ਕਾਨਨ ਦੇਵੀ
 Problems playing this file? See media help.
ਕਾਨਨ ਦੇਵੀ (22 ਅਪ੍ਰੈਲ 1916 - 17 ਜੁਲਾਈ 1992) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਅਤੇ ਗਾਇਕ ਸੀ। ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਗਾਇਕ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਬੰਗਾਲੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਤਾਰੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।[1] ਉਸ ਦੀ ਗਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਰੈਪਿਡ ਟੈਮਪੋ ਵਿਚ, ਨਵੀਂ ਥੀਏਟਰਾਂ, ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜੀਵਨਕਾਨਨ ਦਾ ਜਨਮ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਹਾਵੜਾ ਵਿਖੇ 22 ਅਪ੍ਰੈਲ 1916 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ। "ਸਬਾਰਾਏ ਅਮੀ ਨਾਮੀ" ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੀ ਆਪਣੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਵਿੱਚ, ਕਾਨਨ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪੇ ਮੰਨਦੀ ਸੀ ਉਹ ਰਤਨ ਚੰਦਰ ਦਾਸ ਅਤੇ ਰਾਜੋਬਾਲਾ ਸਨ, ਜੋ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੇ ਗੋਦ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਪਿਤਾ, ਰਤਨ ਚੰਦਰ ਦਾਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨੌਜਵਾਨ ਕਾਨਨ ਅਤੇ ਰਾਜੋਬਾਲਾ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਰਹਿ ਗਏ ਸਨ। ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹਾਵੜਾ ਦੇ ਸੇਂਟ ਐਗਨੇਸ ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜੋ ਮੁਕੰਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਸ਼ੁੱਭ-ਚਿੰਤਕ, ਤੁਲਸੀ ਬੈਨਰਜੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਕਾਕਾ ਬਾਬੂ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਨੇ ਕਾਨਨ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ 10 ਸਾਲ ਸੀ ਮਦਨ ਥੀਏਟਰ/ਜੋਤੀ ਸਟੂਡੀਓਜ਼ 'ਚ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜੈਦੇਵ (1926) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਭੂਮਿਕਾ 'ਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1927 ਵਿੱਚ ਸ਼ੰਕਰਾਚਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਨਨ ਬਾਲਾ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕਾਨਨ ਨੇ ਮਦਨ ਥਿਏਟਰਜ਼ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਨਾਲ (1926–1932), ਰਿਸ਼ਿਰ ਪ੍ਰੇਮ (1931), ਜੋਰੇਬਰਾਤ (1931), ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਮਾਇਆ (1932) ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਵਰਗੀਆਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਪੰਜ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਵੀ ਨਿਭਾਈਆਂ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ 1933 ਤੋਂ 1936 ਤੱਕ ਰਾਧਾ ਫ਼ਿਲਮਾਂ, ਫਿਰ 1937 ਤੋਂ 1941 ਤੱਕ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰ, 1942 ਤੋਂ 1948 ਤੱਕ ਐਮ.ਪੀ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1949 ਤੋਂ 1965 ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਲੇਬਲ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਪਿਕਚਰਜ਼ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਬਾਲ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਈਲੈਂਟ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਤੋਂ, ਕਾਨਨ ਨੇ ਟੌਕੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਤਬਦੀਲੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਜੋਰੇਬਰਟ (1931), ਮਨੋਮੋਏ ਗਰਲਜ਼ ਸਕੂਲ, ਖੂਨੀ ਕੌਨ ਅਤੇ ਮਾਂ (1934) ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ। ਜੋਤੀਸ਼ ਬੈਨਰਜੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋਏਦੇਵ (1926), ਰਿਸ਼ਿਰ ਪ੍ਰੇਮ (1931), ਜੋਰੇਬਰਾਤ (1931), ਵਿਸ਼ਨੂਮਾਇਆ (1932), ਕੰਠਹਾਰ (1935) ਅਤੇ ਮਨੋਮੋਏ ਗਰਲਜ਼ ਸਕੂਲ (1935) ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਪ੍ਰਫੁੱਲ ਘੋਸ਼ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਗੌਰੰਗਾ (1933), ਚਾਰ ਦਰਵੇਸ਼ (1933), ਮਾਂ (1934) ਅਤੇ ਹਰੀ ਭੱਟੀ ਸਨ। ਰਾਧਾ ਫ਼ਿਲਮ ਕੰਪਨੀ ਦੀਆਂ ਕੰਠਹਾਰ (1935), ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਸੁਦਾਮਾ (1936), ਬਿਸ਼ਾਬ੍ਰਿਕਸ਼ (1936) ਅਤੇ ਚਾਰ ਦਰਵੇਸ਼ (1933) ਹਨ। ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਜ਼ ਦੇ ਪੀ.ਸੀ. ਬੜੂਆ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਦੇਵਦਾਸ (1935), ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਏ, ਪਰ, ਰਾਧਾ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਹ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪਛਤਾਵਾ ਰਿਹਾ। ਬੀਰੇਨ ਸਿਰਕਰ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਵਾਲੇ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਪਰਹਿੱਟ ਗਾਇਕ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਭਰਪੂਰ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀਆਂ।[2] ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਮਿਲੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰੰਤਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। 1937 ਤੋਂ ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਜ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਸ ਨੇ ਬੜੂਆ ਦੀ ਮੁਕਤੀ (1937) ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਸਟੂਡੀਓ ਦਾ ਚੋਟੀ ਦਾ ਸਟਾਰ ਬਣਾਇਆ। ਮੁਕਤ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਸ ਨੇ ਵਿਦਿਆਪਤੀ, ਸਾਥੀ (1938), ਸਟ੍ਰੀਟ ਸਿੰਗਰ (1938), ਸਪੇਰਾ (1939), ਜਵਾਨੀ ਕੀ ਰੀਤ (1939), ਪਰਾਜੇ (1939), ਅਭਿਨੇਤਰੀ (1940), ਲਗਾਨ (1941), ਪਰਿਚੇ (1941) ਕੀਤੀ। ਇਸ ਬਿੰਦੂ ਤੋਂ ਉਹ ਕਾਨਨ ਦੇਵੀ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੀ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਹ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਮਾਸਟਰ ਰਾਏ ਚੰਦ ਬੋੜਾਲ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਹਿੰਦੀ ਲਹਿਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕੋਚਿੰਗ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਲਹਿਜ਼ੇ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ, ਬਲਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕਲਾਸੀਕਲ ਪੱਛਮੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਰੂਪਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਅੱਲਾ ਰਾਖਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਮੇਗਾਫੋਨ ਗ੍ਰਾਮਫੋਨ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਾਇਕਾ ਵਜੋਂ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ, ਭੀਸ਼ਮਦੇਵ ਚੈਟਰਜੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਅਗਲੀ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਅਨਦੀ ਦਸਤੀਦਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਬਿੰਦਰ ਸੰਗੀਤ ਸਿੱਖਿਆ। ਕਾਨਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ 1941 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲੀ ਤੇ ਹਿੰਦੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਫ੍ਰੀਲਾਂਸ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਉਦੋਂ ਤਕ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਾਂ ਦੀ ਚੋਟੀ ਦੀ ਸਟਾਰ ਰਹੀ। ਉਸ ਨੇ ਕੇ.ਐਲ.ਐਲ. ਸੈਗਲ, ਪੰਕਜ ਮਲਿਕ, ਪ੍ਰਮਾਤੇਸ਼ ਬੜੂਆ, ਪਹਾਰੀ ਸਾਨਿਆਲ, ਚਬੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਅਸ਼ੋਕ ਕੁਮਾਰ ਨਾਲ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਐਮ.ਪੀ. ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਹਿੱਟ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਗਾਣਾ "ਦੁਨੀਆ ਯੇ ਦੁਨੀਆ, ਹੈ ਤੂਫਾਨ ਮੇਲ" ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਸਪਿਟਲ (1943), ਬੈਨਫੂਲ (1945) ਅਤੇ ਰਾਜਲਕਸ਼ਮੀ (1946) ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੁਹਰਾਇਆ। ਕਾਨਨ ਦੇਵੀ ਦੀ ਆਖਰੀ ਹਿੰਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਸ਼ੋਕ ਕੁਮਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ (1948) ਸੀ। ਕਾਨਨ 1949 ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਪਿਕਚਰਜ਼ ਨਾਲ ਨਿਰਮਾਤਾ ਬਣੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ "ਅਨਨਿਆ" (1949) ਨਾਲ ਸਬਇਆਸਚੀ ਕਲੈਕਸ਼ਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਰਤ ਚੰਦਰ ਚੱਟੋਪਾਧਿਆਏ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸਨ। ਕਾਨਨ ਨੇ ਦਸੰਬਰ 1940 ਵਿੱਚ ਅਸ਼ੋਕ ਮਿੱਤਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਆ। ਉਹ ਕੱਟੜ ਬ੍ਰਹਮੋ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹੇਰਮਾ ਚੰਦਰ ਮਿੱਤਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਬੋਤਮ ਇਰਾਦਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਾ ਵਿਆਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਸਮਾਜ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸਖ਼ਤ ਨਿਖੇਧੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਵੀ ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ, ਜਿਸ ਨੇ ਵਿਆਹੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤੋਹਫ਼ਾ ਭੇਜਿਆ ਸੀ, ਦੀ ਜੋੜੀ ਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਣ ਲਈ ਅਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਮੁੱਖ ਮੁੱਦਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕਾਨਨ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ 1945 ਵਿੱਚ ਤਲਾਕ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਾਖਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਤਲਾਕ ਦੇ ਦਰਦ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਕਾਨਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਰਾਹੀਂ ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਪਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਤਲਾਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਕਾਨਨ ਨੇ ਰਾਣੀ ਮਹਾਂਲੋਬਿਸ, ਅਸ਼ੋਕ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ, ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਮਾਜ ਵਿਗਿਆਨੀ ਪੀ.ਸੀ. ਮਹਾਨਾਲੋਬਿਸ ਅਤੇ ਕੁਸਮਕੁਮਾਰੀ ਦੇਵੀ ਨਾਲ, ਅਸ਼ੋਕ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਚੰਗੇ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਏ ਰੱਖੇ। ਕਾਨਨ ਨੇ 1949 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਹਰਿਦਾਸ ਭੱਟਾਚਾਰਜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਹਰੀਦਾਸ ਭੱਟਾਚਾਰਜੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਦੇ ਏ.ਡੀ.ਸੀ, ਸਨ। ਆਖਰਕਾਰ ਉਸ ਨੇ ਕਾਨਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਉੱਦਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਨੇਵੀ ਸੇਵਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮਰੱਥ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਬਣ ਗਈ। ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਸਿਧਾਰਥ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਲਾ ਸ਼ਿਲਪੀ ਮਹਲ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਸਨਮਾਨ
ਉਸ ਨੂੰ 1968 ਵਿੱਚ ਪਦਮਸ਼੍ਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ 1976 ਵਿੱਚ ਦਾਦਾ-ਸਾਹਿਬ ਫਾਲਕੇ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਾਨਨ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡਾਕ ਟਿਕਟ, ਫਰਵਰੀ 2011 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਸੂਚਨਾ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਫ਼ਿਲਮੋਗ੍ਰਾਫੀਅਦਾਕਾਰਾ
ਪਲੇਅਬੈਕ ਗਾਇਕਾ
ਨਿਰਮਾਤਾ
ਹਵਾਲੇ
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ ਵਿਕੀਮੀਡੀਆ ਕਾਮਨਜ਼ ਉੱਤੇ Kanan Devi ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮੀਡੀਆ ਹੈ। |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
