பராக்கர் ஆறு

கிழக்கு இந்தியாவின் தாமோதர் ஆற்றின் முக்கிய துணை நதியாக பராக்கர் நதி உள்ளது. ஜார்க்கண்டின் ஹசாரிபாக் மாவட்டத்தில் பத்மா அருகே தோன்றிய இது பெரும்பாலும் மேற்கு முதல் கிழக்கு திசையில், மேற்கு வங்காளத்தின் வர்தமான் மாவட்டமான ஆசான்சோலில் உள்ள டிஷெர்கருக்கு அருகிலுள்ள தாமோதரில் சேருவதற்கு முன்பு, சோட்டா நாக்பூர் பீடபூமியின் வடக்குப் பகுதி முழுவதும் 225 கிலோமீட்டர் (140 மைல்) தூரம் பாய்கிறது. இது 6,159 சதுர கிலோமீட்டர்கள் (2,378 sq mi) நீர்ப்பிடிப்பு பரப்பளவைக் கொண்டுள்ளது. முக்கிய துணை நதிகளான பார்சோட்டி மற்றும் உஸ்ரி முறையே தெற்கு மற்றும் வடக்கிலிருந்து பாய்கின்றன. இரண்டு முக்கிய துணை நதிகளைத் தவிர, பதினைந்து நடுத்தர அல்லது சிறிய நீரோடைகள் இதில் இணைகின்றன.

ஜார்க்கண்டின் கிரீடீஹ் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள இப்பகுதியின் மிக உயர்ந்த மலை மற்றும் சமண யாத்திரைக்கான மையமான பரஸ்நாத் மலையின் வடக்கு பகுதியில் கடல் மட்டத்திலிருந்து 1,350 மீட்டர்கள் (4,430 அடி) வரை பராக்கர் ஓரங்கள் உள்ளன.

இந்த நதி அதன் மேல் பகுதிகளில் பெய்யும் மழையின் போது அதிக நீரோட்டம் பாய்ந்துகிராண்ட் ட்ரங்க் சாலையில் அடுத்தடுத்து கட்டப்பட்ட இரண்டு பாலங்களை மூழ்கடிக்கிறது. 1848 ஆம் ஆண்டில் ஹசாரிபாக் மாவட்டத்தில் பார்ஹி அருகே ஆற்றின் குறுக்கே கட்டப்பட்ட பெரிய கல் பாலம் 1913 ஆம் ஆண்டில் 24 மணி நேரத்தில் 250 மில்லிமீட்டர் (10 அங்குலம்) மழை பெய்ததால் மூழ்கியது. அதை மாற்றுவதற்காக கட்டப்பட்ட குறுகிய இரும்பு பாலம், இரண்டாம் உலகப் போரின்போது இராணுவ வீரர்களின் இயக்கத்தினால் ஏற்பட்ட சிரமத்தைத் தாங்கியது. ஆனால் 1946 இல் மற்றொரு பெரிய வெள்ளம் பாலத்தை வலுவற்றதாக்கியது.^[1] 1950 களில் கட்டப்பட்ட ஒரு புதிய பாலம் ஆற்றின் வெள்ளத்தைத் தாங்கிக்கொண்டது.

பராக்கருக்கு குறுக்கே கிராண்ட் ட்ரங்க் சாலையில் மற்றொரு பாலம் உள்ளது. இது மேற்கு வங்காளத்தின் வர்தமான் மாவட்டத்தில், ஜார்க்கண்டில் உள்ள சிர்குண்டாவுடன், அதே பெயரைக் கொண்ட ஆசான்சோலில்ஒரு பக்கத்தை பராக்கருடன் இணைக்கும். 19 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் கட்டப்பட்ட இப்பாலம் அதிக போக்குவரத்து இருப்பதால் பழுதுபார்ப்பு தேவைப்படுகிறது. ஆசான்சோலில் உள்ள கலிபஹாரி முதல் தன்பாத் மாவட்டத்தில் உள்ள நிர்சா வரை செல்லும் புறவழியில் வடக்கே புதிய பாலம் கட்டப்பட்டுள்ளது.

முன்னர் கீழ் தாமோதர் படுகையில் வெள்ளத்தால் பேரழிவை உருவாக்கியபருவமழை நீரின் மிகப்பெரிய அளவு தற்போது பள்ளத்தாக்கில் கொண்டு செல்லப்பட்டது. படுகையின் வருடாந்திர மழைப்பொழிவு 765 முதல் 1,607 மில்லிமீட்டர் வரை (30.1 மற்றும் 63.3 அங்குலம்) மாறுபடுகிறது. சராசரியாக 1,200 மில்லிமீட்டர் (47 அங்குலம்). இதில் 80 சதவீதம் ஜூன் முதல் செப்டம்பர் வரை மழைக்காலங்களில் ஏற்படுகிறது.^[2] நதியைப் பயன்படுத்துவதற்காக (தாமோதருடன் சேர்ந்து), தாமோதர் பள்ளத்தாக்கு கழகம் (டி.வி.சி) சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் பல்நோக்கு நதிப் பள்ளத்தாக்கு திட்டத்தைத் திட்டமிட்டு செயல்படுத்தியது..^[3] இந்த திட்டத்தின் முதல் அணை திலாயாவில் பராக்கர் முழுவதும் கட்டப்பட்டது.

டி.வி.சியின் முதல் அணை, திலையா அணை, ஜார்க்கண்டின் ஹசாரிபாக் மாவட்டம் இப்போது ஜார்க்கண்டின் கோடர்மா மாவட்டத்தில் திலாயாவில் உள்ள பராக்கருக்கு குறுக்கே இருந்தது. இது பிப்ரவரி 21, 1953 அன்று திறக்கப்பட்டது. அணை 366 மீட்டர்கள் (1,201 அடி) நீளம் மற்றும் நதி படுக்கை மட்டத்திலிருந்து 30.18 மீட்டர்கள் (99.0 அடி) உயரம் கொண்டது. திலாயா நீர்மின் நிலையம் பராக்கர் ஆற்றின் இடது கரையில் அமைந்துள்ளது. இதன் கட்டமைப்பு முற்றிலும் வலுவூட்டப்பட்ட பைஞ்சுதை கொண்டது. இது தலா 2 மெகாவாட் மின் உற்பத்தி செய்யும் இரண்டு அலகுகளைக் கொண்டுள்ளது. அதே திறன் கொண்ட மூன்றாவது அலகுக்கான எதிர்கால ஏற்பாடு நடைபெறவுள்ளது. ^[3]