ഇന്ത്യയിലെ തമിഴ്നാട്ടിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ഒരു ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണാലയമാണ് മദ്രാസ് ഒബ്സർവേറ്ററി. 1786-ൽ വില്യം പെട്രി മദ്രാസിൽ (ഇപ്പോൾ ചെന്നൈ എന്നറിയപ്പെടുന്നു) സ്ഥാപിച്ച ഒരു സ്വകാര്യ നിരീക്ഷണശാലയിൽ നിന്നാണ് അതിൻ്റെ ഉത്ഭവം, പിന്നീട് 1792 മുതൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി കൈകാര്യം ചെയ്തു. അക്ഷാംശം രേഖപ്പെടുത്തി സമയ മാനദണ്ഡങ്ങൾ പാലിച്ചുകൊണ്ട് നാവിഗേഷനിലും മാപ്പിംഗിലും സഹായിക്കുക എന്നതായിരുന്നു ഇതിൻ്റെ അന്നത്തെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം. പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങളിൽ ഒബ്സർവേറ്ററി നക്ഷത്രങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഭൂകാന്തികതയെക്കുറിച്ചും നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തി. 1792 മുതൽ 1931 വരെ പ്രവർത്തിച്ച നിരീക്ഷണാലയത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ജോലി നക്ഷത്രങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള സമഗ്രമായ ഒരു കാറ്റലോഗിന്റെ നിർമ്മാണമായിരുന്നു.
ചരിത്രം
ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണാലയം, 1838
മദ്രാസിലെ എഗ്മോറിൽ ഒരു ചെറിയ സ്വകാര്യ നിരീക്ഷണാലയം ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു അമച്വർ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ വില്യം പെട്രിയുടെ ശ്രമഫലമായാണ് ഈ ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണാലയം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടത്. പെട്രിയുടെ സ്വന്തം ഒബ്സർവേറ്ററി 1786-ൽ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു, ഇരുമ്പും തടിയും കൊണ്ടാണ് അത് നിർമ്മിച്ചത്. 1789-ൽ വിരമിച്ച് ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് മുമ്പ് പെട്രി തൻ്റെ ഉപകരണങ്ങൾ മദ്രാസ് സർക്കാരിന് സമ്മാനിച്ചു. "ഇന്ത്യയിൽ ജ്യോതിശാസ്ത്രം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, നാവിഗേഷൻ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് " ഒരു ഔദ്യോഗിക ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണാലയം സ്ഥാപിക്കാനുള്ള പെട്രിയുടെ അപേക്ഷ സർ ചാൾസ് ഓക്ക്ലി അംഗീകരിച്ചു. [1] നുങ്കമ്പാക്കത്ത് കൂം നദിക്കരയിൽ മൈക്കൽ ടോപ്പിങ്ങാണ് കെട്ടിടം രൂപകല്പന ചെയ്തത്. കെട്ടിടത്തിൽ 40 അടി നീളവും 20 അടി വീതിയും 15 അടി ഉയരവുമുള്ള ഒറ്റ മുറി ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. മധ്യഭാഗത്ത് ഉള്ള 10 ടൺ ഭാരമുള്ള ഒരു ഗ്രാനൈറ്റ് സ്തംഭം ട്രൗട്ടൺ നിർമ്മിച്ച അസിമുത്ത് ട്രാൻസിറ്റ് സർക്കിൾ ഉപകരണം താങ്ങിനിർത്തി. 1793 ജനുവരി 9 ന് ആരംഭിച്ച മെറിഡിയനിൽ നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്താൻ ഇവ ഉപയോഗിച്ചു. ടോപ്പിംഗ് 1796-ൽ മരിച്ചു, തുടർന്ന് മുമ്പ് പെട്രിയുടെ അസിസ്റ്റന്റും ഗവൺമെന്റ് ആർക്കിടെക്റ്റും ഗവൺമെന്റ് ഗസറ്റിൻ്റെ എഡിറ്ററും ആയിരുന്ന ജോൺ ഗോൾഡിംഗ്ഹാം സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. വ്യാഴത്തിൻ്റെ ഉപഗ്രഹങ്ങളുടെ ഗ്രഹണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഗോൾഡിംഗ്ഹാം രേഖാംശം 80° 18' 30" ആയി നിർണ്ണയിച്ചു. ഗ്രേറ്റ് ട്രിഗനോമട്രിക്കൽ സർവേയ്‌ക്ക് വില്യം ലാംബ്‌ടൺ മാനദണ്ഡമായി ഉപയോഗിച്ച മൂല്യമാണിത്. 1805-നും 1810-നും ഇടയിൽ ഗോൾഡിംഗ്ഹാം അവധിയിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ, നിരീക്ഷണ കേന്ദ്രം പരിപാലിച്ചത് ലഫ്റ്റനൻ്റ് ജോൺ വാറൻ (ജനനം ജീൻ-ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് ഫ്രാങ്കോയിസ് ജോസഫ് ഡി വാറൻ, 21 സെപ്റ്റംബർ 1769 - 9 ഫെബ്രുവരി 1830, പോണ്ടിച്ചേരി [2] ) ആയിരുന്നു. അദ്ദേഹം രേഖാംശം 80°17'21"E ആയി വീണ്ടും കണക്കാക്കി. അദ്ദേഹം 1807 സെപ്റ്റംബറിലെ ധൂമകേതുവിന്റെ നിരീക്ഷണങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുകയും നിരവധി നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പതനം കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തു. ഗോൾഡിംഗ്ഹാം 1812-ൽ തിരിച്ചെത്തി, 1830 വരെ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു, അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹത്തിന് പകരം വന്ന തോമസ് ഗ്ലാൻവില്ലെ ടെയ്‌ലർ 11,000 നക്ഷത്രങ്ങളുടെ സ്ഥാനം അളന്നു, അത് അഞ്ച് വാല്യങ്ങളിലായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, അത് "മദ്രാസ് കാറ്റലോഗ്" എന്നറിയപ്പെടുന്നു. മദ്രാസിൻ്റെ രേഖാംശത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ടെയ്‌ലറുടെ അനുമാനം 80°14'20"E ആയിരുന്നു. ടെയ്‌ലറും 1831-ലെ വാൽനക്ഷത്രത്തിന്റെ നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തി. [3]
ഗോൾഡിംഗ്ഹാമിൻ്റെ കാലത്ത് ഒബ്സർവേറ്ററിയുടെ ഉൾവശം
1848-ൽ ടെയ്‌ലറിന് പകരം ക്യാപ്റ്റൻ വില്യം സ്റ്റീഫൻ ജേക്കബ് സ്ഥാനമേറ്റു. അദ്ദേഹം ബൈനറി നക്ഷത്രമായ 70 ഒഫിയുച്ചിയിൽ പരിക്രമണ അപാകതകൾ കണ്ടെത്തി, അത് സൗരയൂഥേതര ഗ്രഹം ആകാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം അവകാശപ്പെട്ടു. [4] അതിനുശേഷം മേജർ ഡബ്ല്യുകെ വോർസ്റ്റർ ഹ്രസ്വകാലത്തേക്ക് സ്ഥാനം വഹിച്ചു. 1859 മുതൽ 1861 വരെ ഒബ്സർവേറ്ററിയുടെ ചുമതല വഹിച്ച മേജർ ജെഎഫ് ടെന്നന്റ് ലംബ ബലവും ഡിക്ലിനേഷൻ മാഗ്നെറ്റോമീറ്ററും ഉപയോഗിച്ച് കാന്തിക നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്താൻ തുടങ്ങി. [5] 1861-ൽ എൻആർ പോഗ്സൺ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായി. സി.രഗൂനാഥാചാരിയാണ് പോഗ്‌സണെ സഹായിച്ചത്. 1872-ൽ, ഒബ്സർവേറ്ററിയിൽ ഒരു കൃത്യതയുള്ള ക്ലോക്ക് ചേർക്കപ്പെട്ടു. ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കായി മൂന്ന് മുറികൾ കൂടി ഒബ്സർവേറ്ററിയിൽ ചേർത്തു. പോഗ്‌സന്റെ മരണശേഷം പിൻഗാമിയായി വന്ന സി.മിച്ചി സ്മിത്ത് 1899-ൽ സോളാർ ഫിസിക്‌സ് പഠിക്കാൻ കൊടൈക്കനാലിലേക്ക് പോയപ്പോൾ പകരം പ്രസിഡൻസി കോളേജിലെ ഫിസിക്‌സ് പ്രൊഫസറായ ആർ.എൽ. ജോൺസിനെ നിയമിച്ചു. [5]
ഈ കാലയളവിനുശേഷം, ടൈം കീപ്പിങ്ങിനുള്ള പതിവ് ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണവും കാലാവസ്ഥാ നിരീക്ഷണങ്ങളും മാത്രം തുടർന്നു, 1931-ൽ നിരീക്ഷണാലയം അടച്ചുപൂട്ടി. പഴയ കരിങ്കൽ സ്തംഭം ഇപ്പോഴും നിലകൊള്ളുന്നു, ഏറ്റവും പുതിയ ലിഖിതത്തിൽ "മദ്രാസ് മെറിഡിയൻ" എന്ന് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. [6][7][8][9]
സി. 1925
ഇതും കാണുക
ജ്യോതിശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണാലയങ്ങളുടെ പട്ടിക
അവലംബം
↑Allan, Rob J.; Reason, Chris J.C.; Carroll, Penny; Jones, Phil D. (2002). "A reconstruction of Madras (Chennai) mean sea-level pressure using instrumental records from the late 18th and early 19th centuries". International Journal of Climatology. 22 (9): 1119–1142. Bibcode:2002IJCli..22.1119A. doi:10.1002/joc.678.
↑Kochhar, R. K. (1991). "French astronomers in India during the 17th – 19th centuries". Journal of the British Astronomical Association. 101 (2): 95–100. Bibcode:1991JBAA..101...95K.
↑Kapoor, R. C. (2011). "Madras Observatory and the Discovery of C/1831 A1 (The Great Comet of 1831)". Journal of Astronomical History and Heritage. 14 (2): 93–102. Bibcode:2011JAHH...14...93K.
↑Kipping, David M. (2011). The Transits of Extrasolar Planets with Moons. Springer Science & Business Media. p. 4.
↑Kochar, R. K. (1985). "Madras Observatory - Buildings and Instruments". Bulletin of the Astronomical Society of India. 13 (3): 287–302. Bibcode:1985BASI...13..287K.
↑Kochhar, T. K. (1985). "Madras Observatory - the Beginning". Bulletin of the Astronomical Society of India. 13 (2): 162–168. Bibcode:1985BASI...13..162K.
↑Salwi, D. M. (1988). "Madras Observatory: A Forgotten Page in Astronomy". Journal of the British Astronomical Association. 98 (4): 189–193. Bibcode:1988JBAA...98..189S.
