ပီကန်းဘာရူးမြို့

ပီကန်ဘာရူးမြို့သည် အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ ရီအောပြည်နယ်၏ မြို့တော် ဖြစ်ပြီး ဆူမတြာကျွန်း အရှေ့ပိုင်း၏ အဓိက စီးပွားရေး ဗဟိုဌာနဖြစ်သည်။ မြို့အမည်မှာ မလေးဘာသာဖြင့် ပီကန်း ဆိုသည်မှာ ဈေး ဘာရူးဆိုသည်မှာ အသစ်ဖြစ်သဖြင့် ဈေးသစ်ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ဧရိယာအားဖြင့် ၃၂.၂၆ km² (၁၂.၄၆ sq mi) ရှိပြီး ၂၀၁၀ လူဦးရေ စာရင်းအရ လူဦးရေ ၁,၀၃၅,၈၃၄ ဦး ရှိကာ ၂၀၁၉ အလယ်ပိုင်း တရားဝင် ခန့်မှန်းချက်အရ ၁,၁၂၁,၅၆၂ ဦး ရှိသည်။^[၁][၂]မလက်ကာ ရေလက်ကြားသို့ စီးဝင်သော ဆီယက်မြစ်၏ ကမ်းပါးပေါ်တွင် တည်ရှိသဖြင့် ပီကန်းဘာရူးသည် စည်ကားသော ရေလက်ကြားကို တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ထားကာ ရှေးယခင်ကပင် ကုန်သွယ်ရေးဆိပ်ကမ်းအဖြစ် သိကြသည်။ ပီကန်းဘာရူးအား ၁၈ ရာစုတွင် မီနန်းကာဘောင်းလူမျိုး ကုန်သည်များက ဈေးတစ်ခု အနေနှင့် တည်ထောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

လူတို့ အခြေချနေထိုင်သည်မှာ ၁၇ ရာစု ကတည်းက ဖြစ်သည်။​၁၉ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင် မြို့တော်သည် ကော်ဖီလုပ်ငန်း နှင့် ကျောက်မီးသွေး လုပ်ငန်းများအတွက် အထောက်အပံ့ ပေးရန် တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး ဒတ်ချ်လူမျိုးတို့မှ စင်ကာပူနိုင်ငံ နှင့် မလက်ကာမြို့ တို့သို့ ကုန်စည်များ တင်ပို့နိုင်ရန် လမ်းများ ဖောက်လုပ်ခဲ့သည်။ မြို့တော်တွင် စူလတန် ဆာရစ်ဖ် ကာဆင် ၂ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်နှင့် ဆီယက် မြစ်ကမ်းတွင် တည်ရှိသောဆူနိုင်း ဒူကူး ဆိပ်ကမ်းတို့ ရှိသည်။