ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ

ਲੋਕ ਗੀਤ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਮੂਲ-ਪ੍ਰਵਿਰਤੀਆਂ ਦੀ ਹੀ ਵਿਕਾਸ-ਗਾਥਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੂਲ-ਵਿਚਾਰ ਉਹਦੀਆਂ ਪੁਰਾਤਨ ਪੱਧਰਾਂ ਉੱਤੇ ਅਨੇਕ ਸਹੰਸਰਾਬਦੀਆਂ ਤੇ ਸ਼ਤਾਬਦੀਆਂ ਲੰਘ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਘਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਜਾਪਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਪਰਿਪਾਟੀ ਜਾਂ ਰਹੁ-ਰੀਤ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਲਈ ਓਟ ਬਣਦੀ ਆਈ ਹੈ, ਤੇ ਲੋਕ-ਵਾਰਤਾ ਦੀ ਮੂੰਹ-ਵਚਨੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਚੇਤਨਾ, ਅਚੇਤਨ, ਅਵਚੇਤਨ ਸੰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਗਟਾਉ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖੀ ਸਾਹਿਤਕ ਉਪਰਾਲਾ ਹੈ।ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਲੋਕ-ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤੇ ਅਧਿਐਨ ਬਾਰੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਢੇਰ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਚੀਨੀ ਲੋਕ-ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਅਤਿ-ਪੁਰਾਤਨ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੈ,ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਨਾਂ ਦੀ ਬੁਕ ਆਫ਼ ਸੌਂਗਸ, ਇਸ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦਾ ਇੱਕ ਗੀਤ,ਜਿਹੜਾ ਪ੍ਰੇਮ -ਉਪਸੇਵਨ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅਜੋਕੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ -ਦਾਇਕ ਹੈ। "ਮੈਂ ਕੱਢਾਂ ਤੇਰੇ ਹਾੜੇ ਵੇ ਚੰਗੂਆ!,ਲੋਕ ਗੀਤ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ ਦੀ ਜੁਹੂ ਸਾਗਰ ਤਟ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਬਲਰਾਜ ਸਾਹਨੀ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਇੱਕ ਪੁੰਨਿਆਂ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਸੁਪਨ ਮਈ ਛਿਨ ਮੇਰੀ ਕਲਪਨਾ ਨੂੰ ਸਦਾ ਟੁੰਬਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਲੋਕ ਗੀਤ ਮਹਾਂਕਾਲ ਦੇ ਨਿੱਤ ਬਦਲਦੇ ਅਨੰਤ ਵਹਾਉ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੀਆਂ ਚੇਤਨ, ਅਚੇਤਨ, ਅਵਚੇਤਨ ਦੇ ਰੂਪ-ਚਿਤਰ ਹਨ, ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੱਥਾਂ ਚੋਂ ਖੁੱਸ ਕੇ ਵੀ ਅਤੀਤ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਮੁੜ ਉਸ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਪਿੜ ਗੂੰਜ ਉਠਦਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਲੋਕ ਗੀਤ, ਜਿਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਸਦਾ ਭਵਿੱਖ ਵੱਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬ ਲੋਕ ਗੀਤ ਦੀ ਗਾਉਂਦੀ ਨੱਚਦੀ ਝੂਲਦੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਹੈ। ਹਰਿਆਣਾ ਤੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੀਆਂ ਰੇਤਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਖੁਲਾ ਤੇ ਪੱਧਰਾ ਮੈਦਾਨ ਹੈ। ਆਰੀਆ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਇਥੇ ਹੀ ਵੇਦਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਬੋਲੀ ਆਰੀਆ ਨੇ ਇਥੇ ਆ ਕੇ ਹੀ ਘੜੀ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾ ਪੰਜਾਬੀ ਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੀ ਬੜੀ ਸਾਂਝ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਭਾਵ-ਭੂਮੀ ਤੋ ਇਹੋ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਜਾ ਜਵਾਨ ਕਵੀਆ,ਕਵਿਤਰੀਆ ਨੇ ਹੀ ਸਮੇਂ ਸਮੇ ਸਿਰ ਰਚੇ।ਇੰਨਾ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਇੱਕ ਮੁਟਿਆਰ ਦੀਆ ਸੱਧਰਾਂ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤੀ ਰੁੱਤ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚੋ ਭਾਰਤ ਰੁੱਤਾ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਬੜਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ 6 ਰੁੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਬਸੰਤ,ਗਰਮੀ,ਸਰਦੀ,ਪੱਤਝੜ,ਵਰਖਾ,ਫੱਗਣ ਤੇ ਚੇਤ ਵਿੱਚ ਬਸੰਤ ਤੇ ਜੇਠ,ਹਾੜ ਵਿੱਚ ਗਰਮੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਵਣ ਤੇ ਭਾਦੋ ਵਿੱਚ ਵਰਖਾ ਰੁੱਤ ਦਾ ਜੋਰ ਵਧਦਾ ਹੈ। ਅੱਸੂ ਵਿੱਚ ਪੱਤਝੜ ਕੱਤਕ ਚੰਨ ਚਾਨਣੀ ਤੇ ਮੱਘਰ ਤੋ ਲੈ ਕੇ ਪੋਹ ਤੱਕ ਮਿਸਰ ਰੁੱਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਵਿਆਹ ਤੇ ਵਿਛੋੜਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਤਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਵਿਆਹ ਦੇ ਗੀਤ ਤੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਤੜਫ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਹਾਰ-ਸ਼ਿੰਗਾਰ, ਦਿਨ ਦਿਹਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਤੀ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਆਤਮਕ,ਰਸ ਜਿਹੜਾ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦੀ ਹੈ।ਤੀਆਂ, ਲੋਹੜੀ ਤੇ ਵਿਸਾਖੀ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਤਿਉਹਾਰ ਹਨ।ਵਿਸਾਖੀ ਤੇ ਲੋਹੜੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਚੱਲਦੇ ਹਨ।ਪਰ ਤੀਆਂ ਦਾ ਦਾਇਆ ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ ਹੈ।ਲੋਹੜੀ ਨਵ-ਜਨਮੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ।ਪਰ ਵਿਸਾਖੀ ਕਣਕ ਦੀ ਫਸਲ ਕੱਟਣ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਵੀ ਹੈ ਇਸ ਦਿਨ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੀ ਸਾਜਣਾ ਹੋਈ ਸੀ।ਤ੍ਰਿੰਜਣ ਦੀ ਝਾਕੀ ਇੱਕ ਸੁਹਾਵਣਾ ਚਿੱਤਰ ਹੈ।ਕੁਆਰੀਆਂ, ਲਾੜੀਆਂ, ਸਜ -ਵਿਆਹੀਆਂ, ਅਧਖੜਾ ਤੇ ਬੱਢੀਆਂ ਮਾਵਾਂ -ਦਾਦੀਆਂ ਆਪਣੇ ਚਰਖੇ ਲੈ ਕੇ ਜੁੜ ਬਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਮਾਤ ਪਾਣ ਦੀ ਹੋੜ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਤ੍ਰਿੰਜਣ ਦੇ ਗੀਤ ਤੀਵੀਂ ਦਾ ਜੀਵਨ -ਇਤਿਹਾਸ ਹਨ।ਪੇਕਾ ਘਰ ਤੇ,ਸਹੁਰਾ ਘਰ ਪੰਜਾਬੀ ਇਸਤਰੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਜਾਨਾਂ ਤੇ ਦੋ ਦਿਲ ਹਨ,ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਤੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਦੋ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਪ੍ਰੀਤ ਗਾਥਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਿਰਜ਼ਾ -ਸਾਹਿਬਾਂ, ਸੱਸੀ -ਪੰਨੂ,ਸੋਹਣੀ -ਮਹਿਵਾਲ ਆਦਿ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਤੇ ਜਾਦੂ ਪਾਏ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਗਾਥਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ।ਜੋ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਭੈਣ ਭਰਾ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੰਜਾਬ ਲੋਕ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅੰਗ ਹੈ।ਇਸ ਦੇ ਭੈਣ -ਭਰਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ।ਭੈਣ ਭਰਾ ਨੂੰ ਵੀਰ ਕਹਿ ਕੇ ਸੱਦਦੀ ਹੈ।ਵੀਰ ਅਰਥਾਤ ਬਹਾਦਰ।ਲੋਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲੋਕ ਕਥਾ ਤੇ ਯੁਗ ਚਿਤਰ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਹਨ।ਜਿਵੇਂ ਤਾਰਾ ਟੁੱਟਣ ਵੇਲੇ ਵਾਲ ਨੂੰ ਗੰਢ ਮਾਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ,ਤਾਂ ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਮੁਰਾਦ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ।ਲੋਕ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਝਰੋਖੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਯੁੱਗ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਅੱਜ ਦਾ ਇਨਸਾਨ ਭੂਤ -ਕਾਲ ਵੱਲ ਪਰਤ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ,ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਨੁਹਾਰ ਉਸਦੇ ਮੂਹਰੇ ਹੋਰ ਵੀ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਪੁਰਾਣੇ ਝਰੋਖਿਆਂ ਤੋਂ ਤੱਕਦੇ ਹਾਂ, ਉਥੇ ਨਵੇਂ ਝਰੋਖਿਆਂ ਚੋਂ ਝਾਕਣ ਲਈ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਡਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਵਿਰਸਾ ਹੈ,ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਕਲਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਾਇਆ ਹੈ।ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਜਾਤੀਆਂ, ਗੁਣ,ਔਗੁਣ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ।ਦੋ ਆਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪਾਰ ਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਭਾਰਤ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਗੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।ਉਧਰਲੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਇਧਰਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਬੋਲੀ ਇੱਕ ਹੈ।ਗੀਤ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਰਿਚਰਡ ਸੀ:ਟੈਪਲ ਲੋਕ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਵਿਦਵਾਨ ਤੇ ਕਲਾ -ਰਸਿਕ ਸੀ,ਜਿਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਗੀਤ ਤੇ ਕਿੱਸੇ ਇੱਕਤਰ ਕਰਨ ਦਾ ਪਿੜ ਬੰਨ੍ਹਿਆ।ਸੰਨ1927 ਵਿੱਚ ਪੰਡਿਤ ਸੰਤ ਰਾਮ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ "ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਗੀਤ "ਨਾ ਪੁਸਤਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਾਈ।ਸੰਨ 1936 ਵਿੱਚ ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਤਿਆਰਥੀ ਦੀ "ਗਿੱਧਾ "ਛਪੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਜੋ ਥਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਗਿੱਧੇ ਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹੀ ਥਾਂ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਗਰਬੇ ਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਗਰਬੇ ਉਥੋਂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਸਲਾਹੁੰਦੇ ਨਹੀਂ ਥਕਦੇ।ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਤਿਆਰਥੀ ਦੀ ਪੁਸਤਕ 'ਦੀਵਾ ਬਲੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ 'ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ।ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵੀ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।^[1]

ਮੰਗਲਾਚਰਨ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਟ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਮੰਗਲਾਚਰਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਰਸਵਤੀ,ਪਿੱਪਲ,ਧਰਤੀ,ਸੂਰਜ,ਚੰਨ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਕਾਂਗੜੇ ਦੇ ਲੋਕ ਦੇਵੀ ਦੇ ਮੰਦਰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਦੇਵੀ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸ਼ਨ,ਇੰਦਰ,ਬ੍ਰਾਹਮਾ,ਸੀਤਾ ਰਾਮ ਆਦਿ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿੱਚ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਉਹ ਭਗਤ ਨਾਮਦੇਵ,ਫਰੀਦ,ਪੂਰਨ ਮਹਾ ਦਾਨੀ ਜੋਗੀ ਆਦਿ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ

ਪਰਮ ਤੱਤ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ ਉਹਨਾ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗ੍ਰਹਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਿੰਨਾ ਰਾਹੀਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਸੰਸਾਰਿਕ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਵਿੱਚ ਨਾ ਫਸਿਆ ਰਿਹਾ ਸਗੋ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਰ ਲਵੇ।

ਇਸ ਗੀਤ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਰੁੱਖਾ,ਫੁੱਲ,ਪੁਸੂ ਪੰਛੀਆ,ਜਾਨਵਰਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਉਪਰ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਹਨ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਰੰਧਾਵੇ ਤੇ ਸਤਿਆਰਥੀ ਨੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਜਾਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ,ਨਾਈ,ਰਾਜੇ,ਝੀਊਰ,ਸੁਨਿਆਰ ਆਦਿ ਬਾਰੇ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੱਖ ਵੱਖ ਜਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਰੰਧਾਵੇ ਤੇ ਸਤਿਆਰਥੀ ਨੇ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਜਨਮ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਹਨ। ਪੁੱਤਰ ਜਨਮ ਵੇਲੇ ਅਨੇਕਾਂ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਮੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਲੋਰੀਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਸਾਧਨ ਭਾਵ ਖੇਡਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਹਨ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ ਜਵਾਨ ਧੀ ਦੇ ਪਿਉ ਦੀਆਂ ਉਸਦੇ ਵਿਆਹ ਪ੍ਰਤੀ ਫਿਕਰਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਵਾਨ ਧੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਪ੍ਰਤੀ ਚਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਗੀਤ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਸੰਯੋਗ ਵਿਜੋਗ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਗੀਤ ਹਨ। ਇਹ ਕਾਂਗੜੇ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ।

ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਅਧੀਨ ਵਿਆਹ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਮੋਕਿਆ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਜਿਵੇਂ ਘੋੜੀਆਂ, ਸਿਠਣੀਆਂ, ਸੁਹਾਗ, ਛੰਦ, ਜੰਝ ਬੰਨਣੀ ਆਦਿ ਗੀਤ ਹਨ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੰਯੋਗ ਵਿਯੋਗ ਦੇ ਗੀਤ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਯੋਗ ਮਾਵਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਪ੍ਰੇਮੀਕਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਯੋਗ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸੰਯੋਗ ਅਵਸਥਾ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਯਾਦਾਂ ਤੇ ਸੁਨੇਹੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਗੀਤ ਹਨ।ਇਹ ਯਾਦਾਂ ਤੇ ਸੁਨੇਹੇ ਭੈਣ ਦੇ ਭਰਾ ਲਈ,ਧੀਆਂ ਦੇ ਮਾਂ ਤੇ ਬਾਪ ਲਈ,ਪਤਨੀ ਦੇ ਪਰਦੇਸੀ ਪਤੀ ਲਈ ਹਨ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀ ਦੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਤੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ।ਉਹੋ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਅਤੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਦਾ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਉਰ-ਭਰਜਾਈ, ਨਣਦ-ਭਰਜਾਈ,ਭੈਣ-ਭਰਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਗੀਤ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਉਰ ਨਾਲ ਭਾਬੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਗੀਤ ਹਨ ਅਤੇ ਨਣਦ ਕਟਾਖਸ਼ ਨਾਲ ਭਰੇ ਅਤੇ ਭੈਣ ਦੇ ਭਰਾ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰੇ ਗੀਤ ਹਨ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਿਹੋਰੇ, ਕਣਾਕਸ਼, ਹਾਸ-ਰਸ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਛੜਿਆਂ, ਤੀਵੀਆਂ, ਬੁੱਢਿਆਂ, ਬੁੱਚਿਆਂ, ਵਡੇਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਪਤੀ, ਸਹੁਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਵਿਅੰਗ ਕੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਸ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ, ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਫੌਜ਼ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ।ਇਹ ਗੀਤ ਬਿਰਹਾ ਨਾ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗੜੇ ਦੇ ਗੱਦੀ ਗੀਤ ਹਨ।

ਇਸ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਗਾਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਲੋਕ ਗੀਤ ਹਨ।ਬਿੰਦੀਆਂ, ਛੱਲੇ,ਟਿੱਕੇ, ਵੰਗਾਂ ਰਾਹੀਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।^[2]

ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸੂਰਮਿਆਂ ਜੀਊਣਾ ਮੌੜ,ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ, ਨਾਬ ਦੀਆਂ ਸੂਰਮਗਤੀ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਸ ਲੋਕ ਗੀਤ ਰਾਹੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵੱਖ -ਵੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।ਵੱਖ -ਵੱਖ ਜਾਤਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਦਰਜ਼ੀ, ਝੀਊਰੀ, ਜੱਟਾਂ ਔਰਤ ਕੰਮ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਇਸ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤਿਉਹਾਰ, ਮੇਲਿਆਂ ਦੇ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਜਿਵੇਂ ਤੀਆਂ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ, ਚੜਿੱਕ ਦਾ ਮੇਲਾ ਅਲਕਾਂ ਦਾ ਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋੜਿਆਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤ ਰਾਹੀਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੀਰ -ਰਾਂਝਾ, ਮਿਰਜ਼ਾ -ਸਾਹਿਬਾਂ, ਸੱਸੀ -ਪੰਨੂ,ਸੋਹਣੀ -ਮਹਿਵਾਲ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ।

ਪੰਜਾਬੀ ਸੁਆਣੀ ਦੁਖੀ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਅਸਹਿ ਸੱਟਾਂ ਨੂੰ ਮਰਨ ਸਮੇਂ ਵੈਣ ਪਾ ਪਾ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਬੇਸਬਾਸੀ, ਮੌਤ ਦੇ ਅੱਲਟ ਹੁਕਮ ਤੇ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਮਿਲਵੀਂ ਹੇਕ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਹਨਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵੈਣ ਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਜਿਵੇਂ^[3]

ਇਹਨਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸਕ -ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮਹਾਂ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਲਮ ਬੰਧ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਜਿਵੇਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਘਟਨਾਂ ਨੂੰਹ ਦੀ ਬਲੀ,ਗੁੱਗਾ ਪੀਰ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਟਨਾ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ, ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨੂੰ ਦਰਜਾ ਕੀਤਾ।

ਇਹਨਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਆਰਥਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਹਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਕਲਮਬੱਧ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੇ ਦਿਲ -ਵਿਨਵੇਂ ਗੀਤ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਇਹਨਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਤਨਾਜੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਵੱਖ -ਵੱਖ ਵੰਨਗੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।ਇਸ ਵਿੱਚ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ, ਪ੍ਰੇਮ, ਕਹਾਣੀਆਂ, ਫ਼ਸਲਾਂ, ਲੋਕ ਖੇਡਾਂ, ਢੋਲੇ, ਮਾਹੀਆਂ ਆਦਿ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।^[4]

ਇਹਨਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖਾਸ ਕਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ, ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚ ਝੂੰਮਰ,ਸੰਮੀ,ਭੰਗੜਾ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਨਾਚ ਆਦਿ ਨੂੰ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਵਿਆਹ ਸਮੇਂ ਯਾ ਜਦੋਂ ਵੀ ਗੱਭਰੂਆਂ ਦਾ ਜੀ ਚਾਹੇ,ਉਹ ਭਰਾਈ ਨੂੰ ਸਦਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਇਕ- ਮਿਕ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਭਾਰਤ ਦੀ ਹਰ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ।ਮਾਨਵ -ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਬੁਝਾਰਤ ਦੀ ਮੱਹਤਤਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਕਬੀਲੇ ਦੀਆਂ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਕੇਵਲ ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਖਿਡੌਣੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਵਿਉਂਤ ਦੀ ਸੂਹੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ,ਜਿਹੜੀ ਇੱਕ ਕਬੀਲੇ ਨੂੰ ਹੋਰਨਾਂ ਕਬੀਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।^[5]

ਹਰ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਆਖਣ ਹਨ,ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਆਖਣ ਭੇਸ ਵਟਾ ਕੇ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹਨ।ਜਦੋਂ ਹਾਲੇ ਲਿਖਣ -ਪੜ੍ਹਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਚਾਲੂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਜ਼ਬਾਨੀ ਯਾਦ ਰਖਦੇ ਸੀ।ਆਖਣਾ ਵੀ ਪਰੰਪਰਾ ਤੋਂ ਸੀਨੇ -ਬਸੀਨੇ ਚਲੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਖਣਾਂ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ, ਮੀਂਹ, ਸੂਰਜ, ਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਗੁਣ-ਔਗੁਣ, ਆਦਤਾਂ ਤੇ ਸਭਾਉ,ਡੰਗਰਾਂ ਦੇ ਵਰਵੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਪੁਸਤਕ ਸੂਚੀ ਹੈ।ਜੋ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ -ਗੀਤ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਗਈ ਪੁਸਤਕ ਸੂਚੀ ਹੈ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੰਕੇਤਕ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਹੈ।^[6]