ਵੈਜੰਤੀਮਾਲਾ
 ਵੈਜੰਤੀਮਾਲਾ (ਜਨਮ 13 ਅਗਸਤ 1933) ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਵੈਜੰਤੀਮਾਲਾ ਬਾਲੀ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਅਦਾਕਾਰਾ, ਭਰਤਨਾਟਿਅਮ ਨਚਾਰ, ਨਾਚ ਹਦਾਇਤਕਾਰਾ, ਕਰਨਾਟਕ ਗਾਇਕਾ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਗੋਲਫ਼ ਖਿਡਾਰਨ ਹੈ।[4] ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸੀ। ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ "ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਸੁਪਰਸਟਾਰ: ਅਤੇ "ਮੇਗਾਸਟਾਰ: ਵਜੋਂ ਜਾਨੀ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ 1949 ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ "ਵਾਜਹਕਾਈ" ਅਤੇ 1950 ਵਿੱਚ ਤੇਲਗੂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ ਜੀਵਥਮ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਈ। ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਵੈਜੰਤੀਮਾਲਾ ਇੱਕ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜੋ ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਚੱਲੀ। ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਨੱਚਣ ਦੇ ਮਿਆਰ ਅਤੇ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਸਟਾਰ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਤੋਂ ਕਲਾਸੀਕਲ ਡਾਂਸ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਸਟਾਰ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਲਈ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ "ਰਾਹ ਪੱਧਰਾ" ਸੀ। ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਇੱਕ ਨਿਪੁੰਨ ਡਾਂਸਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਸੇਮੀ-ਕਲਾਸੀਕਲ ਨਾਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਨਾਚ ਨੰਬਰਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ "ਟਵਿੰਕਲ ਟੌਸ" ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ ਫ਼ਿਲਮ ਵਾਜਕਾਈ (1949) ਅਤੇ ਤੇਲਗੂ ਫ਼ਿਲਮ ਜੀਵਥਮ ਦੁਆਰਾ 1950 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਹਾਰ ਅਤੇ ਲੜਕੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। "ਨਾਗੀਨ" ਦੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੇ ਸਫ਼ਲ ਤਾਮਿਲ ਅਤੇ ਤੇਲਗੂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਪਾਰਕ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ 1955 ਵਿੱਚ ਦੇਵਦਾਸ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਚੰਦਰਮੁਖੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਜੋ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਨਾਟਕੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਚੌਥੇ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਬੋਤਮ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਬਲਾਕਬਸਟਰ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਨਯਾ ਦੌਰ ਅਤੇ ਆਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਈ। ਉਹ 1958 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੀ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਫਿਲਮਾਂ- ਸਾਧਨਾ ਅਤੇ ਮਧੂਮਤੀ - ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਹਿੱਟ ਬਣ ਗਈਆਂ। ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਧਨਾ ਅਤੇ ਮਧੂਮਤੀ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਦੋ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਲਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੇ ਤਾਮਿਲ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸੀ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਵਣਜੀਕੋੱਟੈ ਵੈਲੀਬਨ, ਇਰੰਬੂ ਥਿਰਾਈ, ਬਗਦਾਦ ਥਿਰੂਦਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਨੀਲਾਵੂ ਨਾਲ ਵਪਾਰਕ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚੱਕਿਆ। ਸੰਨ 1961 ਵਿੱਚ, ਦਿਲੀਪ ਕੁਮਾਰ ਦੀ ਗੰਗਾ ਜੁਮਨਾ ਦੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਇੱਕ ਬੇਮਿਸਾਲ ਪਾਤਰ, ਧੰਨੇ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਵੇਖੀ ਗਈ, ਜੋ ਅਵਧੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ। ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਸਰਵਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਗੰਗਾ ਜੁਮਨਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ। 1962 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫਿਲਮਾਂ ਨੇ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ 'ਤੇ ਔਸਤਨ ਜਾਂ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 1964 ਵਿੱਚ, ਸੰਗਮ ਦੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸ ਦਾ ਕੈਰੀਅਰ ਫਿਰ ਸਿਖਰਾਂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਭਾਰਤੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ ਪਹਿਰਾਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਰਾਵਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਸਵੀਮ ਸੂਟ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਸੰਗਮ ਵਿੱਚ ਰਾਧਾ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ 12ਵੇਂ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਤੀਜਾ ਸਰਬੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਗਈ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਡਰਾਮੇ "ਆਮਰ-ਪਾਲੀ" ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਲਈ ਅਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਜੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ਾਵਾਲੀ, ਸ਼ਾਹੀ ਦਰਬਾਰ, ਆਮਰਪਾਲੀ ਦੇ ਨਾਗਰਵਧੂ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਸਰਵਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਮਿਲੀ, ਪਰ ਇਹ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਅਸਫਲਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਫ਼ਿਲਮ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਉਮੀਦਾਂ ਸਨ, ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਫਿਲਮਾਂ ਛੱਡਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਪਾਰਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ ਸਫਲ ਫਿਲਮਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੂਰਜ, ਜਵੈਲ ਥੀਫ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਅਤੇ ਕੁਝ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵਾਲੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਜਿਵੇਂ ਹੇਟੀ ਬਾਜ਼ਰੇ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਦੇ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਡਸਟਰੀ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਾਂਚ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਫਿਲਮਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਦੀ ਮੁੱਖ ਇਕਾਗਰਤਾ ਭਾਰਤ ਕਲਾਤਮਕ ਨਾਚ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ, ਭਰਤਨਾਟਿਯਮ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਫਿਲਮਾਂ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡਾਂਸ ਕੈਰੀਅਰ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਅਭਿਆਸ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਰਵਉੱਚ ਭਾਰਤੀ ਮਾਨਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਐਵਾਰਡ ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੂੰ 1982 ਵਿੱਚ ਭਰਤਨਾਟਿਅਮ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਇੱਕ ਸ਼ੌਕੀਨ ਗੋਲਫਰ ਹੈ ਅਤੇ ਚੇਨਈ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ 48ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡਾਂ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ ਹਨ। ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ  ਵੈਜੰਤੀਮਾਲਾ ਤਾਮਿਲ ਅਯੰਗਰ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਰਸਾਰਥੀ ਮੰਦਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤ੍ਰਿਪਲਾਨ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ।[5][6] ਉਸ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਮੰਡਿਅਮ ਧਤੀ ਰਮਨ ਅਤੇ ਵਸੁੰਧਰਾ ਦੇਵੀ ਹਨ।[7] ਉਸ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦਾਦੀ ਯਦੂਗਿਰੀ ਦੇਵੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪੁਰਖੇ ਮੈਸੂਰ ਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ 1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੋਹਰੀ ਅਦਾਕਾਰਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਦੀ ਮੰਗਮਾ ਸਬਥਮ ਪਹਿਲੀ ਤਮਿਲ ਫ਼ਿਲਮ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ ਉੱਤੇ "ਕੋਲੋਸਲ" ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੱਤ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਵੈਜਯੰਤੀਮਾਲਾ ਨੂੰ ਪੋਪ ਪਾਇਸ XII ਲਈ ਕਲਾਸੀਕਲ ਭਾਰਤੀ ਨਾਚ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ 1940 ਵਿੱਚ ਵੈਟੀਕਨ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਰਸ਼ਕ ਸੀ।[8][9] ਵੈਜਯੰਤੀ ਨੇ ਸੈਕਰਡ ਹਾਰਟ ਹਾਇਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਪ੍ਰੈਜੇਂਟੇਸ਼ਨ ਕਾਨਵੈਂਟ, ਚਰਚ ਪਾਰਕ, ਚੇਨਈ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[10] ਉਸ ਨੇ ਭਰਤਨਾਟਿਯਮ ਗੁਰੂ ਵਝੂਵਰ ਰਮੀਆ ਪਿਲਾਈ ਤੋਂ ਅਤੇ ਕਾਰਨਾਟਿਕ ਸੰਗੀਤ ਮਾਣਕਕੱਲ ਸਿਵਰਾਜਾ ਅਈਅਰ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ। ਉਸ ਨੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਅਰਗੇਟਰਾਮ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦਾ ਮਾਮਾ ਵਾਈ ਜੀ ਪਾਰਥਸਰਥੀ ਹੈ। 1938 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦੇ ਦਾਦਾ, ਮੰਡਿਅਮ ਧਤੀ ਗੋਪਾਲਾਚਾਰੀਆ ਨੇ, ਨਾਰਾਇਣ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਰੋਡ, ਮੈਸੂਰ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਨਰਸਿੰਗ ਹੋਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਹਵਾਲੇ
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
