ਰੀਤਾ ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ

ਆਜੀਵਨ ਸੈਨੇਟਰ
ਰੀਤਾ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ
ਆਜੀਵਨ ਸੈਨੇਟਰ; ਰੀਤਾ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ ;
	ਰੀਤਾ ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ 1950ਵਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਜਨਮ	22 ਅਪ੍ਰੈਲ 1909; ਤੂਰੀਨ, ਇਟਲੀ
ਮੌਤ	30 ਦਸੰਬਰ 2012 (ਉਮਰ 103); ਰੋਮ, ਇਟਲੀ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ	ਇਤਾਲਵੀ
ਨਾਗਰਿਕਤਾ	ਇਟਲੀ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ	ਤੂਰੀਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ	ਤੰਤੂ ਵਿਕਾਸ ਫੈਕਟਰ
ਪੁਰਸਕਾਰ	Louisa Gross Horwitz Prize (1983); Albert Lasker Award for Basic Medical Research (1986); Nobel Prize in Physiology or Medicine (1986); National Medal of Science (1987); ForMemRS (1995);
	ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਰੀਅਰ
ਖੇਤਰ	ਤੰਤਰ ਵਿਗਿਆਨ
ਅਦਾਰੇ	Washington University in St. Louis

ਰੀਤਾ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ (ਇਤਾਲਵੀ ਉਚਾਰਨ: [ˈriːta ˈlɛːvi montalˈtʃiːni]; 22 ਅਪਰੈਲ 1909 – 30 ਦਸੰਬਰ 2012) ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਨੋਬਲ ਵਿਜੇਤਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਇਹ ਸਨਮਾਨ ਤੰਤਰ-ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਮਿਲਿਆ। ਇਸਨੂੰ ਇਸਦੇ ਸਹਿਕਰਮੀ ਸਟੈਨਲੀ ਕੋਹਨ ਦੇ ਨਾਲ 1986 ਵਿੱਚ "ਤੰਤੂ ਵਿਕਾਸ ਫੈਕਟਰ" ਦੀ ਖੋਜ ਲਈ ਨੋਬਲ ਇਨਾਮ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।^[2] 2001 ਤੋਂ ਇਸਦੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਇਹ ਇਤਾਲਵੀ ਸੈਨਟ ਦੀ ਆਜੀਵਨ ਸੈਨੇਟਰ ਸੀ।^[3]

ਰੀਤਾ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਚੀਨੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੀ ਨੋਬਲ ਵਿਜੇਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਅਜਿਹੀ ਪਹਿਲੀ ਨੋਬਲ ਵਿਜੇਤਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਮੌਤ 100 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ।^[4] 22 ਅਪਰੈਲ 2009 ਨੂੰ ਇਸਦੇ 100ਵੇਂ ਜਨਮ ਦਿਨ ਉੱਤੇ ਰੋਮ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਲਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜਨਮ ਦਿਨ ਪਾਰਟੀ ਰੱਖੀ ਗਈ।^[5]^[6]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ

ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਸੀਨੀ ਦਾ ਜਨਮ 22 ਅਪ੍ਰੈਲ 1909 ਨੂੰ ਤੁਰਿਨ^[7], ਇੱਕ ਸੇਫ਼ਾਰਡਿਕ ਯਹੂਦੀ ਪਰਿਵਾਰ, ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।^[8] ਉਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਜੁੜਵਾ ਭੈਣ ਪਾਓਲਾ ਚਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀਆਂ ਸਨ।^[9] ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਅਡੇਲ ਮੋਨਤਾਲਸੀਨੀ, ਇੱਕ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਐਡਮੋ ਲੇਵੀ, ਇੱਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਅਤੇ ਗਣਿਤ ਦਾ ਮਾਹਰ, ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰਮਵਾਰ, ਐਸਟੀ ਅਤੇ ਕੈਸਲ ਮੋਨਫੇਰੈਟੋ ਤੋਂ ਤੁਰਿਨ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ।^[10]^[11]

ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਲੇਖਿਕਾ ਬਣੀ ਅਤੇ ਸਵੀਡਿਸ਼ ਦੀ ਲੇਖਿਕਾ ਸੇਲਮਾ ਲਾਗੇਰਲੇਫ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ^[12], ਪਰ ਇੱਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਦੋਸਤ ਦੀ ਪੇਟ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ ਟੂਰਿਨ ਮੈਡੀਕਲ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਕਾਲਜ ਜਾਣ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਰੱਖੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤਨੀਆਂ ਅਤੇ ਮਾਵਾਂ ਬਣਨ ਵਜੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਿਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ, ਪਰ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸ ਨੇ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਸੀਨੀ ਦੀ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ। ਟਿਊਰਿਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਤੰਤੂ ਵਿਗਿਆਨੀ ਜਿਊਸੇੱਪ ਲੇਵੀ ਨੇ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ। ਸੰਨ 1936 ਵਿੱਚ ਸੁਮਾਕ ਕਮ ਲਾਉਡ ਐਮ.ਡੀ. ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਲੇਵੀ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਰਹੀ।^[13]

ਕੈਰੀਅਰ ਅਤੇ ਖੋਜ

1938 ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਤੋਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਾਲਾ ਕਾਨੂੰਨ ਪਾਸ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਸਿਨੀ ਨੇ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਹਾਇਕ ਅਹੁਦਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੈਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮੁਰਗੀ ਦੇ ਭਰੂਣਾਂ ਵਿੱਚ ਨਸਾਂ ਦੇ ਰੇਸ਼ੇ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਖੋਜ ਦੀ ਬਹੁਤਾਤ ਦਾ ਅਧਾਰ ਬਣਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਤਜਰਬੇ ਦਾ ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ। ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਡਾਕੂਮੈਂਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਡੈਥ ਬਾਈ ਡਿਜ਼ਾਈਨ/ਦਿ ਲਾਈਫ ਐਂਡ ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ਼ ਲਾਈਫ ਐਂਡ ਟਾਈਮਜ਼ (1997) ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਜੁਰਬੇ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ।^[14] ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਜੁੜਵਾ ਭੈਣ ਪਾਓਲਾ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਆਦਰਸ਼ ਕਲਾਕਾਰ ਬਣ ਗਈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲਮੀਨੀਅਮ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਮਿਲੀ ਜੋ ਚਿੱਟੇ ਸਤਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।^[15]

ਜਦੋਂ ਸਤੰਬਰ 1943 ਵਿੱਚ, ਜਰਮਨ ਨੇ ਇਟਲੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਫਲੋਰੈਂਸ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਕੁਝ ਗੈਰ-ਯਹੂਦੀ ਦੋਸਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ, ਝੂਠੀ ਪਛਾਣ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਹੋਲੋਕਾਸਟ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ।.^[16] ਆਪਣੀ ਲੁਕਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ, ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਨਾਜ਼ੀ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਸਮੇਂ, ਲੇਵੀ-ਮੋਂਤਾਲਸਿਨੀ ਐਕਸ਼ਨ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਪੱਖਪਾਤੀਆਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਸੀ।^[17] ਅਗਸਤ 1944 ਵਿੱਚ, ਫਲੋਰੈਂਸ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ ਅਲਾਇਡ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾ ਲਈ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰੀ ਮੁਹਾਰਤ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ 1945 ਵਿੱਚ ਟਿਊਰਿਨ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਤੰਬਰ 1946 ਵਿੱਚ, ਲੇਵੀ-ਮੋਂਤਾਲਸਿਨੀ ਨੂੰ ਸੇਂਟ ਲੂਇਸ 'ਚ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਿਕਟਰ ਹੈਮਬਰਗਰ ਦੀ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ-ਸਮੈਸਟਰ ਖੋਜ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਦਿੱਤੀ ਗਈ; ਉਹ ਲੇਵੀ-ਮੋਂਤਾਲਸੀਨੀ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਗਿਆਨਕ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦੋ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।^[18] ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰੇਲੂ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਹੈਮਬਰਗਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖੋਜ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਹੁਦੇ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਉਸ ਨੇ 30 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਨਿਯੁਕਤੀ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਸੀ ਜਿੱਥੇ 1952 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕੰਮ ਕੀਤਾ: ਕੁਝ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਨਿਰੀਖਣ ਤੋਂ ਨਸਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਕਾਰਕ (ਐਨ.ਜੀ.ਐਫ.) ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਕਰਨਾ ਜੋ ਨਸਾਂ ਦੇ ਸੈੱਲਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ।^[19] ਟਿਊਮਰ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੂੰ "ਜਵਾਨ ਭਰੂਣ" (chick embryos) ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਦਿਆਂ, ਮੋਨਤਾਲਸੀਨੀ ਨੇ ਸੈੱਲਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਨਸਾਂ ਦੇ ਰੇਸ਼ੇ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸਨ। ਟਿਊਮਰ ਸੈੱਲਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਹਾਲੋ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਰ ਥਾਂ ਵੱਧ ਰਹੀ ਨਸਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ।

ਉਸ ਨੂੰ 1958 ਵਿੱਚ, ਪੂਰਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। 1962 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਰੋਮ 'ਚ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਉਥੇ ਅਤੇ ਸੇਂਟ ਲੂਈਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ। 1963 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਤੰਤੂ ਵਿਗਿਆਨ ਸੰਬੰਧੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੋਗਦਾਨ ਸਦਕਾ "ਮੈਕਸ ਮਾਇਨ ਵੈਸਟਨ ਅਵਾਰਡ" (ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸੇਰੇਬਰਲ ਪੈਲਸੀ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਬਣ ਗਈ।

1961 ਤੋਂ 1969 ਤੱਕ, ਉਸ ਨੇ ਸੀ.ਐਨ.ਆਰ. (ਰੋਮ) ਦੇ ਨਿਊਰੋਬਾਇਓਲੋਜੀ ਦੇ ਖੋਜ ਕੇਂਦਰ, ਅਤੇ 1969 ਤੋਂ 1978 ਤੱਕ, ਸੈਲੂਲਰ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। 1977 ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਇਟਾਲੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਉਂਸਲ ਆਫ਼ ਰਿਸਰਚ ਦੇ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ ਸੈੱਲ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ 1979 'ਚ ਇਸ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਸੇਵਾ ਮੁਕਤ ਹੋ ਗਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਹਿਮਾਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।^[20]

ਲੇਵੀ-ਮੋਨਤਾਲਸਿਨੀ ਨੇ 2002 ਵਿੱਚ ਯੂਰਪੀਅਨ ਬ੍ਰੇਨ ਰਿਸਰਚ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।^[21]^[22] ਇਸ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ 2010 ਵਿੱਚ ਵਿਗਿਆਨਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਲੋਚਨਾ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸੀ।^[23]

ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜੀਵਨ

1 ਅਗਸਤ 2001 ਨੂੰ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਟਲੀ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ, ਕਾਰਲੋ ਅਜੀਗਲੀਓ ਸਿਮਪੀ ਦੁਆਰਾ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸੈਨੇਟਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

28-29 ਅਪ੍ਰੈਲ 2006 ਨੂੰ, ਲੇਵੀ-ਮੋਂਟਾਲਸਿਨੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਉਮਰ 97 ਸਾਲ ਸੀ, ਨੇ ਨਵੀਂ ਚੁਣੀ ਸੈਨੇਟ ਦੀ ਉਦਘਾਟਨੀ ਅਸੈਂਬਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਤੇ ਸੈਨੇਟ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਕੇਂਦਰ-ਖੱਬੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਫ੍ਰੈਂਕੋ ਮਰੀਨੀ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ। ਰੋਮਨੋ ਪ੍ਰੋਦੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਸ ਦੀ ਅਕਸਰ ਕੁਝ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਸੈਨੇਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ 'ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਜਦੋਂ ਸੈਨੇਟ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਮਤ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਸੀ।

ਹਵਾਲੇ

↑ "Fellowship of the Royal Society 1660-2015". London: Royal Society. Archived from the original on 2015-07-15. Retrieved 2016-03-07. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
↑ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1986". The Nobel Foundation. Retrieved 1 January 2013.
↑ Bradshaw RA (January 2013). "Rita Levi-Montalcini (1909-2012)". Nature. 493 (7432): 306. doi:10.1038/493306a. PMID 23325208.
↑ Abbott, A. (2009). "Neuroscience: One hundred years of Rita". Nature. 458 (7238): 564–567. doi:10.1038/458564a. PMID 19340056.
↑ "The Doyenne of Neuroscience celebrates her 100th birthday". IBRO. Retrieved 31 December 2012.
↑ Owen, Richard (30 April 2009). "Secret of Longevity: No Food, No Husband, No Regrets". Excelle. Retrieved 31 December 2012.
↑ "Scheda di attività – Rita Levi-Montalcini". Retrieved 1 January 2013.
↑ https://www.economist.com/news/obituary/21569019-rita-levi-montalcini-biologist-died-december-30th-aged-103-rita-levi-montalcini Rita Levi-Montalcini
↑ Reynolds, Lauren (2018-03-15). "Five facts about Rita Levi-Montalcini, who figured out how neurons grow". Massive Science.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
↑ Carey, Benedict (30 December 2012). "Dr. Rita Levi-Montalcini, Nobel Winner, Dies at 103". The New York Times.
↑ Levi-Montalcini, Rita (1988-04-18). In Praise of Imperfection: My Life and Work. Basic Books. p. 28. Bibcode:1988piml.book.....L. Mother and Father both came from Sephardic families which had moved respectively from Asti and Casale Monferrato, two towns of some importance in Piedmont, to settle in Turin at the turn of the century.
↑ Krause-Jackson, Flavia; Martinuzzi, Elisa (30 December 2012). "Levi-Montalcini, Italian Nobel Laureate, Dies at 103". Bloomberg.
↑ Di Genova, Giorgio. "Paola Levi-Montalcini". Jewish Women's Archive.
↑ "Death by Design: Where Parallel Worlds Meet". Internet Movie Database. Retrieved 31 December 2012.
↑ Di Genova, Giorgio. "Paola Levi-Montalcini". Jewish Women's Archive.
↑ "Rita Levi Montalcini", Treccani.it.
↑ "ਪੁਰਾਲੇਖ ਕੀਤੀ ਕਾਪੀ". Archived from the original on 2019-04-23. Retrieved 2020-07-08. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
↑ http://beckerexhibits.wustl.edu/mowihsp/bios/levi_montalcini.htm. {{cite web}}: Missing or empty |title= (help)
↑ "Nobel-winning scientist Levi-Montalcini dies in Rome at 103, biologist studied growth factor". Fox News Channel. 30 December 2012. Retrieved 31 December 2012.
↑ Wasserman, Elga R. (2000). The door in the dream : conversations with eminent women in science. Joseph Henry Press. p. 41. ISBN 0-309-06568-2.
↑ "Rita Levi-Montalcini". Washington University. Retrieved 31 December 2012.
↑ "The European Brain Research Institute in Rome". Network of European Neuroscience Institutes. Archived from the original on 24 ਜੁਲਾਈ 2012. Retrieved 31 ਦਸੰਬਰ 2012.
↑ "Self-inflicted damage.The autocratic actions of an institute's founder could destroy a centre of excellence for brain research". Nature. 463 (7279): 270. 21 January 2010. Bibcode:2010Natur.463..270.. doi:10.1038/463270a. PMID 20090705.

ਪੁਸਤਕ-ਸੂਚੀ

Levi-Montalcini, Rita, In Praise of Imperfection: My Life and Work.(Elogio dell'imperfezione) Basic Books, New York, 1988.
Yount, Lisa (1996). Twentieth Century Women Scientists. New York: Facts on File. ISBN 0-8160-3173-8.^{[unreliable source?]}
Muhm, Myriam : Vage Hoffnung für Parkinson-Kranke – Überlegungen der Medizin-Nobelpreisträgerin Rita Levi-Montalcini, Süddeutsche Zeitung #293, p. 22. December 1986 "L'Archivio "medicina – medicine"". Larchivio.org. Archived from the original on 28 ਸਤੰਬਰ 2011. Retrieved 16 ਮਾਰਚ 2011.

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ

Origine ed Evoluzione del nucleo accessorio del Nervo abducente nell'embrione di pollo, Roma, Tip. Cuggiani, 1942.
Il messaggio nervoso, con Pietro Angeletti e Giuseppe Moruzzi, Milano, Rizzoli, 1975.
New developments in neurobiological research, in "Commentarii", vol. III, n. 15, Pontificia Academia Scientiarum, 1976.
Elogio dell'imperfezione, Milano, Garzanti, 1987. ISBN 88-11-59390-5. (1999 nuova edizione accresciuta).
NGF. Apertura di una nuova frontiera nella neurobiologia, Roma-Napoli, Theoria, 1989. ISBN 88-241-0162-3.
Sclerosi multipla in Italia. Aspetti e problemi, con Mario Alberto Battaglia, Genova, AISM, 1989. ISBN 88-7148-001-5.
Presentazione di Max Perutz, È necessaria la scienza?, Milano, Garzanti, 1989. ISBN 88-11-59415-4.
Prefazione a Carlo Levi, Poesie inedite. 1934–1946, Roma, Mancosu, 1990.
Prefazione a Gianni Bonadonna, Donne in medicina, Milano, Rizzoli, 1991. ISBN 88-17-84077-7.
Presentazione di Gilberto Salmoni, Memoria: un telaio infinito Dialogo su un mondo tutto da scoprire, Genova, Costa & Nolan, 1993.
Prefazione a Giacomo Scotti (a cura di), Non si trova cioccolata. Lettere di bambini jugoslavi nell'orrore della guerra, Napoli, Pironti, 1993. ISBN 88-7937-095-2.
Reti. Scienza, cultura, economia, con Guido Cimino e Lauro Galzigna, Ancona, Transeuropa, 1993. ISBN 88-7828-101-8.
Vito Volterra. Il suo percorso, in Scienza, tecnologia e istituzioni in Europa. Vito Volterra e l'origine del CNR, Roma-Bari, Laterza, 1993. ISBN 88-420-4147-5.
Il tuo futuro, Milano, Garzanti, 1993. ISBN 88-11-73837-7.
Per i settanta anni della Enciclopedia italiana, 1925–1995, in 1925–1995: la Treccani compie 70 anni. Mostra storico-documentaria, Roma, Treccani, Istituto della Enciclopedia italiana, 1995.
Prefazione an American Medical Association, L'uso degli animali nella ricerca scientifica. Libro bianco, Bologna, Esculapio, 1995.
Senz'olio contro vento, Milano, Baldini & Castoldi, 1996. ISBN 88-8089-198-7.
L'asso nella manica a brandelli, Milano, Baldini & Castoldi, 1998. ISBN 88-8089-429-3.
La galassia mente, Milano, Baldini & Castoldi, 1999. ISBN 88-8089-636-9.
Presentazione di Nicola Canal, Angelo Ghezzi e Mauro Zaffaroni, Sclerosi multipla. Attualità e prospettive, Milano, Masson, 1999. ISBN 88-214-2467-7.
Intervista in Serena Zoli, Storie di ordinaria resurrezione (e non). Fuori dalla depressione e altri mali oscuri, Milano, Rizzoli, 1999. ISBN 88-17-86072-7.
L'Università delle tre culture. Conferenza della professoressa Rita Levi-Montalcini, Sondrio, Banca Popolare di Sondrio, 1999.
Cantico di una vita, Milano, Cortina, 2000. ISBN 88-7078-666-8.
Un universo inquieto. Vita e opere di Paola Levi Montalcini, Milano, Baldini & Castoldi, 2001. ISBN 88-8490-111-1.
Tempo di mutamenti, Milano, Baldini & Castoldi, 2002. ISBN 88-8490-140-5.
Tempo di azione, Milano, Baldini Castoldi Dalai, 2004. ISBN 88-8490-429-3.
Abbi il coraggio di conoscere, Milano, Rizzoli, 2004. ISBN 88-17-00199-6.
Lungo le vie della conoscenza. Un viaggio per sentieri inesplorati con Rita Levi-Montalcini, con Giuseppina Tripodi, Brescia, Serra Tarantola, 2005. ISBN 88-88507-56-6.
Eva era africana, Roma, Gallucci, 2005. ISBN 88-88716-35-1.
I nuovi magellani nell'er@ digitale, con Giuseppina Tripodi, Milano, Rizzoli, 2006. ISBN 88-17-00823-0.
Tempo di revisione, con Giuseppina Tripodi, Milano, Baldini Castoldi Dalai, 2006. ISBN 88-8490-983-X.
La vita intellettuale, in La vita intellettuale. Professioni, arti, impresa in Italia e nel pianeta. Atti del forum internazionale, 13 e 14 febbraio 2007, Bologna, Salone del podesta di Palazzo Re Enzo, Piazza del Nettuno, Bologna, Proctor, 2007. ISBN 978-88-95499-00-0.
Rita Levi-Montalcini racconta la scuola ai ragazzi|Rita Levi-Montalcini con Giuseppina Tripodi racconta la scuola ai ragazzi, Milano, Fabbri, 2007. ISBN 978-88-451-4308-3.
Le tue antenate. Donne pioniere nella società e nella scienza dall'antichità ai giorni nostri, con Giuseppina Tripodi, Roma, Gallucci, 2008. ISBN 978-88-6145-033-2.
La clessidra della vita di Rita Levi-Montalcini, con Giuseppina Tripodi, Milano, Baldini Castoldi Dalai, 2008. ISBN 978-88-6073-444-0.
Ritmi d'arte, Serra Tarantola, 2008 ISBN 88-95839-05-6
Cronologia di una scoperta, Milano, Baldini Castoldi Dalai, 2009. ISBN 978-88-6073-557-7.
L'altra parte del mondo, con Giuseppina Tripodi, Milano, Rizzoli, 2009. ISBN 978-88-17-01529-5.

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

Sandrone, Stefano (2013). "Rita Levi-Montalcini (1909–2012)". Journal of Neurology. 260 (3): 940–941. Bibcode:2013Natur.493..306B. doi:10.1007/s00415-013-6864-8. PMID 23417239.
Navis, Adam (2007), "Rita Levi-Montalcini.", Embryo Project Encyclopedia., archived from the original on 17 ਮਾਰਚ 2011
Aloe, L. (2004). "Rita Levi-Montalcini: The discovery of nerve growth factor and modern neurobiology". Trends in Cell Biology. 14 (7): 395–399. doi:10.1016/j.tcb.2004.05.011. PMID 15246433.
Shampo, M. A.; Kyle, R. A. (2003). "Stamp vignette on medical science. Rita Levi-Montalcini--Nobel Prize for work in neurology". Mayo Clinic Proceedings. 78 (12): 1448. doi:10.4065/78.12.1448. PMID 14661672.
Aloe, L. (2003). "Rita Levi-Montalcini and the discovery of nerve growth factor: Past and present studies". Archives Italiennes de Biologie. 141 (2–3): 65–83. PMID 12825318.
Cowan, W. M. (2001). "Viktor Hamburger Andrita Levi-Montalcini: The Path to the Discovery of Nerve Growth Factor". Annual Review of Neuroscience. 24: 551–600. doi:10.1146/annurev.neuro.24.1.551. PMID 11283321.
Ribatti, D (June 2016). "The failed attribution of the Nobel Prize for Medicine or Physiology to Viktor Hamburger for the discovery of Nerve Growth Factor". Brain Research Bulletin. 124: 306–9. doi:10.1016/j.brainresbull.2016.02.019. PMID 26930162.</ref>}}
Provine, R. R. (2001). "In the trenches with Viktor Hamburger and Rita Levi-Montalcini (1965-1974): One student's perspective". International Journal of Developmental Neuroscience. 19 (2): 143–149. doi:10.1016/S0736-5748(00)00081-2. PMID 11255028.
Levi-Montalcini, R. (2000). "From a home-made laboratory to the Nobel Prize: An interview with Rita Levi-Montalcini". The International Journal of Developmental Biology. 44 (6): 563–566. PMID 11061418.
Raju, T. N. (2000). "The Nobel chronicles. 1986: Stanley Cohen (b 1922); Rita Levi-Montalcini (b 1909)". Lancet. 355 (9202): 506. doi:10.1016/S0140-6736(00)82069-3. PMID 10841166.
Aloe, L. (1999). "Rita Levi-Montalcini: A brief biographic view of past and present studies on nerve growth factor". Microscopy Research and Technique. 45 (4–5): 207–209. doi:10.1002/(SICI)1097-0029(19990515/01)45:4/5<207::AID-JEMT3>3.0.CO;2-E. PMID 10383112.
Bendiner, E. (1992). "Rita Levi-Montalcini and the unveiling of growth factors". Hospital Practice (Office Ed.). 27 (4A): 135–145. PMID 1560084.
Pécsi, T. (1987). "Nobel Prize for medicine, 1986 (Rita Levi-Montalcini)". Orvosi Hetilap. 128 (20): 1047–1048. PMID 3295669.
Weltman, J. K. (1987). "The 1986 Nobel Prize for Physiology or Medicine awarded for discovery of growth factors: Rita Levi-Montalcini, M.D., and Stanley Cohen, Ph.D". New England and Regional Allergy Proceedings. 8 (1): 47–48. doi:10.2500/108854187779045385. PMID 3302667.
Holloway, Marguerite (January 1993). "Finding the Good in the Bad". Scientific American. 268: 32–36. doi:10.1038/scientificamerican0193-32.