ശാരീരിക പരിശോധന
ശാരീരിക പരിശോധന, വൈദ്യപരിശോധന, അല്ലെങ്കിൽ ക്ലിനിക്കൽ പരിശോധനയിൽ, ഒരു മെഡിക്കൽ പ്രാക്ടീഷണർ ഒരു രോഗാവസ്ഥയുടെ സാധ്യമായ ഏതെങ്കിലും മെഡിക്കൽ അടയാളങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ ലക്ഷണങ്ങൾക്കായി ഒരു രോഗിയെ പരിശോധിക്കുന്നു. ഇതിൽ സാധാരണയായി രോഗിയുടെ മെഡിക്കൽ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങളും, റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ലക്ഷണങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പരിശോധനയും ഉൾപ്പെടുന്നു. മെഡിക്കൽ ചരിത്രവും ശാരീരിക പരിശോധനയും ഒരുമിച്ച് രോഗനിർണയത്തിനും ചികിത്സാ പദ്ധതി ആവിഷ്കരിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. ഈ ഡാറ്റ പിന്നീട് മെഡിക്കൽ റെക്കോർഡിന്റെ ഭാഗമാകും. തരങ്ങൾ![]() റൊട്ടീൻ (പൊതുവായത്)പൊതു ആരോഗ്യ/ശാരീരിക പരിശോധന സാധാരണ രോഗലക്ഷണങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു രോഗിക്ക് നടത്തുന്ന ശാരീരിക പരിശോധനയാണ്. ഇവ സാധാരണയായി ഒരു ശിശുരോഗവിദഗ്ദ്ധൻ, ഫാമിലി പ്രാക്ടീസ് ഫിസിഷ്യൻ, ഒരു ഫിസിക്കൽ തെറാപ്പിസ്റ്റ്, ഫിസിഷ്യൻ അസിസ്റ്റന്റ്, ഒരു സർട്ടിഫൈഡ് നഴ്സ് പ്രാക്ടീഷണർ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് പ്രാഥമിക പരിചരണ ദാതാവ് എന്നിവരിൽ ആരെങ്കിലുമാണ് നടത്തുന്നത്. ഈ പതിവ് ശാരീരിക പരിശോധനയിൽ സാധാരണയായി തല കണ്ണ് ചെവി മൂക്ക് തൊണ്ട എന്നിവയുടെ പരിശോധന ഉൾപ്പെടുന്നു. എന്തെങ്കിലും പ്രശനങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയാൽ ആവശ്യമെങ്കിൽ, കൂടുതൽ വിശദമായ പരിശോധനകൾക്കായി രോഗിയെ ഒരു മെഡിക്കൽ സ്പെഷ്യലിസ്റ്റിലേക്ക് അയയ്ക്കാം. നവജാതശിശുക്കളുടെ പരിശോധനകൾ, സെർവിക്കൽ ക്യാൻസറിനുള്ള പാപ് സ്മിയർ, അല്ലെങ്കിൽ ചില വിട്ടുമാറാത്ത മെഡിക്കൽ ഡിസോർഡേഴ്സ് (ഉദാഹരണത്തിന്, പ്രമേഹം ) ഉള്ളവർക്കുള്ള പതിവ് സന്ദർശനങ്ങൾ എന്നിവയല്ല ഇതുകൊണ്ട് പൊതുവെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.[1] പൊതു മെഡിക്കൽ പരിശോധനയിൽ സാധാരണയായി ഒരു മെഡിക്കൽ ചരിത്രം, ഒരു (ഹ്രസ്വമായ അല്ലെങ്കിൽ പൂർണ്ണമായ) ശാരീരിക പരിശോധനയും ചിലപ്പോൾ ലബോറട്ടറി പരിശോധനകളും ഉൾപ്പെടുന്നു. കൂടുതൽ വിപുലമായ പരിശോധനകളിൽ അൾട്രാസൗണ്ട്, മാമോഗ്രാഫി എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ, പതിവ് ശാരീരിക പരിശോധന സ്ക്രീനിങ്ങിന്റെ ഒരു രൂപമാണ്, കാരണം രോഗങ്ങളുടെ ആദ്യ ലക്ഷണങ്ങൾ കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നതാണ് പരിശോധനയുടെ ലക്ഷ്യം.[2] തെളിവ്വാർഷിക പൊതു വൈദ്യപരിശോധന പല രാജ്യങ്ങളിലും ഒരു പതിവ് രീതിയാണെങ്കിലും, ലക്ഷണമില്ലാത്ത ഒരു രോഗിയിൽ നടത്തുന്ന പരിശോധനകൾ ആവശ്യമാണോ എന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകൾ ഭൂരിഭാഗം ജനസംഖ്യയിലും മോശമാണ്. ഒരു കോക്രെയ്ൻ സഹകരണ മെറ്റാ-പഠനം, സാധാരണ വാർഷിക ശാരീരിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ രോഗത്തിൻറെയോ മരണത്തിൻറെയോ അപകടസാധ്യത കുറയ്ക്കുന്നില്ല, മറിച്ച്, അമിതമായ രോഗനിർണയത്തിനും അമിത ചികിത്സയ്ക്കും ഇടയാക്കും എന്ന് പറയുന്നു; എന്നിരുന്നാലും, ഒരു ഡോക്ടറുമായി പതിവായി ആശയവിനിമയം നടത്തുന്നത് പ്രധാനമല്ലെന്ന് ഈ ലേഖനം നിഗമനം ചെയ്യുന്നില്ല, ഒരു യഥാർത്ഥ ശാരീരിക പരിശോധന ആവശ്യമില്ലായിരിക്കാം എന്നാണ് അതിലെ സൂചന.[3] ചില ശ്രദ്ധേയമായ ജനറൽ ഹെൽത്ത് ഓർഗനൈസേഷനുകൾ വാർഷിക പൊതു വൈദ്യപരിശോധനക്കെതിരെ ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു, കൂടാതെ അവർ പ്രായത്തിനും മുമ്പത്തെ പരിശോധനാ ഫലങ്ങൾക്കും (അപകട ഘടകങ്ങൾ) അനുയോജ്യമായ ഒരു ആവൃത്തി നിർദ്ദേശിക്കുന്നു.[4][5][6] സ്പെഷ്യലിസ്റ്റ് അമേരിക്കൻ കാൻസർ സൊസൈറ്റി 40 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ള പുരുഷന്മാരിലും സ്ത്രീകളിലും വർഷം തോറും ക്യാൻസറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആരോഗ്യ പരിശോധന ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു, കൂടാതെ 20 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവർക്ക് ഓരോ മൂന്നു വർഷം കൂടുമ്പോഴും.[7] സെപ്തംബർ 2006 വരെയുള്ള പഠനങ്ങളുടെ ഒരു ചിട്ടയായ അവലോകനം, പതിവ് പരിശോധന മറ്റ് ചില സ്ക്രീനിംഗ് ഇടപെടലുകൾ (പാപ്പ് സ്മിയർ, കൊളസ്ട്രോൾ സ്ക്രീനിംഗ്, മല-രക്ത പരിശോധനകൾ എന്നിവ പോലുള്ളവ) രോഗികളുടെ ആശങ്ക കുറയ്ക്കുമെന്നു നിഗമനം ചെയ്തു.[1] ഈ വ്യക്തിഗത സ്ക്രീനിംഗ് ഇടപെടലുകളെ തെളിവുകൾ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.[8][9] [10] മൊത്തത്തിലുള്ള ചെലവുകൾ, രോഗികളുടെ വൈകല്യം, മരണനിരക്ക്, രോഗം കണ്ടെത്തൽ, രക്തസമ്മർദ്ദം അല്ലെങ്കിൽ കൊളസ്ട്രോൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഇന്റർമീഡിയറ്റ് എൻഡ് പോയിന്റുകൾ എന്നിവയിൽ വാർഷിക പരിശോധനയുടെ ഫലങ്ങൾ അനിശ്ചിതത്വത്തിലാണ്. [1] കാൻസർ സ്ക്രീനിംഗിലെ വർധിച്ച പങ്കാളിത്തവുമായി ഈ പരിശോധന ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് അടുത്തിടെ നടത്തിയ ഒരു പഠനം കണ്ടെത്തി. ചില തൊഴിലുടമകൾ ഒരു തൊഴിലാളിയെ നിയമിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് നിർബന്ധിത ആരോഗ്യ പരിശോധന നടത്താൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു, എന്നിരുന്നാലും, വാർഷിക ആരോഗ്യ പരിശോധനയുടെ ചില ഘടകങ്ങൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ ദോഷം വരുത്തിയേക്കാമെന്ന് ഇപ്പോൾ നന്നായി അറിയാം. ഉദാഹരണത്തിന്, ആരോഗ്യമുള്ള രോഗികളിൽ നടത്തുന്ന ലാബ് പരിശോധനകൾ (ലക്ഷണങ്ങളോ അറിയപ്പെടുന്ന രോഗങ്ങളോ ഉള്ള ആളുകൾക്ക് വിരുദ്ധമായി) സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കനുസരിച്ച് "തെറ്റായ പോസിറ്റീവുകൾ" ആകാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.[11] മറ്റ് പോരായ്മകളിൽ സമയനഷ്ടവും പണനഷ്ടവും, [12] ആരോഗ്യ അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള വർദ്ധിച്ച ഉത്കണ്ഠ (മെഡിക്കലൈസേഷൻ), അമിത രോഗനിർണയം, തെറ്റായ രോഗനിർണയം (ഉദാഹരണത്തിന് അത്ലറ്റിക് ഹാർട്ട് സിൻഡ്രോം ഹൈപ്പർട്രോഫിക് കാർഡിയോമയോപ്പതി എന്ന് തെറ്റായി നിർണ്ണയിക്കപ്പെടുന്നു) അല്ലെങ്കിൽ സ്ക്രീനിങ്ങിന് ശേഷമുള്ള തുടർനടപടികൾ എന്ന നിലയിൽ ഉള്ള അനാവശ്യ പരിശോധനയുടെ ഫലമായുണ്ടാകുന്ന മരണം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[13][14] ![]() വ്യാപനംയുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലും ജപ്പാനിലുമാണ് പൊതു വാർഷിക വൈദ്യപരിശോധന കൂടുതലും നടത്തുന്നത്, അതേസമയം തെക്ക് കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലും യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും ഈ രീതി വ്യത്യസ്തമാണ്. ജപ്പാനിൽ സ്ഥിരമായി ജോലി ചെയ്യുന്ന ജീവനക്കാർ വർഷത്തിലൊരിക്കൽ ആരോഗ്യ പരിശോധന നടത്തണമെന്ന് നിയമം അനുശാസിക്കുന്നു.[15] ചരിത്രംവാർഷിക മെഡിക്കൽ പരിശോധനയുടെ ചരിത്രം പൂർണ്ണമായും വ്യക്തമല്ല. 1920 മുതൽ അവ നിലവിലുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു.[16] ചില എഴുത്തുകാർ, ക്ഷയം പോലെയുള്ള രോഗങ്ങൾ നേരത്തെ കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള പരിശോധനകൾ, വാർഷിക സ്കൂൾ ആരോഗ്യ പരിശോധനകൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചില 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിലെയും 20-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലെയും തെളിവുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.[17] മെഡിക്കൽ ഇൻഷുറൻസിന്റെ ആവിർഭാവവും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാണിജ്യ സ്വാധീനങ്ങളും വാർഷിക മെഡിക്കൽ പരിശോധനയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചതായി തോന്നുന്നു, അതേസമയം തെളിവ് അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ യുഗത്തിൽ ഈ രീതി വിവാദങ്ങൾക്ക് വിധേയമായിട്ടുണ്ട്.[18][17][19][20][21] കോംപ്രിഹെൻസീവ് (സമഗ്രമായ)എക്സിക്യൂട്ടീവ് ഫിസിക്കൽസ് എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന സമഗ്രമായ ശാരീരിക പരിശോധനകളിൽ സാധാരണയായി ലബോറട്ടറി പരിശോധനകൾ, നെഞ്ച് എക്സ്-റേകൾ, പൾമണറി ഫംഗ്ഷൻ ടെസ്റ്റിംഗ്, ഓഡിയോഗ്രാമുകൾ, ഫുൾ ബോഡി ക്യാറ്റ് സ്കാനിംഗ്, ഇകെജികൾ, ഹൃദയ സമ്മർദ്ദ പരിശോധനകൾ, വാസ്കുലർ ഏജ് പരിശോധനകൾ, മൂത്രപരിശോധന, മാമോഗ്രാം അല്ലെങ്കിൽ പ്രോസ്റ്റേറ്റ് പരിശോധനകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[22] ജോലിക്ക് മുമ്പുള്ള പരിശോധനജോലിക്ക് മുമ്പുള്ള പരിശോധനകൾ അവരുടെ ശാരീരിക പരിശോധനയുടെ ഫലത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു തൊഴിലാളി നിയമിക്കപ്പെടാൻ പോകുന്ന ജോലിക്ക് അനുയോജ്യനാണോ എന്ന് നിർണ്ണയിക്കുന്ന സ്ക്രീനിംഗ് ടെസ്റ്റുകളാണ്.[23] ഇതിനെ പ്രീ-എംപ്ലോയ്മെന്റ് മെഡിക്കൽ ക്ലിയറൻസ് എന്നും വിളിക്കുന്നു. ശാരീരിക പരിശോധനാ ഫലങ്ങൾ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ചില മാനദണ്ഡങ്ങൾ പാലിക്കുന്ന തൊഴിലാളികളെ മാത്രം നിയമിക്കുന്നതിലൂടെ, അവരുടെ ജീവനക്കാർക്ക് അസുഖം, ജോലിസ്ഥലത്തെ പരിക്കുകൾ, തൊഴിൽ സംബന്ധമായ അസുഖങ്ങൾ എന്നിവയിൽ കുറവുണ്ടാകുമെന്ന് ചില തൊഴിലുടമകൾ വിശ്വസിക്കുന്നു.[23] മെഡിക്കൽ ഗവേഷണത്തിലെ കുറഞ്ഞ നിലവാരമുള്ള തെളിവുകൾ ഈ ആശയത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.[23] കൂടാതെ, സ്റ്റാഫ് ഹെൽത്ത് ഇൻഷുറൻസിന്റെ ചിലവ് കുറവായിരിക്കും. എന്നിരുന്നാലും, അമേരിക്കൻ കോളേജ് ഓഫ് ഒക്യുപേഷണൽ ആന്റ് എൻവയോൺമെന്റൽ മെഡിസിൻ പറയുന്നത്, തൊഴിലുടമകൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നുവെങ്കിലും ബേസ്ലൈൻ ലോ ബാക്ക് എക്സ്-റേ പോലുള്ള ചില പരിശോധനകൾ, നടത്തരുത് എന്നാണ്. പരിശോധനയുടെ നിയമസാധുതയും മെഡിക്കൽ ആവശ്യകതയും, ഭാവിയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ പ്രവചിക്കുന്നതിലെ അത്തരം പരിശോധനകളുടെ കഴിവില്ലായ്മ, തൊഴിലാളിക്ക് റേഡിയേഷൻ എക്സ്പോഷർ, പരീക്ഷയുടെ ചിലവ് എന്നിവ ഇതിനുള്ള കാരണങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.[24] ഇൻഷുറൻസ്പുതിയ ആരോഗ്യ ഇൻഷുറൻസ് അതിൽ ചേരുന്നതിന് മുൻപ് ഒരു വൈദ്യ പരിശോധന നത്തേണ്ടതായി വരാറുണ്ട്. ഇത് ഇൻഷുറൻസ് മെഡിസിൻ്റെ ഒരു ഭാഗമാണ്. ഉപയോഗങ്ങൾ![]() രോഗനിർണയംആരോഗ്യ പരീരക്ഷക്കായുള്ള മിക്ക സന്ദർശനങ്ങളിലും ശാരീരിക പരിശോധനകൾ നടത്തുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഫ്ലൂ പോലുള്ള ലക്ഷണങ്ങൾ പരാതിപ്പെടുന്ന ഒരു രോഗി ഡോക്ടറെ സന്ദർശിക്കുമ്പോൾ ഒരു ശാരീരിക പരിശോധന നടത്തുന്നു. ഈ ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് പരിശോധനകൾ സാധാരണയായി രോഗിയുടെ പ്രധാന പരാതിയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. സ്ക്രീനിംഗ്രോഗിക്ക് ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തവരിൽ നടത്തുന്ന പൊതു ആരോഗ്യ പരിശോധനകളിൽ പലപ്പോഴും ഉയർന്ന രക്തസമ്മർദ്ദം പോലുള്ള സാധാരണ അവസ്ഥകൾക്കായുള്ള മെഡിക്കൽ സ്ക്രീനിംഗ് ഉൾപ്പെടുന്നു. പൊതുവായ ആരോഗ്യ പരിശോധനകൾ ക്യാൻസർ, ഹൃദ്രോഗം അല്ലെങ്കിൽ മറ്റേതെങ്കിലും കാരണങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മരണസാധ്യത കുറയ്ക്കുന്നില്ലെന്നും രോഗിയെ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കാനും വികലാംഗനാകാനും ജോലി നഷ്ടപ്പെടാനുമുള്ള സാധ്യതയെ പൊതുവായ ആരോഗ്യ പരിശോധനകളിലൂടെ കുറയ്ക്കാൻ കഴിയുമെന്നും തെളിയിക്കാൻ ആവില്ലെന്ന് ഒരു കോക്രേൻ അവലോകനം കണ്ടെത്തി. പഠനത്തിൽ രോഗസാധ്യതയിൽ യാതൊരു സ്വാധീനവും കണ്ടെത്തിയില്ല, എന്നാൽ രക്താതിമർദ്ദവും മറ്റ് വിട്ടുമാറാത്ത അവസ്ഥകളും ഇത്തരത്തിലുള്ള പരിശോധനയിൽ കൂടുതലായി കണ്ടെത്തുന്നതായി തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തി. സാധ്യമായ ദോഷകരമായ ഫലങ്ങൾ (അനാവശ്യമായ ഉത്കണ്ഠ അല്ലെങ്കിൽ അനാവശ്യമായ തുടർനടപടികൾ പോലുള്ളവ) പരിഗണിക്കുന്നതിനോ റിപ്പോർട്ടുചെയ്യുന്നതിനോ പഠനങ്ങൾ പലപ്പോഴും പരാജയപ്പെട്ടുവെന്ന് അതിന്റെ രചയിതാക്കൾ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു, ഹൃദയ, കാൻസർ രോഗങ്ങളും മരണനിരക്കും കുറയ്ക്കുന്നതിന് പതിവ് ആരോഗ്യ പരിശോധനകൾ "ഗുണകരമാകാൻ സാധ്യതയില്ല" എന്നും അവർ നിഗമനം ചെയ്തു.[3] രൂപവും വ്യാഖ്യാനവും![]() ശാരീരിക പരിശോധനയിൽ താപനില പരിശോധന, രക്തസമ്മർദ്ദം, പൾസ്, ശ്വസന നിരക്ക് എന്നിവ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സുപ്രധാന ജീവ ലക്ഷണങ്ങൾ പരിശോധിക്കുന്നത് ഉൾപ്പെട്ടേക്കാം. ശാരീരിക പരിശോധനയുടെ അടിസ്ഥാനമായി പറയുന്ന നാല് പ്രവർത്തനങ്ങൾ പരിശോധന, പാൽപ്പെഷൻ (അനുഭവിക്കുക), പെർക്യൂഷൻ (റെസൊണൻസ് സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ നിർണ്ണയിക്കാൻ തട്ടുക), ഓസ്കൾട്ടേഷൻ (കേൾക്കുക) എന്നിവയാണ്.[25] ചരിത്രംനൂതന ആരോഗ്യ സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് രോഗനിർണയത്തിന് മെഡിക്കൽ ചരിത്രവും ശാരീരിക പരിശോധനയും പരമപ്രധാനമായിരുന്നു, ഇന്നും, മെഡിക്കൽ ഇമേജിംഗിലും മോളിക്യുലാർ മെഡിക്കൽ ടെസ്റ്റുകളിലും പുരോഗതി ഉണ്ടായിട്ടും, ഏതൊരു രോഗിയെയും വിലയിരുത്തുന്നതിൽ രോഗ ചരിത്രവും ശാരീരിക പരിശോധനയും ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത ഘട്ടങ്ങളായി തുടരുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിനുമുമ്പ്, രോഗ ചരിത്രവും ശാരീരിക പരിശോധനയും വൈദ്യന് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേയൊരു ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് ടൂളുകളായിരുന്നു,. 1890-ൽ പോലും, ലോകത്തിൽ റേഡിയോഗ്രാഫിയോ ഫ്ലൂറോസ്കോപ്പിയോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇലക്ട്രോഫിസിയോളജിക്കൽ ടെസ്റ്റിംഗിന്റെ ആദ്യകാലവും പരിമിതവുമായ രൂപങ്ങൾ മാത്രമേ അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ഇന്ന് നമുക്കറിയാവുന്നതുപോലെ മോളിക്യുലാർ ബയോളജിയും അന്ന് ഇല്ല. 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിലും ശാരീരിക പരിശോധനയുടെ പ്രാധാന്യം വലുതായി തുടരുന്നു.[26][27] സമൂഹവും സംസ്കാരവുംപല പാശ്ചാത്യ സമൂഹങ്ങളിലും, പാഠ്യേതര കായിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ശാരീരിക പരിശോധന ആവശ്യമാണ്. ശാരീരിക പരിശോധനയ്ക്കിടെ, ലിംഗവും വൃഷണവും ഉൾപ്പെടെയുള്ള ജനനേന്ദ്രിയങ്ങൾ ഡോക്ടർ പരിശോധിക്കും. വൃഷണസഞ്ചി പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കൗമാരക്കാരനോട് ചുമയ്ക്കാൻ ഡോക്ടർ ആവശ്യപ്പെട്ടേക്കാം. കൗമാരപ്രായക്കാരനായ പുരുഷന് ഇത് ലജ്ജാകരമാകുമെങ്കിലും, ഇൻഗ്വിനൽ ഹെർണിയയുടെയോ മുഴകളുടെയോ സാന്നിധ്യം വിലയിരുത്താൻ ഇത് ആവശ്യമാണ്.[28] ഇതും കാണുകഅവലംബം
|
Portal di Ensiklopedia Dunia