ပင်နီဆီလင် ပင်နီဆီလင် (Penicillin) သည် ဘက်တီးရီးယား ကူးစက်မှုကြောင့် ဖြစ်ပွားသည့် ရောဂါများကို ကုသသည့် ပဋိဇီဝ ဆေး တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ပင်နီဆီလင်ကို စကော့တစ်ရှ် လူမျိုး သိပ္ပံပညာရှင် အလက်ဇန္ဒား ဖလင်းမင်း က ၁၉၂၈ ခုနှစ်တွင် တွေ့ရှိခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ၁၉၄၀ ပြည့်နှစ် နောက်ပိုင်းမှသာ စီးပွားဖြစ် ထုတ်လုပ်လာသည်။ ပင်နီဆီလင်ကို ဆစ်ဖလစ်ရောဂါ၊ အာသီးရောင်ရောဂါ၊ ဦးနှောက်အမြှေးရောင်ရောဂါ၊ နမိုးနီးယားခေါ် အဆုတ်ရောင်ရောဂါနှင့် အခြားရောဂါများကို ကုသရာတွင် အသုံးပြုလေ့ရှိသည်။ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ် ကာလအတွင်း အသုံးများခဲ့သည်။ Alexander Fleming က ဓာတ်ခွဲခန်းအတွင်းရှိ ဘက်တီးရီးယား မွှေးမြူသည့် petri dish ထဲတွင် မှိုတက်နေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ မှိုတက်သည့်နေရာတွင် ဘက်တီးရီးယားများ ကြီးထွားခြင်း မရှိကြောင်းတွေ့ရှိရာမှ ထိုဖမ်းဂတ်စ်မှို (Fungus) များသည် ပိုးမွှားများကို သေစေကြောင်း စမ်းသပ်တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဩစတြေးလျသား သိပ္ပံပညာရှင် Howard Walter Florey က ပင်နီဆီလင်မှိုများကို ဆေးဝါးအဖြစ် ထုတ်လုပ်ခဲ့သည်။ အချို့လူများမှာ ပင်နီဆီလင်နှင့် မတည့်ကြပေ။ ထိုလူများ ပင်နီဆီလင်ထိုးမိလျှင် အရေပြား၌ မိတ်ကဲ့သို့ အနီကွက်များ ထခြင်း၊ အော့ချင်အန်ချင်ခြင်း၊ ဝမ်းလျှောခြင်းများ ဖြစ်တတ်သည်။ ပိုဆိုးလျှင် ကိုယ်ပူခြင်း၊ အော့အန်ခြင်း သို့မဟုတ် အလွန်အမင်း ယားယံခြင်းတို့ ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ပင်နီဆီလင်မှာ အာနိသင်ထက်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ပင်နီဆီလင်ကို လက်လွတ်စပယ် အသုံးပြုလာသောကြောင့် ရောဂါအချို့မှာ ဆေးမတိုးသည့် လက္ခာများ ရှိလာသည်။ ကိုးကား |
Portal di Ensiklopedia Dunia
