ਨਛੱਤਰ

ਨਛੱਤਰ ( Sanskrit ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: नक्षत्रम् ) ਭਾਰਤੀ ਜੋਤਿਸ਼ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਚੰਦਰਮਾ ਲਈ ਇੱਕ ਪੜਾਅ ਹੈ। ਚੰਦਰਮਾ ਦੇ ਆਕਾਸ਼ੀ ਪੰਧ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਨਛੱਤਰ 27 (ਪਹਿਲੇ ਅਭਿਜੀਤ ਸਮੇਤ 28 ) ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਸਬੰਧਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਤਾਰੇ ਜਾਂ ਤਾਰਿਆਂ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹਨ। ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਵਿੱਚ (ਪੱਛਮੀ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ), ਇੱਕ ਨਛੱਤਰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਹੈ।

ਵੇਦਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਛੱਤਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੂ "ਕ੍ਰਿਤਿਕ" (ਜਿਸ ਨੂੰ ਖਿੱਤੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਹੈ (ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਲੇਇਡਸ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖ ਕੇ ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਵੇਦਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਲਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਨਲ ਈਕਨੌਕਸ' ਤੇ), ਪਰ, ਹੋਰ ਹਾਲੀਆ ਸੋਧਾਂ ਵਿੱਚ, ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਛੱਤਰਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਚਿੱਤਰਾ ਨਾਮਕ ਤਾਰੇ ਸਪਿਕਾ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਆਕਾਸ਼ੀ ਪੱਥ ਉੱਤੇ ਬਿੰਦੂ ਹੈ, ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਆਧੁਨਿਕ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਮੇਖ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸੰਕਲਨ ਸਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਸੂਰਜ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਸੰਤ ਈਕਨੌਕਸ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਦੁਆਰਾ. ਇਸ ਨੂੰ " ਮੇਖ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ " ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।^{[1][ਪੂਰਾ ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]}

ਕਲਾਸੀਕਲ ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ (ਮਹਾਭਾਰਤ, ਹਰਿਵੰਸਾ ) ਵਿੱਚ ਨਛੱਤਰਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦਕਸ਼ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।^[2] ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਕਸ਼ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਚੰਦਰ ਦੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੰਦਰਮਾ ਦੇਵਤਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਕਸ਼ ਦੀ ਬੇਨਤੀ 'ਤੇ 26 ਹੋਰ ਨਛੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਝਿਜਕਦੇ ਹੋਏ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸਿਰਫ ਰੋਹਿਣੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ), ਜਾਂ ਵਿਕਲਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਸ਼ਯਪ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ।

ਅਥਰਵਵੇਦ ਵਿੱਚ (ਸ਼ੌਨਕੀਆ ਰੀਸੈਸ਼ਨ, ਭਜਨ 19.7) 27 ਦੀ ਸੂਚੀ ਤਾਰੇ ਜਾਂ ਤਾਰੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਨਛੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦੇ ਹਨ:^{[3] [lower-alpha 1]}

• ਨਛੱਤਰਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ

ਇਹ 27 ਦਿਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਖਾਸ ਸਮੂਹ ਲਈ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਤਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਚੰਦਰਮਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਸ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਛੱਤਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਤਾਰੇ ਇੱਕ ਘੜੀ ਦੀਆਂ ਸੰਖਿਆਵਾਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਪਰ ਦੀ ਚੰਦਰਮਾ ਤੇ ਸੂਰਜ ਆਦਿ ਲੰਘਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਧਾਰਨਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਜੇ. ਮਰਕੇ (2012) ਦੁਆਰਾ ਸੂਰਜ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।^[4]

ਹਿੰਦੂ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ, 28 ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਪਰੰਪਰਾ ਸੀ ਨਛੱਤਰ ਜੋ ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਕਾਸ਼ੀ ਵੰਡ ਵਜੋਂ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਕਾਸ਼ੀ ਪੰਧ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, 27 ਦੀ ਇੱਕ ਵੰਡ ਭਾਗਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹਰੇਕ ਹਿੱਸੇ (ਭਾਵ ਖੰਡ) ਦੀ ਸਪਸ਼ਟ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ 13° 20′ (12°​51 ³⁄₇ ਦੇ ਥਾਂ 28 ਨਛੱਤਰ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ) ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ, ਨਛੱਤਰ ਅਭਿਜੀਤ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^{[5] : 179}ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਿਸੇ ਸ਼ੁਭ ਘਟਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਅਭਿਜੀਤ ਨਕਸ਼ਤਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਸਿਧਾਂਤ ਸੰਖਿਪਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਤਾਈ ਨਕਸ਼ਤਰਾਂ ਦੇ ਧੁਰੇ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।^{[5] : 211}

ਇਹ ਉੱਪਰ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ 28 ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਨਾਲ   ਨਛੱਤਰ ਹਰੇਕ ਬਰਾਬਰ ਖੰਡ 12.85 ਘਟਾਏਗਾ   ਡਿਗਰੀ ਜਾਂ 12° 51′. ਪਰ 28  ਨਛੱਤਰ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਵੈਦਿਕ ਮਹੀਨੇ ਨੂੰ 30 ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਦਿਨ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਮੂਲ 28  ਚੰਦਰ ਘਰ ਬਰਾਬਰ ਨਹੀਂ ਸਨ। Weixing Nui ਮੂਲ 28 ਦੀ ਸੀਮਾ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ  ਨਕਸ਼ਤਰ ਮੁਹੂਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ (ਇੱਕ ਮੁਹੂਰਤ = 48 ਦੇ ਨਾਲ ਚਾਪ ਦੇ ਮਿੰਟ) ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥ ਨੋਟ 16 ਸਨ 30 ਦੇ ਨਛੱਤਰ ਮੁਹੁਰਤਾਸ, 45 ਵਿੱਚੋਂ 6 ਮੁਹੂਰਤਾਂ, 15 ਵਿੱਚੋਂ 5 ਮੁਹੂਰਤਾਂ ਅਤੇ 6 ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੁਹੂਰਤਾਂ।

28ਨਛੱਤਰ 360° ਦੇ ਚੰਦਰ ਪੰਧ ਦੇ ਕੁਲ 831 ਦੇ ਭਵਨ ਮੁਹੂਰਤ ਜਾਂ 27.7 ਦਿਨ ਇਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ 27.3 ਦੇ ਸਾਡੇ ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਈਡਰੀਅਲ ਪੀਰੀਅਡ ਦੇ ਗਲਤ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਦਿਨ, ਪਰ 30 ਦੇ ਵੈਦਿਕ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਕੈਲੰਡਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦਿਨ ਅਤੇ 13 ਦੇ ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਗਤੀ ਡਿਗਰੀ, 831 ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਹੁਦਾ ਮੁਹੂਰਤ ਜਾਂ 27.7 ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਸਟੀਕ ਹਨ। ^{[lower-alpha 2] [6][ਪੂਰਾ ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]} ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਕੁਝ ਭਾਰਤੀ ਸੰਮਤਾਂ ਨੇ ਭਾਗਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਘਟਾ ਕੇ 27 ਕਰਨ ਲਈ ਅਭਿਜੀਤ ਨਾਂ ਦਾ ਨਛੱਤਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਚੀਨੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਮੂਲ 28 ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰ ਬਰਾਬਰ ਤਿਮਾਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਘਨ ਪੈ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਇਹ ਵੰਡਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ 27 ਤੱਕ ਘਟਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ।

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਭਾਰਤੀ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਵੈਦਿਕ ਕੈਲੰਡਰ  30 ਦਿਨਾਂ ਦੇ 12ਮਹੀਨੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇਹ ਕੈਲੰਡਰ ਸੀ ਨਾ ਕਿ 365 ਦਾ ਆਧੁਨਿਕ ਕੈਲੰਡਰ ਉਹ ਦਿਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਚੰਦਰਮਾ ਨੂੰ 360° ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਈਡਰੀਅਲ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲਏ ਗਏ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਲਈ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਗਣਨਾਵਾਂ ਲਈ ਵਰਤਿਆ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 28 ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਆਪਣੇ ਚੰਦਰ ਰਾਸ਼ੀ 'ਤੇ ਨਛੱਤਰ।^[7]

ਨਛੱਤਰਾਂ ਦੀ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਸੂਚੀ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਬਾਸ਼ਮ (1954)।^[8]