Institut d'Estudis Occitans
L'Institut d'Estudis Occitans (IEO) es una associacion culturala segon la lei de 1901, creada en 1945 a Tolosa, reconeguda d'utilitat publica (1949) e joinessa e educacion populara (1986). Faguèt seguida a la Societat d'Estudis Occitans (SEO), que foguèt dissolguda en 1946. A per tòca lo manten e lo desvolopament de la lenga e de la cultura occitanas per la direccion, l'armonizacion e la normalizacion de totes los trabalhs que pertòcan la cultura occitana dins son ensemble. Presidents de l'IEO
Organizacion de l'IEO : sièti e associacions afiliadasL'IEO, en mai del sièti istoric, es una federacion organizada en seccions regionalas, seccions departamentalas o cercles locals que s'espandisson dins l'ensemble d'Occitània, mas unicament en França. Sièti de l'IEOLo sièti a Tolosa organiza la federacion en mai d'accions especificas en favor de la lenga e de la cultura occitanas. Organiza la revendicacion cap als podèrs publics en participant a d'associacions francesas e europèanas qui militan per la reconeiguda e lo desvolopament de la lenga occitana. L'IEO es membre d'EBLUL (ELEN França), dels RIRLC (Rescontres interregionals de las lengas e culturas regionalas), d'ELEN (European Language Equality Network), e del Collectiu Pour Que Vivent Nos Langues. Al nivèl europenc, participa al NPLD (Network to Promote Language Diversity). L'IEO participèt a l'organizacion de las maniftestacions pan-occitanas de 2005 (Carcassona), 2007 (Besièrs), 2009 (Carcassona), Tolosa (2012) e Montpelhièr (2015) en cò del collecitu Anem Per la Lenga Occitana. Interpela regularament los poders publics a l'escasença de las campanhas electoralas. L'IEO anima d'accions especificas :
IEO-IDECO edicion-difusion de l'IEOL'IEO-IDECO es un establiment secondari de l'Institut d'Estudis Occitans gerit pel sièti de l'associacion. Las seccions regionalas e las seccions departamentalas
Controvèrsias e estructuracion de l'occitanismeL'IEO patiguèt qualques crisis long de son istòria. La pus aguda se passèt a la fin dels ans 1970 e a l'inici dels ans 1980, quand s'afrontèron doas tendéncias: una qualificada de "populista", menada per Ives Roqueta e qu'aviá accedit al poder, e una qualificada d'"universitària" menada per Robèrt Lafont. En 1981, la tendéncia "universitària", amb Robèrt Lafont en tèsta, foguèt obligada de quitar l'IEO. Aquò faguèt desaparéisser gaireben completament las activitats de recèrca scientifica a l'IEO, que migrèron cap a d'organismes distints coma las universitats e l'Associacion Internacionala d'Estudis Occitans e, especialament en lingüistica, cap al Gidilòc e al Conselh de la Lenga Occitana. Totun, l'IEO a conservat fins a uèi un ròtle essencial dins lo domeni de l'animacion culturala e dins l'aculhença d'un grand nombre dels militants de la cultura occitana. L'IEO participèt a la creacion del Congrès Permanent de la Lenga Occitana e militèt per la creacion de l'Ofici Public per la Lenga Occitana. Milita per l'apropriacion e l'usatge generalizats de Lenga occitana (per designar lo nom de la lenga, qual que siague lo dialècte) e d'Occitània (per designar lo territòri en França, Espanha e Italia ont se parla la lenga occitana). En 2015, l'IEO mandèt a l'ensemble dels conselhèrs regionals de las regions Aquitània, Lengadòc-Rosselhon, Miègjorn-Pirenèus, Peitau-Charanta, Auvèrnhe, Ròse-Aups, Provença Aups Còsta d'Azur, Lemosin per presentar l'Occitània culturala e criticar la volontat de las regions Lengadòc-Rosselhon-Miègjorn-Pirenèus de s'apropriar lo nom Occitània. CoordenadasInstitut d'Estudis Occitans - IEO Ligams
|
||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
