சம்பந்தம்

சம்பந்தம் (Sambandham) என்பது இன்றைய கேரள மாநிலத்தில் உள்ள நாயர்கள், சத்திரியர்கள் மற்றும் அம்பலவாசிகள் ஆகியோர் நம்பூதிரிகளுடன் ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் ஒரு ஒருமுறைசாரா திருமண முறையாகும்.^[1][2] இவை அனைத்தும் திருமண சமூகங்கள் ஆகும். இந்த வழக்கம் இப்போது கடைபிடிக்கப்படுவதில்லை. இந்த வழக்கதிற்கான மாற்று பெயர்கள் வெவ்வேறு சமூக குழுக்களாலும் வெவ்வேறு பிராந்தியங்களிலும் பயன்படுத்தப்பட்டன.^[3] அவற்றில் புடவமுரி, புடவகொடா, வஸ்திரதானம், விட்டாரம் கயருகா, மங்கலம் மற்றும் உழம்போருக்குக்கா ஆகியவை அடங்கும்..

மெட்ராஸ் திருமணச் சட்டம், 1896 இன் சட்டம் நான்கு, சம்பந்தத்தை "ஒரு ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையிலான ஒரு கூட்டணி" என்று வரையறுத்தது. இதன் காரணமாக அவர்கள் தங்கள் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்களின் வழக்கத்திற்கு ஏற்ப நடந்து கொண்டனர்.

திருமணம் என்பது ஒரு நிரந்தர கூட்டணியில் ஈடுபடும் ஆணும் பெண்ணும் பிணைக்கப்படும் என்று பொதுவாக எதிர்பார்க்கப்பட்டாலும், கேரளாவின் மருமக்கதாயம் சட்டம் இந்த வகையான வாழ்நாள் கூட்டணியை திருமணத்தின் மிக முக்கியமான பகுதியாக கருதவில்லை. சம்பந்தம் திருமணங்கள் மிகவும் ஒப்பந்தமானவை. அவை இருவராலும் விருப்பப்படி கலைக்கப்படலாம். 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், அமைப்பில் மாற்றங்கள் தோன்றத் தொடங்கின. மேலும் சம்பந்தம் மேலும் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டது. இந்த திருமண அல்லது திருமண முறையின் கீழ், பெண்களுக்கு சொத்துரிமை இருந்தது. குழந்தைகள் தங்கள் தாய்மார்களிடமிருந்து பெற்றவர்கள், ஆனால் அவர்களின் தந்தையரிடமிருந்து அல்ல. இதன் விளைவாக, தந்தைகள் தங்கள் குழந்தைகளை வளர்ப்பதில் அல்லது பராமரிப்பது போன்ற எந்தவொரு பொறுப்பிலிருந்தும் விலக்கப்பட்டனர். குழந்தைகளின் தாய்வழி மாமாக்களே அவர்களின் வளர்ப்பிற்கு மிகவும் முக்கியம். சம்பந்தம் என்பது ஒரு ஆணும் பெண்ணுக்கும் இடையே ஒரு வகையான கூட்டுறவை இணைத்து ஒப்புக்கொள்வதற்கான உரிமையை நிறுவுவதற்கான ஒரு விழாவாகும். விவாகரத்தும் ஒப்பந்தம் செய்யப்படலாம் என்றாலும், தனிப்பட்ட விருப்பத்தை சார்ந்து இல்லாத குடும்பங்கள் இவற்றை ஏற்பாடு செய்தன. ஒரு பெண் தனது அதே சாதியைச் சேர்ந்த அல்லது உயர்ந்த சாதியைச் சேர்ந்த ஆணுடன் சம்பந்தம் வைத்திருக்க முடியும்.

"வேலி" அமைப்பு தாய்வழி உயர் சாதியினருக்கும், ஆணாதிக்க நம்பூதிரி மற்றும் கேரளாவின் பிற பிராமண சாதியினருக்கும் பயனளித்தது. நம்பூதிரிகளில், மூத்த மகன் மட்டுமே திருமணம் செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டார். இது மூதாதையர் சொத்தைப் பேணுவதற்கும், அது பல சந்ததியினரிடையே பிரிக்கப்படுவதைத் தடுப்பதற்கும் நோக்கமாக இருந்தது. மீதமுள்ள ஆண்கள் நாயர் இளவரசிகள், பிரபுத்துவ நாயர் பெண்கள், அல்லது பிற திருமண சாதியினருடன் சம்பந்தத்தை ஒப்பந்தம் செய்தனர். புரோகிதப்பிராமணர்கள் ஆளும் பிரபுத்துவத்துடன் உறவுகளை உறுதிப்படுத்த அனுமதித்தனர். இந்த கூட்டணிகளின் சந்ததியினர், தங்கள் தாயின் சாதிகள் மற்றும் குடும்பங்களின் உறுப்பினர்களான மருமக்கதாயத்தின் படி, நம்பூதிரி தந்தை அவர்களுக்கு வழங்க கடமைப்பட்டிருக்க மாட்டார். இதையொட்டி தாய்வழிச் சாதிகளைப் பொறுத்தவரை, பிராமணர்களுடனான சம்பந்தம் கௌரவம் மற்றும் சமூக அந்தஸ்து ஆகும். நம்பூதிரி- சத்திரியர் மற்றும் நம்பூதிரி-நாயர் சம்பந்தம் ஆகியவையும் திருமணங்களாக கருதப்படலாம். தந்தை உயர்ந்த சமூக அந்தஸ்தையும், ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த அந்தஸ்தின் தாயையும் கொண்டிருந்தாலும், குழந்தைகள் தங்கள் தந்தையின் பட்டங்களையும் செல்வத்தையும் வாரிசாகக் கொண்டிருக்கவில்லை என்றாலும், அவர்கள் இன்னும் நியாயமானவர்களாகக் கருதப்பட்டனர்.

மலபார் திருமணச் சட்டம், 1896 என்பது சம்பந்தத்தை நியாயப்படுத்தும் ஒரு தோல்வியுற்ற முயற்சியானது . பிராந்தியத்தின் தெற்குப் பகுதிகளிலும் இதேபோன்ற சட்டம் பின்னர் வந்தது. அதாவது 1912 மற்றும் 1925 ஆம் ஆண்டு திருவிதாங்கூர் நாயர் சட்டம் மற்றும் 1920 இன் கொச்சின் நாயர் சட்டம் போன்றவை.

1908ஆம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்ட நம்பூதிரிகளின் புரட்சிகர குழுவான நம்பூதிரி யோகாசேமா மகாசபை, 1919 முதல் அனைத்து நம்பூதிரிகளும் தங்கள் சொந்த சமூகத்தினுள் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று கிளர்ந்தெழுந்தது. மூத்த சகோதரர்கள் திருமணம் செய்து கொண்டார்களா இல்லையா என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், சமூகத்திற்குள் உள்ள இளைய சகோதரர்களின் திருமணங்களை சபை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவித்தது. அவர்கள் சம்பந்தங்களை புறக்கணிக்க முடிவு செய்தனர். இதை தீர்மானிக்கும் இந்த புரட்சிகர கூட்டம் 254 மேடம் 1094 (கி.பி 1919) அன்று திரிச்சூரில் உள்ள "பாரதீபூசணம்" என்ற இடத்தில் நடைபெற்றது. 1933 ஆம் ஆண்டு மெட்ராஸ் நம்பூதிரி சட்டம் இந்த மாற்றத்தை உறுதிப்படுத்தியது. அதே ஆண்டில், மெட்ராஸ் மருமக்கதாயம் சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டது. இதன் மூலம் சம்பந்தம் ஒரு வழக்கமான திருமணமாக ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது. பெற்றோர்கள் இருவரும் நம்பூதிரிகளாக இருந்த குழந்தைகளிடம் வைத்திருக்கும் பரம்பரை மற்றும் சொத்தின் உரிமைகளை குழந்தைகளுக்கு வழங்கியது. இந்த அறிவிப்பும் இந்த சட்டங்களும் சம்பந்தம் திருமணங்களின் எண்ணிக்கை திடீரென குறைந்து, ஒரு தசாப்தத்திற்குள் இந்த நடைமுறை இறந்துவிட்டது.