Sèt (Genèsi)

Dins lo libre de la Genèsi de la Torah, Sèt (en ebrieu שֵׁת, en arabi شيث [Shith]) es lo tresen filh nomenat d'Adam e Èva, concebut aprèp lo murtre d'Abèl per Caín. Sèt nasquèt quand Adam aviá 130 ans e visquèt 912 ans.

• Adam coneguèt encara sa femna; enfantèt un filh, e lo nomenèt Sèt, perque, diguèt, Dieu me donèt un autre filh a la plaça d'Abèl, que Caín aviá tuat. Sèt aguèt tanben un filh, e lo nomenèt d'Enòch. Es alara que se comencèt d'invocar lo nom de l'Eternal. (4:25-26)
• Adam, edat de cent trenta ans, engendrant un filh de sa semblança, segon son imatge, e li donèt lo nom de Sèt. (5:3)
• Sèt, edat de cent cinc ans, engendrèt Enòch. Sèt visquèt, aprèp la naissénça d'Enòch, uèit cents sèt ans ; e engendrèt de filhs e filhas. Totes los jorns de Sèt èran de nòu cents dotze ans; puèi moriguèt.(5:6-8)

Es doncas dins la linhada dels patriarcas biblics, d'Adam a Abraam, en passant per Noè (l'aujòl de totes los òmes aprèp lo Deluvi), e pels crestians fins a Jèsus en passant pel rei Dàvid segon la genealogia donada al començament de l'Evangèli de Luc (3-38).

Rashi parla de Sèt coma l'aujòl de Noè, e doncas de tota l'umanitat. Segon lo Zoar (1:36b), Sèt es l'« aujòl de totas las generacions dels Tsadiqs [los Justes]».

Flavi Josèp, istorian Roman del sègle I, afirma que de descendents de Sèt construiguèron los Pilars dels filhs de Sèt, dos pilars gigants ont èran escrichas totas las descobèrtas anticas sus la sciéncia o las invencions, e subretot l'astronomia. Al sègle XVIII, William Whiston traduguèt Flavi Josèp en anglés a, aprèp divèrses estudis en istòria anciana, pensava que Josèp assimilèt Sèt a Senusret, un rei mitic d'Egipte que bastiguèt de pilars enòrmes.

Amb Adam, Noè e Enòch (o Idris), Sèt (en arabi شيث [Shîth]) es considerat coma un dels quatre profètas « sirians » antediluvians^[1],[2]. Es lo filh d'Adam e d'Èva coma dins la Torah, mas dins la tradicion musulmana, Adam lo causiguèt explicitament coma son successor a la fin de sa vida (segon Ibn Ishaq). Abu Dhar conta que Sèt tornèt prene las responsabilitats de son paire mòrt. Sèt que succediguèt son filh Anoush, Enoch o Enòsh), puèi Qinan (Kenan), e Mahlabeel (Mahalaleel u Mahalalel). Segon Ibn Kathir^[3], Abu Dhar conta que lo profèta de l'islam Maomet diguèt «Allà faguèt descendre cent e quatre santas escrituras, cinquanta d'aquelas èra subre Sèt»^[4].

Sèt es una de las principalas figuras mitologicas d'un dels principals corrents del gnosticisme, nomenat gnosticisme setian.

1. ↑ (en)The Qur'an: an encyclopedia, Oliver Leaman, Taylor & Francis, 2006,p. 288
2. ↑ (en)Mecca and Eden: ritual, relics, and territory in Islam, Brannon M. Wheeler, University of Chicago Press, 2006, p. 113
3. ↑ (fr)Histoires des prophètes, Ibn Kathir, éd. Darussalam, p. 18
4. ↑ (en) The Foundations of Living Faiths: An Introduction to Comparative Religion p. 364 Haridas Bhattacharyya, Motilal Banarsidass Publ., 1994.