിരൂപണവും ഇതിലൊന്നാണ്. അവലംബം
|
Portal di Ensiklopedia Dunia