ശത്ത്-അൽ അറബ്

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Shatt_al-Arab

ശത്ത് അൽ-അറബ്
ബസ്ര, ഇറാഖിന് സമീപമുള്ള ഷട്ട് അൽ അറബ്
മറ്റ് പേര് (കൾ)	അർവന്ദ് റഡ്
രാജ്യം	ഇറാൻ, ഇറാഖ്
Physical characteristics
പ്രധാന സ്രോതസ്സ്	ടൈഗ്രിസ് - യൂഫ്രട്ടീസ് അൽ-ഖുർന, ഇറാൻ കരുൺ നദിയിലെ സംഗമം.[1] 4 മീ (13 അടി)
നദീമുഖം	പേർഷ്യൻ ഗൾഫ് 0 മീ (0 അടി)
നീളം	200 കി.മീ (120 മൈ)
Discharge	Average rate: 1,750 m3/s (62,000 cu ft/s)
നദീതട പ്രത്യേകതകൾ
നദീതട വിസ്തൃതി	884,000 കി.m2 (9.52×1012 sq ft)

തെക്കൻ ഇറാഖിലെ ബാസ്ര ഗവർണറേറ്റിലെ അൽ-ഖുർന പട്ടണത്തിലെ യൂഫ്രട്ടീസിന്റെയും ടൈഗ്രിസിന്റെയും സംഗമത്താൽ രൂപംകൊണ്ട 200 കിലോമീറ്റർ (120 മൈൽ) നീളമുള്ള ഒരു നദിയാണ് അർവന്ദ് റഡ് എന്നുമറിയപ്പെടുന്ന (പേർഷ്യൻ: اَروَندرود‎, സ്വിഫ്റ്റ് നദി) ശത്ത് അൽ-അറബ്. (Arabic: شط العرب‎, അറബികളുടെ നദി) ഇറാഖും ഇറാനും തമ്മിലുള്ള അതിർത്തി, നദി പേർഷ്യൻ ഗൾഫിലേക്ക് ഒഴുകുമ്പോൾ നദിയുടെ തെക്കേ അറ്റത്തെ നദീമുഖം വരെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. ബസറയിൽ നിന്ന് 800 മീറ്റർ (2,600 അടി) വരെ നദീമുഖം ഏകദേശം 232 മീറ്റർ (761 അടി) വരെ വീതിയിൽ വ്യത്യാസം കാണപ്പെടുന്നു. ടൈഗ്രിസും യൂഫ്രട്ടീസും പേർഷ്യൻ ഉൾക്കടലിലേക്ക് പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്തേക്കുള്ള ഒരു ചാനൽ വഴി ശൂന്യമായതോടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ കാലഘട്ടത്തിൽ താരതമ്യേന അടുത്തിടെ ജലപാത രൂപംകൊണ്ടതായി കരുതപ്പെടുന്നു.

ഇറാനിയൻ ഭാഗത്തുനിന്ന് ജലപാതയിൽ ചേരുന്ന ഒരു പോഷകനദിയായ കരുൺ നദിയിൽ വലിയ അളവിൽ മണ്ണ് നിക്ഷേപിക്കുന്നതിനാൽ നദിയെ സഞ്ചാരയോഗ്യമാക്കി നിലനിർത്തുന്നതിന് തുടർച്ചയായ ഡ്രെഡ്ജിംഗ് ആവശ്യമാണ്.^[2]

ഈ പ്രദേശം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഈന്തപ്പന വനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. 1970 കളുടെ മധ്യത്തിൽ, ഈ പ്രദേശത്ത് 17 മുതൽ 18 ദശലക്ഷം വരെ ഈന്തപ്പനകൾ കാണപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇത് ലോകത്തിലെ 90 ദശലക്ഷം ഈന്തപ്പഴങ്ങളിൽ അഞ്ചിലൊന്ന് വരും. എന്നാൽ 2002 ആയപ്പോഴേക്കും യുദ്ധം, ലവണങ്ങൾ, കീടങ്ങൾ എന്നിവ 14 ദശലക്ഷത്തിലധികം ഈന്തപ്പനകളെ തുടച്ചുമാറ്റി. ഇതിൽ ഇറാഖിൽ 9 ദശലക്ഷവും ഇറാനിൽ 5 ദശലക്ഷവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ശേഷിക്കുന്ന 3 മുതൽ 4 ദശലക്ഷം വൃക്ഷങ്ങളിൽ പലതും മോശം അവസ്ഥയിലാണ്.^[3]

മിഡിൽ പേർഷ്യൻ സാഹിത്യത്തിലും ഷഹ്‌നാമിലും (എ.ഡി. 977 നും 1010 നും ഇടയിൽ എഴുതിയത്), اروند അർവാന്ദ് എന്ന പേര് ഷട്ട് അൽ അറബിന്റെ സംഗമസ്ഥാനമായ ടൈഗ്രിസിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ^[4] പിന്നീടുള്ള പഹ്‌ലവി രാജവംശത്തിന്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ ഇറാനികൾ ഷട്ട് അൽ അറബ് എന്ന പേര് പ്രത്യേകമായി ഉപയോഗിക്കുകയും 1979 ലെ ഇറാനിയൻ വിപ്ലവത്തിനുശേഷവും ഇത് തുടരുകയും ചെയ്തു.^[4]

അൽ-ഖുർനയിലെ ടൈഗ്രിസ്, യുർഫേറ്റ്സ് നദികളുടെ സംഗമസ്ഥാനമാണ് ഷട്ട് അൽ അറബ് നദി. അൽ-ഫൗ നഗരത്തിന് തെക്ക് പേർഷ്യൻ ഗൾഫിൽ ഇത് അവസാനിക്കുന്നു. ഒരു പഠനമനുസരിച്ച്, മുമ്പത്തെ പഠനങ്ങളുടെ ലിത്തോസുകളും ബയോഫേസികളും തമ്മിൽ താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ഭൂമിയുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സമയ സ്കെയിലിൽ നദി അടുത്തകാലത്ത് രൂപപ്പെട്ടതായി കാണുന്നു. ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനുമുമ്പ് 2000–1600 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഈ നദി രൂപപ്പെട്ടിരിക്കാം. ^[5]

1980 മുതൽ 1988 വരെ നീണ്ടുനിന്ന ഇറാൻ-ഇറാഖ് യുദ്ധത്തിന്റെ പ്രധാന ഘടകങ്ങൾ ഇറാനും ഇറാഖും തമ്മിലുള്ള നാവിഗേഷൻ അവകാശങ്ങളെച്ചൊല്ലിയുള്ള വൈരുദ്ധ്യപരമായ അവകാശവാദങ്ങളും തർക്കങ്ങളുമാണ്. 1980 ന് മുമ്പുള്ള സ്ഥിതി പിന്നീട് പുനഃസ്ഥാപിച്ചു. ഇറാനിയൻ നഗരങ്ങളായ അബാദാൻ, ഖോറാംഷഹർ, ഇറാഖ് നഗരം, പ്രധാന തുറമുഖമായ ബസ്ര എന്നിവ ഈ നദിക്കരയിലാണ്.

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഒരു സ്വതന്ത്ര ഇറാഖ് സ്ഥാപിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ഈ പ്രശ്നത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം പ്രധാനമായും ഓട്ടോമൻ-സഫാവിഡ് കാലഘട്ടത്തിലേക്ക് നീളുന്നു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, ഇറാനിയൻ സഫാവിഡ് രാജവംശം ഇന്നത്തെ ഇറാഖിൽ ഭൂരിഭാഗവും നേടിയെങ്കിലും പിന്നീട് ഓട്ടോമൻ-സഫാവിഡ് യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് ഒട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മഹത്തായ സുൽത്താൻ സുലൈമാനും തമ്മിൽ ഒപ്പുവച്ച ഉടമ്പടിയായ പീസ് ഓഫ് അമാസ്യ (1555) ഉടമ്പടിപ്രകാരം രാജ്യം വികസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഓട്ടോമൻ‌മാർ മൂലം നേടിയതെല്ലാം നഷ്ടമായി. ^[6] പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, രാജാവ് (ഷാ) അബ്ബാസ് ഒന്നാമന്റെ (r. 1588-1629) കീഴിലുള്ള സഫാവിഡുകൾ അത് വീണ്ടെടുത്തു. സുഹാബ് ഉടമ്പടി (1639) പ്രകാരം (താൽക്കാലികമായി, ജലപാതയുടെ നിയന്ത്രണത്തോടെ), അത് ശാശ്വതമായി ഓട്ടോമൻ‌മാർക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ^[7] ഓട്ടോമൻ, സഫാവിഡ് സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ പൊതു അതിർത്തികൾ 1555-ൽ പുനഃസ്ഥാപിച്ച ഈ ഉടമ്പടി, തെക്ക് അതിർത്തിയെക്കുറിച്ച് കൃത്യവും നിശ്ചിതവുമായ അതിർത്തി നിർണ്ണയിച്ചിരുന്നില്ല. നാദിർ ഷാ (റി. 1736–1747) ജലപാതയുടെ മേൽ ഇറാനിയൻ നിയന്ത്രണം പുനഃസ്ഥാപിച്ചു, പക്ഷേ കെർഡൻ ഉടമ്പടി (1746) സുഹാബ് അതിർത്തികൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കുകയും തുർക്കികൾക്ക് തിരികെ നൽകുകയും ചെയ്തു. ^[8][9] അതിന്റെ ഫലമായി ഓട്ടോമൻ തുർക്കിയും ഖജർ ഇറാനും തമ്മിലുള്ള എർസുറം ഉടമ്പടി (1823) സമാപിച്ചു.^[10][11]

• Dougherty, Beth K.; Ghareeb, Edmund A. (2013). Historical Dictionary of Iraq (2 ed.). Scarecrow Press. ISBN 978-0810879423. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Kia, Mehrdad (2017). The Ottoman Empire: A Historical Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1610693899. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Mikaberidze, Alexander (2015). Historical Dictionary of Georgia (2 ed.). Rowman & Littlefield. ISBN 978-1442241466. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Potts, D. T. (2004). "SHATT AL-ARAB". Encyclopaedia Iranica. {{cite encyclopedia}}: Invalid |ref=harv (help)
• Shaw, Stanford (1991). "Iranian Relations with the Ottoman Empire in the Eighteenth and Nineteenth Centuries". In Avery, Peter; Hambly, Gavin; Melville, Charles (eds.). The Cambridge History of Iran (Vol. 7). Cambridge University Press. ISBN 978-0857451842. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: postscript (link)

ശത്ത്-അൽ അറബ് എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങൾ വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലുണ്ട്.

• ICE case: Iran–Iraq War and Waterway rights
• The Iran–Iraq border, 1639–1992, archive Archived 2018-12-25 at the Wayback Machine

30°24′26″N 48°09′06″E / 30.40722°N 48.15167°E / 30.40722; 48.15167