Ifølgje Lillian Roxon sitt Rock Encyclopedia vart albumet gitt ut i desember 1969.[3] I ei melding for The Village Voice i juni året etter gav Robert Christgau albumet karakteren «B» og skreiv: «Det burde finnast hundrevis av grupper som denne - harde, kompetente, litt kommersielle - men det finst truleg ikkje meir enn 20. Dette er ikkje spesielt originalt, men det er bra, og eg vil vedda på at dei er veldig bra live.»[2]AllMusic-skribenten Mark Deming gav det seinare tre og ei halv av fem stjerner og vurderte det i forhold til dei hardare tidlegare platene til bandet, og kalla det «eit morosamt album som genererer ein imponerande groove ... ein meir tilbakelent og avslappa innsats, men det rockar framleis med ein sterk og stødig vals.»[1]
Den japanske nyutgivinga av Blue Cheer i 2007 inneheld monoversjonar av singlane «All Night Long» (Kellogg) og «Fortunes» (Peterson) saman med singelversjonane av «Fool» og «Ain't That the Way» som bonusspor.
