Els Segadors
Els Segadors (en catalan oriental: [əls səɣəˈðos], en catalan occidental: [els seɣaˈðos]; originalament Los Segadors) es l'imne nacional oficial d; e Catalonha. La siá origina data de la Guèrra dels Segadors, pendent lo sègle XVII. Las paraulas actualas son d'Emili Guanyavents e datan de 1899. Fa servir elements de tradicion orala qu'èran ja estats reculhits anteriorament per l'escrivan e filosòf Manuel Milà i Fontanals en 1882. La version musicala es de Francesc Alió, que la compausèt en 1892 en adaptant la melodia a la cançon qu'existissiá ja. Se pòt véser darrièr l'imne una cançon primitiva nascuda per l'insurreccion de Catalonha en 1640: la guèrra dels catalans contra lo rei d'Espanha Felip IV. L'imne fa una crida per defensar la libertat de la tèrra. A ran de la lei del Parlament de Catalonha lo 25 de febrièr de 1993, Els Segadors foguèt declarat l'imne de Catalonha. Lo registre sonòr oficial foguèt realizat e presentat en 1994. IstòriaQuand esclatèt la Guèrra de Trenta Ans, en 1618, al començament per causas religiosas, a mai se s'i barrejavan questions politicas e economicas, Felip IV d'Àustria, rei d'Espanha, i participèt obligat per sa parentat amb l'emperaire alemand de la dinastia dels Habsborg. Pr'aquò las guèrras que còstan car, e una guèrra tan longa arroïnèt la tresaurariá reiala. Es atal que se demandèt que Catalonha aportèsse tanben òmes e argent a la guèrra. Aquò portèt un rebufal profond e l'indignacion de la populacion catalana, que se vegèt forçada d'aculhir las tropas imperialas per tal de defensar la frontièra espanhòla de l'ataca francesa. Los actes del comte-duc d'Olivares, primièr ministre de Felip IV, entrainèron un grand òdi dins lo pòble catalan, pr'amor de la violéncia e dels abuses dels soldats sieus, e plan de vilas se revoltèron. Lo jorn del Còrpus de 1640 comencèt a Barcelona la revòlta dels dalhaires (l'anomenat Còrpus de Sang). La Generalitat e lo conselhièr en cap, Pau Claris, foguèron favorables als revoltats. De la Guèrra dels Segadors, s'es conservat la musica de çò qu'aprèp es vengut l'Imne Nacional de Catalonha e simbòl de l'identitat catalana, Els Segadors. Los dos tèxtes pus espandits son estats l'istoric, publicat ja per Milà i Fontanals en 1882 dins lo sieu Romancerillo Catalán e, dins la primièra edicion musicala, per Francesc Alió en 1892 dins lo sieu recuèlh de Cançons populars catalanes, e l'actual d'Emili Guanyavents, lo mai politic e reivindicatiu, ganhaire d'un concors convocat amb aquesta finalitat per l'Unió Catalanista en 1899 e que provoquèt una polemica publica e jornalistica passionada. Amb l'adaptacion d'Emili Guanyavents, las paraulas originalas dels Segadors foguèron simplificadas, reduïdas de sièis estròfas a tres, las que se cantan actualament. Demest los nombroses arranjaments collectius de l'imne nacional catalan, los mai espandits e coneguts probable son lo de Francesc Pujol, per las còblas, lo de Joan Lamote de Grignon, per las bandas, e l'armonizacion corala de Josep Viader. Recentament es estada faita una version per còr e orquèstra sinfonica, òbra d'Antoni Ros Marbà. Existís una version en musica makina d'aqueste imne. Paraulas
Véser tanben
Ligams extèrnes |
||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
