ਉਪੇਂਦਰਨਾਥ ਅਸ਼ਕ
ਉਪੇਂਦਰਨਾਥ ਅਸ਼ਕ (ਹਿੰਦੀ: उपेन्द्रनाथ अश्क), (14 ਦਸੰਬਰ 1910 – 19 ਜਨਵਰੀ 1996)[2][3][4] ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਹਾਣੀਕਾਰ, ਨਾਟਕਕਾਰ ਅਤੇ ਨਾਵਲਕਾਰ ਸਨ। ਮੁਢਲਾ ਜੀਵਨਅਸ਼ਕ ਦਾ ਜਨਮ ਭਾਰਤ ਦੇ ਨਗਰ ਜਲੰਧਰ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਜਲੰਧਰ ਵਿੱਚ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲੈਂਦੇ ਸਮੇਂ 11 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਤੁਕਬੰਦੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਸਨ। ਗ੍ਰੈਜੁਏਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਲ ਕੀਤੀ। ਅਸ਼ਕ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਹਿਤਕ ਜੀਵਨ ਉਰਦੂ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪ੍ਰਸਿਧ ਹੋਏ। 1932 ਵਿੱਚ ਮੁਨਸ਼ੀ ਪ੍ਰੇਮਚੰਦਰ ਦੀ ਸਲਾਹ ਉੱਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 1933 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੂਜਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਔਰਤ ਦੀ ਫਿਤਰਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਜਿਸਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਮੁਨਸ਼ੀ ਪ੍ਰੇਮਚੰਦ ਨੇ ਲਿਖੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਵਿਤਾ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਪ੍ਰਭਾਤ ਪ੍ਰਦੀਪ 1938 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ। ਬੰਬਈ ਪਰਵਾਸ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਫਿਲਮਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਪਟਕਥਾਵਾਂ, ਸੰਵਾਦ ਅਤੇ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਵੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਚਮਕ-ਦਮਕ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ ਨਹੀਂ ਆਈ। 19 ਜਨਵਰੀ 1996 ਨੂੰ ਅਸ਼ਕ ਜੀ ਸੁਰਗ ਸਿਧਾਰ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 1972 ਦੇ ਸੋਵੀਅਤ ਲੈਂਡ ਨਹਿਰੂ ਇਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਪੇਂਦਰਨਾਥ ਅਸ਼ਕ ਨੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਧਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਹਿਚਾਣ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਵਜੋਂ ਹੀ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ, ਡਰਾਮਾ, ਯਾਦ, ਨਾਵਲ, ਕਹਾਣੀ, ਆਲੋਚਨਾ ਆਦਿ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਖੂਬ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹਰ ਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਕ-ਦੋ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਅਤੇ ਉਲੇਖਨੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹੋਣ ਉੱਤੇ ਵੀ ਉਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਹਿੰਦੀ-ਉਰਦੂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੇਮਚੰਦ ਤੋਂ ਮਗਰਲੇ ਕਥਾ-ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਵਿਧਾ ਨਾਲ ਉਹ ਬੱਝਕੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੀ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ।[5] ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਜੋ ਰੂਪ ਅਸ਼ਕ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਨੁਭਵੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਵਚਿੱਤਰ ਵਰਣਨ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਚਿੰਤਨ ਦੇ ਪੱਖ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਇਹੀ ਸੁਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਲਪੀ ਦੀ ਬਰੀਕ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਇੱਕ - ਇੱਕ ਰੇਖਾ ਤੋਂ ਉਸਦੀ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।[6] ਰਚਨਾਵਾਂਇਕਾਂਗੀ
ਇਕਾਂਗੀ
ਹਵਾਲੇ
|
||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
