ਮਨੋਰੰਜਨ

ਮਨੋਰੰਜਨ ਫੁਰਸਤ ਦਾ ਕੰਮ  ਹੈ, ਮਨੋਰੰਜਨ,ਫੁਰਸਤ ਅਖਤਿਆਰੀ ਸਮਾਂ ਹੈ।^[1] ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ  ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੱਤ ਹੈ।^[2] ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਕੰਮ ਅਕਸਰ   ਅਨੰਦ, ਮਨੋਰੰਜਨ, ਜਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ"ਮਜ਼ੇਦਾਰ" ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਮਨੋਰੰਜਨ  ਸ਼ਬਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜੀ ਵਿੱਚ ˈਤਾਜ਼ਗੀ ਜਾਂ ਬਿਮਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆˈ^[3] ਅਤੇ ਇਹ ਲਾਤੀਨੀ  ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ (ਮੁੜ: "ਫਿਰ", ਬਣਾਓ: "ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲਿਆਉਣ, ਭੋਗਣੀ")

ਇਨਸਾਨ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ  ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ, ਕੰਮ, ਨੀਂਦ, ਸਮਾਜਿਕ ਫਰਜ਼, ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਤੇ ਖਰਚਦਾ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਸਮਾਂ  ਵਿੱਚ ਫਿਜ਼ੀਓਲੋਜੀ ਜਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਲੋੜਾਂ ਲਈ ਪੁਰਾਣੇ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।^[4] ਆਰਾਮ ਵਾਧਦੀ ਉਮਰ ਅਤੇ  ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਲਈ ਘਟਦੇ ਘੰਟੇ  ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਬਚਾਅ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵਧਿਆ, ਕਈ ਬਹਿਸਦੇ ਹਨ ਕਿਆਧੁਨਿਕ ਲੋਕ ਉਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਦਬਾਅ  ਵੱਧ ਹੈ,  ਕਿਉਂਕੀ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਚਨਬੱਧ ਹਨ।^[5] ਹੋਰ ਤੱਥ ਜੋ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀ ਵੱਧਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਹਨ ਅਮੀਰਤਾ, ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਰੁਝਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਭੇਂਟ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰਕਕਰਨ ਹਨ।^[6], ਜਦਕਿ ਇੱਕ ਧਾਰਨਾ ਇਹ ਹੈ,  ਮਨੋਰੰਜਨ ਸਿਰਫ"ਖਾਲੀ ਸਮਾਂ" ਹੈ, ਜੀਵਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਲਈ ਨਾਂ ਖਪਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਹੈ,  ਕਿ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀ ਇੱਕ ਫੋਰਸ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ  ਵਿਅਕਤੀ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਾਇਕ ਹੈ,ਅਤੇ' ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਗੌਰ ਮੁੱਲ ਅਤੇ ਅਸਲੀਅਤ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਖੁੰਝ ਰਹੇ ਹਨ, ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ, ਇਸ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੱਤ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਸਭਿਅਤਾ ਹੈ। ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਇਹ ਦਿਸ਼ਾ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਵਧਾਈ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕੰਮ ਦਾ ਮਕਸਦ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਇਨਾਮ, ਅਤੇ "ਜੀਵਨ ਦਾ ਮੁਥਾਜ" ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।^[6] ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਘੋਸ਼ਣਾ-ਪੱਤਰ ਦੇ ਤਹਿਤ ਲੇਜ਼ਰ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[7]

ਮਨੋਰੰਜਨ ਖੇਡ ਦੇ ਆਮ ਧਾਰਨਾ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਖੇਡ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬਾਲਗ ਜੀਵਨ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਖੇਡਣ ਜਾਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਾਧੂ ਊਰਜਾ ਦੇ ਆਊਟਲੈਟ ਹਨ ਜਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਨਜ਼ੂਰਸ਼ੁਦਾ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਭੇਜਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੋ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਜਬੂਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੰਮ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਹੈ, ਮਨੋਰੰਜਨ "ਬੈਟਰੀ ਰੀਚਾਰਜ" ਲਈ ਉਪਯੋਗੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਕੰਮ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਹੋ ਸਕੇ। ਕੰਮ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਲੋੜਾਂ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਉਪਯੋਗੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੰਗਠਿਤ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਵੀ ਅਨੰਦਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਨੂੰ ਧੁੰਦਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਾਂ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਮਨੋਰੰਜਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਕੰਮ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਲਟ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਲਈ, ਇੱਕ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਉਣਾ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮਨੋਰੰਜਨ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਗਣਿਤ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮਨੋਰੰਜਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।^[8]