ഡെന്നിസ് മുക്വെഗെ

ഡെന്നിസ് മുക്വെഗെ
2018 നവംബർ, മുക്വെഗെ
ജനനം	(1955-03-01) 1 മാർച്ച് 1955 (age 70) വയസ്സ്) ബെൽജിയൻ കോങ്കോ, ബുക്കാവു[1]
ദേശീയത	ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കോങ്കോ[1]
കലാലയം	യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് ബുറുണ്ടി യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് ആങ്കേഴ്സ്
തൊഴിൽ(s)	ഗൈനക്കോളജിക്കൽ സർജൻ
സജീവ കാലം	1983–present
അവാർഡുകൾ	Human Rights First Civil Courage Prize Wallenberg Medal Right Livelihood Award Four Freedoms Award Time 100 Sakharov Prize Seoul Peace Prize UN Prize in Human Rights Olof Palme Prize Gulbenkian Prize Legion of Honour Nobel Peace Prize (2018)

ഒരു കോങ്കോളീസ് ഗൈനക്കോളജിസ്റ്റാണ് ഡെന്നിസ്  മുക്കെൻഗെരെ മുക്വെഗെ (/mʊkˈweɪɡi/;^[2] 1955  മാർച്ച് 1 -ന് ജനനം).  വിമത സൈന്യരാൽ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകളെ ചികിത്സിക്കുന്നതിനായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട ബുക്കാവു യിലെ പാൻസി ഹോസ്പിറ്റൽ സ്ഥാപിച്ചത് മുക്വെഗെ,^[3] അദ്ദേഹം അവിടെത്തന്നെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നതും. രണ്ടാം കോങ്കോ യുദ്ധത്തിനോടനുബന്ധിച്ച് പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ആയിരത്തോളം സ്ത്രീകളെ അദ്ദേം ചികിത്സിച്ചിട്ടുണ്ട്, അവരിൽ പലരും ഒന്നിലധികം പ്രാവശ്യം പീഡനത്തിരയായവരാണ്. തന്റെ ഒരു ദിവസത്തെ 18 മണിക്കൂർ പ്രവർത്തനവേളയിൽ ദിനംപ്രതി ഇതിനോടനുബന്ധിച്ച് പത്തോളം ഓപ്പറേഷനുകൾ നടത്തുന്നു.^[3] ദി ഗ്ലോബ് ആന്റ് മെയിൽ അനുസരിച്ച്  പീഡനത്തിനിരയായവരെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിൽ  ലോകത്തെ ഏറ്റവും മികച്ച  ഡോക്ടറാണ് മുക്വെഗെ.^[4]

യുദ്ധാനന്തരം പീഡനത്തെ ആയുധമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെതിരെ നടത്തിയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് 2018 സമാധാനത്തിനുള്ള നൊബേൽ മുക്വെഗെക്കും, നാദിയ മുരാദിനും ലഭിച്ചു.^[5]

പെന്തകോസ്ത് മിനിസ്റ്ററിനും ഭാര്യക്കും ഉണ്ടായ ഒമ്പത് മക്കളിൽ മൂന്നാമനാണ് മുക്വെഗെ. ആവശ്യമായ ആശുപത്രി സൗകര്യമില്ലാത്ത കോങ്കോയിൽ കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകുന്നത് എത്ര ഭയാനകമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ മുക്വെഗെ  അച്ഛന്റെയടുത്ത് പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കാനായി മെഡിസിന് പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി.^[4]

1983 യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് ബുറുന്തിയിൽ  നിന്ന് മെഡിസിൻ പഠനം അദ്ദേഹം പൂർത്തിയാക്കുകയും, ബുകാവുയിലെ ലെമെറ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പീഡിയാട്രീഷനായി എത്തുകയും ചെയ്തു.^[6][7] വേണ്ട പരിചരണമില്ലാതെ ഒരുപാട് വേദനയോടെ പ്രസവിക്കുന്ന സ്ത്രീകൾക്കുവേണ്ടി 1989 -ന് ഫ്രാൻസിലെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് ആങ്കേഴ്സിൽ നിന്ന് ഗൈനക്കോളജിയിലും, ഒബ്സ്റ്റെറിക്സിലും ബിരുദം നേടി.^[1][6][7]

ഫ്രാൻസിലെ പഠനത്തിനുശേഷം ലെമെറ ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ അദ്ദേഹം തുടർന്നു, പക്ഷെ ഒന്നാം കോങ്കോ യുദ്ധം ആരംഭിച്ചതോടെ തിരിച്ച് ബുക്കാവു യിലേക്കുതന്നെ തിരിച്ചെത്തി, 1999 -ലാണ് അദ്ദേഹം പാൻസി ഹോസ്പിറ്റൽ സ്ഥാപിക്കുന്നത്.

തുടക്കം മുതൽ തൊട്ട് ഏകദേശം 85,000 -ൽകൂടുതൽ രോഗികളെ പാൻസി ഹോസ്പിറ്റൽ‍ ശുശ്രൂഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.  മിക്കതും സങ്കീർണ്ണമായ ഗൈനക്കോളജിക്കൽ ഡാമേജ്, ട്രോമ ഉള്ളവരായിരുന്നു, അവയിൽ 60 ശതമാനത്തോളം ലൈംഗിക പീഡനകാരണങ്ങളാൽ രോഗികളായവരാണ്. അന്ന് അവയിൽ പലരും യുദ്ധമുഖങ്ങളിൽ നിന്ന് വരുന്നവരായിരുന്നു. നഗ്നരായോ, അല്ലെങ്കിൽ അതിലും ഭയാനകമായ അവസ്ഥയിലായിരിക്കും തന്റെ രോഗികളെത്തിയിരുന്നത് എന്ന് മുക്വെഗെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.^[4] 1990 -കളിൽ ഇത്തരം ലൈഗികാതിക്രമങ്ങളെ ഒരു ആയാധമായി പ്രയോഗിക്കുകയാണെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കുകയുംഅത്തരം രീതികളാൽ ബാധിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിന് തന്റെ ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞുവക്കുകയും ചെയ്തു.^[1] ജെർമൻ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ മെഡിക്കൽ മിഷൻ ആണ് മുക്വെഗെ യുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ഫണ്ടും, മരുന്നും നൽകുന്നത്.^[8]

2012 സെപ്തംബറിന് മുക്വെഗെ ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപബ്ലിക് ഓഫ് കോങ്കോയിൽ നടന്ന കൂട്ട ബലാത്സംഗത്തെക്കുറിച്ച് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയിൽ ഒരു പ്രഭാഷണം നൽകി,^[9] സ്ത്രീകൾക്കെതിരെയുള്ള അതിക്രമങ്ങളെ ആയുധമായി പ്രയോഗിച്ച അത്തരം യുദ്ധങ്ങളെ തടയുന്നതിൽ വീഴ്ചവരുത്തിയ കോങ്കോ സർക്കാരിനെയും, മറ്റു രാജ്യങ്ങളെയും അദ്ദേഹം വിമർശിച്ചു.^[10]

2012 ഒക്ടോബർ 25-ന് ആയുധമേന്തിയ നാല് ആൾക്കാർ മുക്വെഗെ യുടെ വീടാക്രമിക്കുകയും, അദ്ദേഹംത്തിന്റെ പെൺമക്കളെ പിടിച്ചുവയ്ക്കുയും മുക്വെഗെയെ വധിക്കാനായി കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്തു. മുക്വെഗെ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗാർഡ് അപകടവശാൽ വധിക്കപ്പെട്ടു. ^[11]

2013 ജനുവരി 14 -ന് ബുക്കാവുയിലെ ജനങ്ങൾ മുക്വെഗെയ്ക്ക് വലിയ സ്വീകരണം നൽകി,പൈനാപ്പിളും, സബോളയും, വിറ്റുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന് തിരിച്ചുവരാനുള്ള ടിക്കറ്റ് തുക അവിടത്തെ അദ്ദേഹത്താൽ ശുശ്രൂഷിക്കപ്പെട്ട രോഗികളും, ജനങ്ങളുമാണ് മുടക്കിയത്.^[12]

• UN Human Rights prize (New York, December 2008)^[13]
• Olof Palme Prize (Sweden, 2008)^[14]
• African of the Year (Nigeria, January 2009), awarded by Daily Trust
• Chevalier de la Légion d'Honneur by the French government (Kinshasa, November 2009) by French Ambassador Pierre Jacquemot.^[15]
• Van Heuven Goedhart-Award (June 2010) from the Netherlands Refugee Foundation (Stichting Vluchteling)
• Honorary Doctorate by the faculty of medicine at Umeå University (Sweden, June 2010)^[16]
• The Wallenberg Medal (University of Michigan, October 2010)
• The King Baudouin International Development Prize (Brussels, 24 May 2011)^[17] by the King of Belgium Albert II.
• Clinton Global Citizen Award for Leadership in Civil Society (New York, September 2011)^[18] by President Bill Clinton.
• The 2011 Deutscher Medienpreis (German Media Award) (Baden Baden, Germany, February 2012)^[19]
• Officier de la Légion d'Honneur Française (Panzi, July 2013) brought to Bukavu by the First Lady of France Valérie Trierweiler and the Minister of Francophonie Yamina Benguigui.^[20][21]
• Civil Courage Prize (October 2013)^[22]
• Human Rights First Award (August 2013)^[23]
• Right Livelihood Award (September 2013)^[24]
• "Prize for Conflict Prevention" by the Fondation Chirac (Paris, October 2013)^[25] honored by the presence of 2 French presidents Jacques Chirac and François Hollande
• Honorary degree from Université catholique de Louvain (Belgium, February 2014)^[26] along with Lawrence Lessig and Jigme Thinley
• The Hillary Clinton Award (Washington, DC, February 2014) at Georgetown University for Advancing Women in Peace and Security^[27] along with the British Secretary of State for Foreign Affairs William Hague
• The Inamori Ethics Prize from the Case Western Reserve University Inamori Center for Ethics and Excellence (October 2014)^[28]
• Solidarity Prize received from Médecins du Monde and the Saint-Pierre University Hospital (Brussels, October 2014)^[29]
• The Sakharov Prize for the Freedom of Thought, received from the European Parliament (Strasbourg, November 2014)^[30][31]
• Harvard University Honorary degree as Doctor of Science (Boston, May 2015)^[32]
• Gulbenkian Prize (Lisbon, July 2015)^[33]
• Women for Women International "Champion for Peace Award" (New York, November 2015)^[34]
• Prix Héros pour l'Afrique (Hero for Africa) (Brussels, January 2016)^[35]
• University of Pennsylvania School of Nursing Renfield Foundation Award for Global Women's Health (Philadelphia, March 2016)
• Fortune Magazine 35th World Greatest Leader of 2016 (March 2016)^[36][37]
• Four Freedoms Award Laureate for the Freedom From Want, by the Roosevelt Institute in New York and Franklin D. Roosevelt Stichting (Middelburg, Netherlands, April 2016)^[38]
• Scandinavian Human Dignity Award Laureate, by the Scandinavian Human Rights Lawyers & Committee (Stockholm, October 2016)
• Seoul Peace Prize (Seoul, Korea, October 2016)^[39]
• Time magazine's 100 Most Influential People (2016)
• University of Edinburgh Honorary Degree of Doctor of Medicine (Scotland, December 2017)^[40]
• University of Angers (French: Université d'Angers) Honorary Degree of Doctor of Medicine (Angers, France, January 2018)^[41]
• University of Liège (French: Université de Liège) Honorary Degree Doctor Honoris Causa (Liège, Belgium, September 2018)^[42]
• Nobel Peace Prize, with Nadia Murad (October 2018)^[43]

• Colette Braeckman: L'homme qui répare les femmes. Violences sexuelles au Congo. Le combat du docteur Mukwege. Bruxelles, André Versaille, 2012. ISBN 978-2874951947978-2874951947.
• Denis Mukwege: Plaidoyer pour la vie. Editions Archipel, 2016. ISBN 978-2809820539978-2809820539.