പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡ്

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Potassium_oxide

പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡ്

Names
IUPAC name potassium oxide
Systematic IUPAC name potassium oxidopotassium
Other names potash
Identifiers
CAS Number	12136-45-7 Y
3D model (JSmol)	Interactive image
ChEBI	CHEBI:88321
ChemSpider	23354117 Y
ECHA InfoCard	100.032.012
EC Number	235-227-6
MeSH	{{{value}}}
PubChem CID	25520
UNII	58D606078H Y
UN number	2033
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID3049754
InChI
SMILES
Properties
Chemical formula	K2O
Molar mass	94.196 g·mol−1
Appearance	Pale yellow solid
Odor	Odorless
സാന്ദ്രത	2.32 g/cm3 (20 °C) 2.13 g/cm3 (24 °C)
ദ്രവണാങ്കം
Solubility in water	Reacts forming KOH
Solubility	Soluble in diethyl ether
Structure
Crystal structure	Antifluorite cubic, cF12[3]
Space group	Fm3m, No. 225[3]
Lattice constant	a = 6.436 Å[3] α = 90°, β = 90°, γ = 90°
Coordination geometry	Tetrahedral (K+) Cubic (O2−)
Thermochemistry
Heat capacity (C)	83.62 J/mol·K[4]
Std molar entropy (S⦵298)	94.03 J/mol·K[4]
Std enthalpy of formation (ΔfH⦵298)	−363.17 kJ/mol [4]
Gibbs free energy (ΔfG⦵)	−322.1 kJ/mol
Hazards
Occupational safety and health (OHS/OSH):
Main hazards	Corrosive, reacts violently with water
GHS labelling:
Pictograms
Signal word	Danger
Hazard statements	H314
Precautionary statements	P260, P264, P280, P301+P330+P331, P303+P361+P353, P304+P340, P305+P351+P338, P310, P321, P363, P405, P501
NFPA 704 (fire diamond)	3 0 1 W
Safety data sheet (SDS)	ICSC 0769
Related compounds
Other anions	Potassium sulfide
Other cations	Lithium oxide Sodium oxide Rubidium oxide Caesium oxide
Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa). | colspan=2 |  N verify (what is: Y/N?) Infobox references

പൊട്ടാസ്യം, ഓക്സിജൻ എന്നിവയടങ്ങിയ ഒരു അയോണിക് സംയുക്തംമാണ് പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡ്. പൊട്ടാസ്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും ലളിതമായ ഒരു ഓക്സൈഡാണിത്. ഈ ഇളം മഞ്ഞ നിറമുള്ള ഈ സോളിഡ്, വളരെ പ്രതിപ്രവർത്തനമുള്ള ഒരു സംയുക്തമാണ്.

ഓക്സിജന്റെയും പൊട്ടാസ്യത്തിന്റെയും പ്രതിപ്രവർത്തനത്തിൽ നിന്നാണ് പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡ് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത്; ഈ പ്രതിപ്രവർത്തനം പൊട്ടാസ്യം പെറോക്സൈഡ് ഉണ്ടാക്കുന്നു. പൊട്ടാസ്യം ഉപയോഗിച്ചുള്ള പെറോക്സൈഡിന്റെ പ്രവർത്തനം ഓക്സൈഡ് ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുന്നു: ^[5]

K₂O₂ + 2 K → 2 K₂O

മെറ്റാലിക് പൊട്ടാസ്യം ഉപയോഗിച്ച് പൊട്ടാസ്യം നൈട്രേറ്റ് ചൂടാക്കിയും പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡ് സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു:

${\displaystyle {\ce {2KNO3 + 10K -> 6K2O + N2 (^)}}}$

പൊട്ടാസ്യം പെറോക്സൈഡ് 500 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് വരെ ചൂടാക്കുക എന്നതാണ് മറ്റൊരു സാധ്യത. ആ താപനിലയിൽ പൊട്ടാസ്യം പെറോക്സൈഡ് ഘടിച്ച് ശുദ്ധമായ പൊട്ടാസ്യം ഓക്സൈഡും ഓക്സിജനും നൽകുന്നു.

${\displaystyle {\ce {2K2O2 -> 2K2O + O2 (^)}}}$

പൊട്ടാസ്യം ഹൈഡ്രോക്സൈഡ് ഓക്സൈഡിലേക്ക് കൂടുതൽ നിർജ്ജലീകരണം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, പക്ഷേ ഉരുകിയ പൊട്ടാസ്യവുമായി പ്രതിപ്രവർത്തിച്ച് അത് ഉത്പാദിപ്പിക്കുകയും ഹൈഡ്രജനെ ഒരു ഉപോത്പന്നമായി പുറത്തുവിടുകയും ചെയ്യുന്നു.

${\displaystyle {\ce {2KOH + 2K <=> 2K2O + H2 (^)}}}$

ആന്റിഫ്ലൂറൈറ്റ് ഘടനയിൽ K₂O ക്രിസ്റ്റലൈസ് ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെ പൊട്ടാസ്യം അയോണുകൾ 4 ഓക്സൈഡ് അയോണുകളും ഓക്സൈഡ് അയോണുകളും 8 പൊട്ടാസ്യവുമായി ഏകോപിപ്പിക്കുന്നു. ^{[6] [7]}

K₂O ഒരു അടിസ്ഥാന ഓക്സൈഡാണ്. ജലവുമായി അക്രമാസക്തമായി പ്രതിപ്രവർത്തിച്ച് കാസ്റ്റിക് പൊട്ടാസ്യം ഹൈഡ്രോക്സൈഡ് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ദ്രവീകൃതമാണ്, അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നുള്ള ജലത്തെ ആഗിരണം ചെയ്യും.

K₂O പല വ്യാവസായികനിർമാമാണങ്ങളിലും ഉപയോഗിക്കുന്നു. രാസവളങ്ങൾ, സിമൻറ്, ഗ്ലാസ് എന്നിവയുടെ നിർമ്മാണത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

1. ↑ Lide, David R., ed. (2009). CRC Handbook of Chemistry and Physics (90th ed.). Boca Raton, Florida: CRC Press. ISBN 978-1-4200-9084-0.
2. ↑ Anatolievich, Kiper Ruslan. "potassium oxide". http://chemister.ru. Archived from the original on 2014-07-14. Retrieved 2014-07-04. {{cite web}}: External link in |website= (help)
3. ↑ ^{3.0 3.1 3.2} Wyckoff, Ralph W.G. (1935). The Structure of Crystals (2nd ed.). Reinhold Publishing Corp. p. 25. {{cite book}}: |work= ignored (help)
4. ↑ ^{4.0 4.1 4.2} Dipotassium oxide in Linstrom, P.J.; Mallard, W.G. (eds.) NIST Chemistry WebBook, NIST Standard Reference Database Number 69. National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg MD. http://webbook.nist.gov (retrieved 2014-07-04)
5. ↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5
6. ↑ Zintl, E.; Harder, A.; Dauth B. (1934). "Gitterstruktur der oxyde, sulfide, selenide und telluride des lithiums, natriums und kaliums". Zeitschrift für Elektrochemie und Angewandte Physikalische Chemie. 40: 588–93.
7. ↑ Wells, A.F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6