ਸ਼ੋਭਨਾਸੁੰਦਰੀ ਮੁਖੋਪਾਧਿਆਏ
ਸ਼ੋਭਨਸੁੰਦਰੀ ਮੁਖੋਪਾਧਿਆਏ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Shobhanasundari Mukhopadhyay; ਜਨਮ ਸ਼ੋਵੋਨਾ ਦੇਵੀ ਟੈਗੋਰ 1877 ਵਿੱਚ ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ; ਮੌਤ 26 ਮਈ 1937, ਹਾਵੜਾ ਵਿੱਚ)[1] ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ ਸੀ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਲਈ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਹੇਮੇਂਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਦੀ ਧੀ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਦੀ ਭਤੀਜੀ ਸੀ। ਜੀਵਨੀਹੇਮੇਂਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਧੀ, ਸ਼ੋਵੋਨਾ ਦੇਵੀ ਟੈਗੋਰ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਲਕੱਤਾ (ਕੋਲਕਾਤਾ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉੱਚ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ-ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਹਿੰਦੂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[2][3] ਉਸਨੇ ਨਗੇਂਦਰਨਾਥ ਮੁਖੋਪਾਧਿਆਏ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਜੈਪੁਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸੀ।[4] ਉਸਦੀ ਮੌਤ 1937 ਵਿੱਚ ਸੱਠ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹਾਈ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਈ।[1] ਬਾਅਦ ਦੇ ਕੰਮਮੁਖੋਪਾਧਿਆਏ ਨੇ 1915 ਅਤੇ 1920 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਡਨ ਸਥਿਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਫਰਮ ਮੈਕਮਿਲਨ ਲਈ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕਧਾਰਾ, ਧਰਮ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ 'ਤੇ ਚਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ। ਇੰਡੀਅਨ ਫੈਬਲਜ਼ ਐਂਡ ਫੋਕ-ਲੋਰ (1919) ਅਤੇ ਦ ਟੇਲਜ਼ ਆਫ਼ ਦ ਗੌਡਜ਼ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ (1920) ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸਰੋਤ ਸਮੱਗਰੀ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਕੰਮ
ਹਵਾਲੇ
|
Portal di Ensiklopedia Dunia