ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ
ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Sahib Singh Bedi; 7 ਅਪ੍ਰੈਲ 1756 - 17 ਜੁਲਾਈ 1834) ਦਸਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਸਨ।[1][2] ਜੀਵਨੀਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ ਦਾ ਜਨਮ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ (ਮੌਤ 1773) ਅਤੇ ਸਰੂਪਾਂ ਦੇਵੀ ਦੇ ਘਰ 7 ਅਪ੍ਰੈਲ 1756 ਨੂੰ ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ (ਅਜੋਕੇ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ) ਚੇਤ ਸੁਦੀ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। 1770 ਵਿੱਚ, ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸ਼ਿਵਾਲਿਕ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ (ਅਜੋਕੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ) ਦੀ ਤਲਹਟੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਊਨਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ,_and_Maharaja_Ranjit_Singh,_from_Asthan_Baba_Bikram_Singh_Bedi,_Kanak_Mandi,_Amritsar,_ca.1863%E2%80%931879.jpg) ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ ਦਾ ਸਿੱਖ ਮਿਸਲਦਾਰਾਂ (ਮੁਖੀਆਂ) ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖ ਸੰਘ ਦੇ ਯੁੱਗ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਝਗੜਿਆਂ, ਵਿਰੋਧੀ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਂਝੇ ਏਕਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ 11 ਜਾਂ 12 ਅਪ੍ਰੈਲ 1801 ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਸਮਾਗਮ ਦੌਰਾਨ ਤਿਲਕ ਅਤੇ ਕੇਸਰ ਦਾ ਲੇਪ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ।[3] ਉਹ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਅਲਾਟ ਕੀਤੀ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਟ੍ਰੈਕਟਾਂ 'ਤੇ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਬੇਦੀਆਂ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਵੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬੇਦੀਆਂ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਦਿਅਕ ਸਕੂਲ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਧਰਮੀ ਮੀਨਾ ਸੰਪਰਦਾ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਸਥਾਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਬਾਗੀ ਪ੍ਰਿਥੀ ਚੰਦ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਖ ਦਫਤਰ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਹੀਰ ਵਿਖੇ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਮੌਤ 17 ਜੁਲਾਈ 1834 ਨੂੰ ਊਨਾ ਵਿਖੇ ਹੋਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰ ਬਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਬਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਸਨ।[4] ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋਹਵਾਲੇ |
||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
