പന്ത്രണ്ട് സഹോദരിമാർ

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/The_Twelve_Sisters

Statue of a *yakṣī*, one of the main characters of this story

തായ്ഭാഷയിലെ തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ നാടോടിക്കഥയിൽ പന്ത്രണ്ട് സഹോദരിമാർ അല്ലെങ്കിൽ പന്ത്രണ്ട് സ്ത്രീകളുടെ ഐതിഹ്യം നാങ് സിപ്പ് സോംഗ് അല്ലെങ്കിൽ ഫ്രാ റോട്ട് മേരി എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ബുദ്ധന്റെ മുൻ ജീവിതത്തിലെ ഒരു കഥയാണിത്. അതിൽ പന്ത്രണ്ട് സ്ത്രീകളിൽ ഒരാളുടെ മകൻ രതസേന ബോധിസത്വനാണ്.^[1]

പശ്ചാത്തലം

തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ തായ്‌ലൻഡ്, കംബോഡിയ, ലാവോസ് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലെ നാടോടി പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ് പന്ത്രണ്ട് സഹോദരിമാരുടെ കഥ. അതിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ നാടോടിക്കഥകൾ വ്യത്യസ്ത പതിപ്പുകളിൽ പലപ്പോഴും രാജ്യത്തെ ആശ്രയിച്ച് വ്യത്യസ്ത തലക്കെട്ടുകൾക്ക് കീഴിൽ വരുന്നു. ഈ ഇതിഹാസം മലേഷ്യൻ സിയാമികളും മലേഷ്യയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. അവിടെ മലേഷ്യൻ ചൈനീസ് സമൂഹത്തിൽ ഇത് പ്രചാരത്തിലായി.^[2]

മാതാപിതാക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ച പന്ത്രണ്ട് സഹോദരിമാരുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കഥയാണിത്. സുന്ദരിയായി വേഷം ധരിച്ച ഒരു ഒഗ്രെസ് (Lao Sundara; Khmer: Santhomea; Thai: Santhumala) അവരെ ഏറ്റെടുത്തു. പന്ത്രണ്ട് സഹോദരിമാരുടെ ഏക മകൻ രതസേനയും(Thai: Phra Rotthasen พระรถเสน; Khmer: Rithisen or Puthisen; Lao: Putthasen) ഒഗ്രെസ് സുന്ദരയുടെ ദത്തുപുത്രിയായ മനോരയ്‌ക്കൊപ്പമുള്ള (Thai: Meri เมรี; Lao: Kankari;^[a] Khmer: Kong Rei)സങ്കടകരമായ പ്രണയകഥയാണ് സമാപനം. ഒരു തടാകത്തിന്റെ ഏകാന്തതീരത്ത് ഇരുവരും ഒരുമിച്ച് മരിച്ചു.

ഗ്രന്ഥസൂചിക

Auguste Pavie, Les douze jeunes filles ou l'Histoire de Neang Kangrey, "Extrait de Mission Pavie, Indochine, tome 1." Edition Institut Bouddhique, Phnom Penh 1969.
Dorothy H. Fickle, An historical and structural study of the Paññāsa Jātaka, University of Pennsylvania, 1978

അവലംബം

↑ Ian Harris, Cambodian Buddhism: History and Practice, University of Hawaii Press, 2008, ISBN 978-0824832988
↑ "The Thai Menora in Malaysia: Adapting to the Penang Chinese Community" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-08-12. Retrieved 2021-03-12.
↑ Chareonsonthichai, Thararat (2017-11-29). "Echoes from the Sacred Mounts: The Challenge of Female Tutelary Spirits in Luang Prabang". Journal of the Siam Society (in ഇംഗ്ലീഷ്). 105: 287–306. ISSN 2651-1851.

കുറിപ്പുകൾ

↑ This may not be accurate, as it seems to come from only one source, Epitome of the Pali Canon by Chroniker Press. Other sources reference readings such as Kuanghi, Kwang Hi, etc. See for example Thararat Chareonsonthichai 2017.^[3]