പീറ്റർ ജെ. റാറ്റ്ക്ലിഫ്സർ പീറ്റർ ജോൺ റാറ്റ്ക്ലിഫ്, എഫ്ആർഎസ്, FMedSci (ജനനം: 14 മെയ് 1954) ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് നോബൽ സമ്മാന ജേതാവും വൈദ്യശാസ്ത്രജ്ഞനും ആണ്. നെഫ്രോളജിസ്റ്റായി പരിശീലനം നേടിയ അദ്ദേഹം [1][2][3]ഓക്സ്ഫോർഡിലെ ജോൺ റാഡ്ക്ലിഫ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്ന ക്ലിനീഷനും നഫീൽഡ് ക്ലിനിക്കൽ മെഡിസിൻ പ്രൊഫസറും 2004 മുതൽ 2016 വരെ ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയിലെ നഫീൽഡ് ക്ലിനിക്കൽ മെഡിസിൻ വിഭാഗം മേധാവിയുമായിരുന്നു. 2016-ൽ ഫ്രാൻസിസ് ക്രിക്ക് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ ക്ലിനിക്കൽ റിസർച്ച് ഡയറക്ടറായി.[4] ലുഡ്വിഗ് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് കാൻസർ റിസർച്ചിലെ അംഗമായും ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയിലെ ടാർഗെറ്റ് ഡിസ്കവറി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ ഡയറക്ടറായും ഓക്സ്ഫോർഡിൽ അംഗമായും തുടർന്നിരുന്നു.[5] ഹൈപ്പോക്സിയയ്ക്കുള്ള കോശപ്രവർത്തനങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള പ്രവർത്തനത്തിലൂടെയാണ് റാറ്റ്ക്ലിഫ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇതിനായി 2019-ലെ ഫിസിയോളജി അല്ലെങ്കിൽ മെഡിസിൻ നൊബേൽ സമ്മാനം വില്യം കെയ്‌ലിൻ ജൂനിയർ, ഗ്രെഗ് എൽ. സെമെൻസ എന്നിവരുമായി പങ്കിട്ടു. വിദ്യാഭ്യാസവും പരിശീലനവും1954 മെയ് 14 ന് ലങ്കാഷെയറിൽ [6] വില്യം റാറ്റ്ക്ലിഫിന്റെയും ആലീസ് മാർഗരറ്റ് റാറ്റ്ക്ലിഫിന്റെയും മകനായി റാറ്റ്ക്ലിഫ് ജനിച്ചു.[7] ആൺകുട്ടികൾക്കായുള്ള ലങ്കാസ്റ്റർ റോയൽ ഗ്രാമർ സ്കൂളിൽ ചേർന്നു.[8] കേംബ്രിഡ്ജ് സർവകലാശാലയിൽ മെഡിസിൻ പഠിക്കുന്നതിനായി 1972-ൽ ഗോൺവില്ലെയിലേക്കും കേയസ് കോളേജിലേക്കും ഓപ്പൺ സ്കോളർഷിപ്പ് നേടി.[9] തുടർന്ന് 1978-ൽ സെന്റ് ബാർത്തലോമിവ് ഹോസ്പിറ്റൽ മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ ശസ്ത്രക്രിയയിൽ ബിരുദം നേടി.[10] റാറ്റ്ക്ലിഫ് വൃക്കയിലെ ഓക്സിജിനേഷൻ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയിൽ വൃക്കസംബന്ധമായ വൈദ്യത്തിൽ പരിശീലനം നേടി.[11] 1987-ൽ കേംബ്രിഡ്ജ് സർവകലാശാലയിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന എംഡി ബിരുദം നേടി.[12] കരിയർരക്തത്തിലെ ഓക്സിജന്റെ അളവ് കുറവായതിനാൽ ഹൈപ്പോക്സിയയ്ക്കുള്ള കോശപ്രവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാൻ 1990-ൽ റാറ്റ്ക്ലിഫിന് ഒരു വെൽകം ട്രസ്റ്റ് സീനിയർ ഫെലോഷിപ്പ് ലഭിച്ചു.[10][13] 2002-ൽ റാറ്റ്ക്ലിഫിനെ അക്കാദമി ഓഫ് മെഡിക്കൽ സയൻസസിൽ അംഗീകരിച്ചു. അടുത്ത വർഷം ഓക്സ്ഫോർഡിലെ നഫീൽഡ് പ്രൊഫസറും ക്ലിനിക്കൽ മെഡിസിൻ വിഭാഗം മെഡിക്കൽ മേധാവിയുമായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു.[14] ഗവേഷണം വൃക്കകൾ ഉത്പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ചുവന്ന രക്താണുക്കളുടെ ഉത്പാദനത്തെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന എറിത്രോപോയിറ്റിൻ (ഇപിഒ) എന്ന ഹോർമോണിന്റെ നിയന്ത്രണം സമഗ്രപഠനം നടത്തുന്നതിനായി 1989-ൽ റാറ്റ്ക്ലിഫ് ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയുടെ നഫീൽഡ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് ഓഫ് മെഡിസിനിൽ ഒരു ലബോറട്ടറി സ്ഥാപിച്ചു. ഓക്സിജന്റെ അളവ് കുറയുമ്പോൾ പ്രതികരണമായി വൃക്കകൾ EPO ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുന്നു. കൂടാതെ EPO ഉൽ‌പാദനം ആരംഭിക്കുന്നതിന് വൃക്കകൾ ഹൈപ്പോക്സിയ (രക്തത്തിലെ കുറഞ്ഞ ഓക്സിജന്റെ അളവ്) കണ്ടെത്തിയത് എങ്ങനെയെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ റാറ്റ്ക്ലിഫിന്റെ പ്രവർത്തനം ശ്രമിച്ചു. ഹൈപ്പോക്സിയ കണ്ടുപിടിക്കാൻ പ്രാപ്തിയുള്ള ഇപിഒ ഉൽ‌പാദന പാതയുടെ ഭാഗമായ വൃക്കകളിൽ നിന്നുള്ള എം‌ആർ‌എൻ‌എയും പ്ലീഹ, മസ്തിഷ്കം, വൃഷണങ്ങൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ മനുഷ്യരിലും മൃഗങ്ങളിലും ഉള്ള മറ്റ് പല അവയവങ്ങളിലും ഉണ്ടെന്ന് റാറ്റ്ക്ലിഫ് തന്റെ പഠനങ്ങളിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തി.[15] ഓക്സിജൻ നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ഈ അവയവങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള കോശങ്ങൾക്ക് ഇപിഒ ഉൽ‌പാദനത്തിലേക്ക് മാറാമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഘം കണ്ടെത്തി.[14] കൂടാതെ, ഈ കോശങ്ങൾക്ക് ഓക്സിജൻ-സെൻസിംഗ് കഴിവുകൾ നൽകുന്നതിന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ mRNA ഉപയോഗിച്ച് മറ്റ് കോശങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ റാറ്റ്ക്ലിഫിന് കഴിഞ്ഞു.[15] ഈ കണ്ടെത്തലുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, റാറ്റ്ക്ലിഫ് ഗ്രൂപ്പും വില്യം കെയ്‌ലിൻ, ഗ്രെഗ് സെമെൻസ എന്നിവരുമായുള്ള സംയുക്ത പഠനങ്ങളും കോശങ്ങൾ ഓക്സിജനെ തിരിച്ചറിയാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വിശദമായ തന്മാത്രാ ശൃംഖല കണ്ടെത്താൻ സഹായിച്ചു. വോൺ ഹിപ്പൽ-ലിൻഡൗ ട്യൂമർ സപ്രസ്സർ ജീൻ (വിഎച്ച്എൽ) പ്രകടിപ്പിച്ച പ്രോട്ടീനുകളെ ഹൈപ്പോക്സിയ-ഇൻഡ്യൂസിബിൾ ഫാക്ടറുകളിലേക്ക് (എച്ച്ഐഎഫ്) ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതാണ് ഒരു പ്രത്യേക ഘട്ടം, ഇപിഒ ജീനിനെ ട്രാൻസ്-ആക്റ്റിവേറ്റ് ചെയ്യുന്ന ട്രാൻസ്ക്രിപ്ഷൻ ഘടകം. സ്വീകാര്യമായ തലങ്ങളിൽ ഓക്സിജൻ ഉള്ളപ്പോൾ വിഎച്ച്എൽ പ്രോട്ടീന് എച്ച്ഐഎഫിന്റെ ഹൈഡ്രോക്സൈലേറ്റഡ് അവശിഷ്ടങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് റാറ്റ്ക്ലിഫ് കണ്ടെത്തി. വിഎച്ച്എൽ പ്രോട്ടീൻ എച്ച്ഐഎഫ് പ്രോട്ടീനെ ഒരേ സമയത്ത്‌ എല്ലായിടത്തുമെത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. ഇത് ആത്യന്തികമായി എച്ച്ഐഎഫ് പ്രോട്ടീന്റെ നാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ഓക്സിജന്റെ അളവ് കുറയുമ്പോൾ, ഓക്സിജൻ ആവശ്യമുള്ള എച്ച്ഐഎഫ് ഹൈഡ്രോക്സിലേസ് എൻസൈമുകൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ല. വിഎച്ച്എൽ എച്ച്ഐഎഫിനെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നില്ല, ഇത് എച്ച്ഐഎഫിനെ നിലനിൽക്കാനും ഇപിഒ ജീൻ സജീവമാക്കാനും അനുവദിക്കുന്നു. ഹൈപ്പോക്സിയയോട് വേഗത്തിൽ പ്രതികരിക്കാൻ ശരീരത്തെ അനുവദിക്കുന്നത് പൂർത്തിയാക്കാൻ മിനിറ്റുകൾ എടുക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണിത്.[16] പല ക്യാൻസർ മുഴകളിലും ഇതേ പാത തുടരുന്നു. ഇത് അവയുടെ വളർച്ച നിലനിർത്താൻ പുതിയ രക്തക്കുഴലുകൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു. ഹൈപ്പോക്സിയയെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലെ ധാരണയുടെ ഭൂരിഭാഗവും റാറ്റ്ക്ലിഫിന്റെ ലബോറട്ടറിയിൽ നിന്നാണ്.[11] ഹൈപ്പോക്സിയയിൽ നിന്നുള്ള ഇപിഒ ഉൽ‌പാദനത്തിന്റെ തന്മാത്രാ പാതയെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ, വിളർച്ച, വൃക്കകളുടെ പ്രവർത്തനക്ഷമതയില്ലായ്മ എന്നിവയുള്ള രോഗികളെ ചികിത്സിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നതിന് വി‌എച്ച്‌എല്ലിനെ എച്ച്ഐ‌എഫുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുന്ന മരുന്നുകളുടെ വികാസത്തിലേക്ക് ഇത് നയിച്ചു.[16] സ്വകാര്യ ജീവിതംറാറ്റ്ക്ലിഫ് 1983-ൽ ഫിയോണ മേരി മക്ഡൊഗാളിനെ വിവാഹം കഴിച്ചു.[7] തിരഞ്ഞെടുത്ത ബഹുമതികളും അവാർഡുകളുംഹൈപ്പോക്സിയയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രാരംഭ പ്രവർത്തനത്തിന് റാറ്റ്ക്ലിഫിന് നിരവധി അവാർഡുകളും അംഗീകാരങ്ങളും ബഹുമതികളും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ക്ലിനിക്കൽ മെഡിസിനുള്ള സേവനങ്ങൾക്കായി 2014-ലെ ന്യൂ ഇയർ ഓണേഴ്സിൽ അദ്ദേഹത്തിന് നൈറ്റ് പദവി ലഭിച്ചു. അവലംബം
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ Scholia has a profile for Q2075967 (പീറ്റർ ജെ. റാറ്റ്ക്ലിഫ്).
|
||||||||||
.jpg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
