ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਪੁਤਿਨ
2023 ਵਿੱਚ ਪੁਤਿਨ
ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ 7 ਮਈ 2012ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਮਿਖਾਇਲ ਮਿਸ਼ੁਸਟਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 7 ਮਈ 2000 – 7 ਮਈ 2008 ਕਾਰਜਕਾਰੀ: 31 ਦਸੰਬਰ 1999 – 7 ਮਈ 2000ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮਿਖਾਇਲ ਕਾਸਿਆਨੋਵ ਮਿਖਾਇਲ ਫਰੈਡਕੋਵ ਵਿਕਟਰ ਜੁਬਕੋਵ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 8 ਮਈ 2008 – 7 ਮਈ 2012ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਪਹਿਲਾ ਉਪ ਸਰਗੇਈ ਇਵਾਨੋਵ ਵਿਕਟਰ ਜੁਬਕੋਵ ਇਗੋਰ ਸ਼ੁਵਾਲੋਵ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਕਟਰ ਜੁਬਕੋਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਕਟਰ ਜੁਬਕੋਵ (ਐਕਟਿੰਗ) ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 9 ਅਗਸਤ1999 – 7 ਮਈ 2000ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਪਹਿਲਾ ਉਪ ਨਿਕੋਲਾਈ ਅਕਸੀਓਨੇਨਕੋ ਵਿਕਟਰ ਕ੍ਰਿਸਟੇਨਕੋ ਮਿਖਾਇਲ ਕਾਸਿਆਨੋਵ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਰਗੇਈ ਸਟੈਪਸ਼ਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਿਖਾਇਲ ਕਾਸਿਆਨੋਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 9 ਮਾਰਚ 1999 – 9 ਅਗਸਤ 1999ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਕੋਲੇ ਬੋਰਡਿਉਜ਼ਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਗੇਈ ਇਵਾਨੋਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 25 ਜੁਲਾਈ 1998 – 29 ਮਾਰਚ 1999ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਕੋਲੇ ਕੋਵਲੀਓਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਿਕੋਲਾਈ ਪਤਰੁਸ਼ੇਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 25 ਮਈ 1998 – 24 ਜੁਲਾਈ 1998ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 26 ਮਾਰਚ 1997 – 24 ਮਈ 1998ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਲੈਕਸੀ ਕੁਦਰਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਿਕੋਲਾਈ ਪਤਰੁਸ਼ੇਵ
Additional positions
ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ 12 ਜੂਨ 2013ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਿਆ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 27 ਮਈ 2008 – 18 ਜੂਲਾਈ 2012ਰਾਜ ਪਰਿਸ਼ਦ ਦਾ ਚੇਅਰਮੈਨ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਲੂਕਾਸ਼ੈਂਕੋ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਪਾਵੇਲ ਬੋਰੋਡਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਕਟਰ ਜੁਬਕੋਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 7 ਮਈ 2008 – 26 ਮਈ 2012ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਰਿਸ ਗ੍ਰੀਜ਼ਲੋਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਿਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ
ਜਨਮ ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਿਚ ਪੁਤਿਨ
(1952-10-07 ) 7 ਅਕਤੂਬਰ 1952 (ਉਮਰ 72) ਲੈਨਿਨਗਰਾਡ, ਰੂਸੀ ਐੱਸਐੱਫਐੱਸਆਰ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ (ਹੁਣ ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ, ਰੂਸ)ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਆਜ਼ਾਦ (1991–1995, 2001–2008, 2012–ਵਰਤਮਾਨ)ਹੋਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੰਬੰਧ ਆਲ-ਰੂਸ ਪੀਪਲਜ਼ ਫਰੰਟ (2011–ਵਰਤਮਾਨ) ਸੰਯੁਕਤ ਰੂਸ[ 1] (2008–2012) ਯੂਨਿਟੀ (1999–2001) ਸਾਡਾ ਘਰ ਰੂਸ (1995–1999) ਸੀਪੀਐੱਸਯੂ (1975–1991) ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ
[ lower-alpha 1] ਬੱਚੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟ 2, ਮਾਰੀਆ ਅਤੇ ਕੈਟਰੀਨਾ [ lower-alpha 2] ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸਪੀਰੀਡਨ ਪੁਤਿਨ (ਦਾਦਾ) ਰਿਹਾਇਸ਼ ਨੋਵੋ-ਓਗਰੀਓਵੋ, ਮੌਸਕੋ ਸਿੱਖਿਆ ਦਸਤਖ਼ਤ ਵੈੱਬਸਾਈਟ eng.putin.kremlin.ru ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਰੂਸਬ੍ਰਾਂਚ/ਸੇਵਾ ਕੇਜੀਬੀ ਐੱਫਐੱਸਬੀ ਰੂਸੀ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਬਲ ਸੇਵਾ ਦੇ ਸਾਲ 1975–1991 1997–1999 2000–ਵਰਤਮਾਨ ਰੈਂਕ ਕਮਾਂਡ ਸੁਪਰੀਮ ਕਮਾਂਡਰ-ਇਨ-ਚੀਫ਼
ਪੁਤਿਨ ਯੂਕਰੇਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ "ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਫੌਜੀ ਕਾਰਵਾਈ" ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ 24 ਫਰਵਰੀ 2022 ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ
ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਿਚ ਪੁਤਿਨ [ lower-alpha 3] (ਜਨਮ 7 ਅਕਤੂਬਰ 1952) ਇੱਕ ਰੂਸੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਖੁਫੀਆ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ, ਜੋ ਰੂਸ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੁਤਿਨ ਨੇ 1999 ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ: 1999 ਤੋਂ 2000 ਤੱਕ ਅਤੇ 2008 ਤੋਂ 2012 ਤੱਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ, ਅਤੇ 2000 ਤੋਂ 2008 ਤੱਕ ਅਤੇ 2012 ਤੋਂ ਵਰਤਮਾਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।[ lower-alpha 4] [ lower-alpha 5] [ 7]
ਪੁਤਿਨ ਨੇ ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਕਰੀਅਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ 1991 ਵਿੱਚ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਦੇ ਰੈਂਕ ਤੱਕ ਵਧਦੇ ਹੋਏ, 16 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਇੱਕ KGB ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਖੁਫੀਆ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਹ 1996 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬੋਰਿਸ ਯੈਲਤਸਿਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਮਾਸਕੋ ਚਲੇ ਗਏ। ਅਗਸਤ 1999 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਸੰਘੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੇਵਾ (FSB) ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਰੂਸ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਯੇਲਤਸਿਨ ਦੇ ਅਸਤੀਫੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੁਤਿਨ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣੇ ਅਤੇ, ਚਾਰ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਸੀ. ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਲਈ ਸਿੱਧੇ ਚੁਣੇ ਗਏ। ਉਹ 2004 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਦੋ ਵਾਰ ਸੀਮਿਤ ਸੀ, ਪੁਤਿਨ ਨੇ ਦਮਿਤਰੀ ਮੇਦਵੇਦੇਵ ਦੇ ਅਧੀਨ 2008 ਤੋਂ 2012 ਤੱਕ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਧੋਖਾਧੜੀ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਇੱਕ ਚੋਣ ਵਿੱਚ, 2012 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਅਤੇ 2018 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਅਪ੍ਰੈਲ 2021 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਜਨਮਤ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਸੋਧਾਂ ਵਿੱਚ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੋ ਵਾਰ ਮੁੜ ਚੋਣ ਲੜਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀਪਤੀ ਅਹੁਦੇ ਨੂੰ 2036 ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[ 8] [ 9]
ਨੋਟ
↑ ਪੁਤਿਨ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 2013 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕ੍ਰੇਮਲਿਨ ਨੇ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤਲਾਕ ਨੂੰ 2014 ਵਿੱਚ ਅੰਤਿਮ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ; ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪੁਤਿਨ ਅਤੇ ਲਿਊਡਮਿਲਾ ਦਾ 2008 ਵਿੱਚ ਤਲਾਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।[ 2] [ 3]
↑ ਪੁਤਿਨ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀ ਸਾਬਕਾ ਪਤਨੀ ਲਿਊਡਮਿਲਾ ਨਾਲ ਦੋ ਧੀਆਂ ਹਨ। ਸਵੇਤਲਾਨਾ ਕ੍ਰਿਵੋਨੋਗਿਖ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਤੀਜੀ ਧੀ ਹੋਣ ਦਾ ਵੀ ਦੋਸ਼ ਹੈ,[ 4] ਅਤੇ ਇੱਕ ਚੌਥੀ ਧੀ ਅਤੇ ਜੁੜਵਾਂ ਪੁੱਤਰ, ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਪੁੱਤਰ, ਅਲੀਨਾ ਕਾਬੇਵਾ ਨਾਲ,[ 5] [ 6] ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੁਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
↑ ; ਰੂਸੀ: Владимир Владимирович Путин ; [vlɐˈdʲimʲɪr vlɐˈdʲimʲɪrəvʲɪtɕ ˈputʲɪn] ( ਸੁਣੋ )
↑ Some argued that Putin was the leader of Russia between 2008 and 2012, see Medvedev–Putin tandemocracy
↑ Putin took office as Prime Minister in August 1999 and became Acting President while remaining Prime Minister on 31 December 1999; he later took office as President on 7 May 2000, following his election in March.
ਹਵਾਲੇ
ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ
Lourie, Richard (2017). Putin: His Downfall and Russia's Coming Crash . St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-53808-8 .
Arutunyan, Anna (2015) [2012; Czech ed.]. The Putin Mystique: Inside Russia's Power Cult . Northampton, MA: Olive Branch Press. ISBN 978-1-56656-990-3 . OCLC 881654740 .
Asmus, Ronald (2010). A Little War that Shook the World: Georgia, Russia, and the Future of the West . NYU. ISBN 978-0-230-61773-5 .
Frye, Timothy. 2021. Weak Strongman: The Limits of Power in Putin's Russia . Princeton University Press .
Gessen, Masha (2012). The Man Without a Face: The Unlikely Rise of Vladimir Putin . London: Granta. ISBN 978-1-84708-149-0 .
Judah, Ben (2015). Fragile Empire: How Russia Fell in and Out of Love with Vladimir Putin . Yale University Press . ISBN 978-0-300-20522-0 .
Lipman, Maria. "How Putin Silences Dissent: Inside the Kremlin's Crackdown." Foreign Affairs 95#1 (2016): 38+.
Myers, Steven Lee. The New Tsar: The Rise and Reign of Vladimir Putin (2015).
Naylor, Aliide. The Shadow in the East: Vladimir Putin and the New Baltic Front (I.B. Tauris, 2020), 256 pp.
Rosefielde, Steven. Putin's Russia: Economy, Defence and Foreign Policy (2020) excerpt
Sakwa, Richard (2008). Putin: Russia's choice . London; New York: Routledge. ISBN 978-0-203-93193-6 . OCLC 183404357 . [permanent dead link ] [permanent dead link ]
Sakwa, Richard. The Putin Paradox (Bloomsbury, 2020) online .
Sakwa, Richard. Putin Redux: Power and Contradiction in Contemporary Russia (2014). online review Archived 4 March 2022 at the Wayback Machine .
Sperling, Valerie. Sex, Politics, & Putin: Political Legitimacy in Russia (Oxford UP, 2015). 360 pp.
Stoner, Kathryn E. Russia Resurrected: Its Power and Purpose in a New Global Order ( Oxford University Press, 2021)
Toal, Gerard. Near Abroad: Putin, the West, and the Contest Over Ukraine and the Caucasus (Oxford UP, 2017).
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ