வல்லு

வல்லு என்பது சங்ககால விளையாட்டுகளில் ஒன்று. இதில் பல வகை உண்டு. எல்லாம் பொழுதுபோக்குக்காக விளையாடப்படுபவை. இது ஓர் ஊழ்த்திற விளையாட்டு. இந்த விளையாட்டில் வல்லநாய் என்னும் உருட்டுகாய் உருட்டப்படும். அதில் வரும் எண்ணுக்கு ஏற்ப அரங்குக்கட்டங்களில் கட்டுகாய்கள் கட்டப்படும். கட்டுகாய்களைக் கட்டுவது உத்தித்திறன். இதுபோன்ற ஆட்டங்களில் வெற்றி பெற்றவர்களை இக்காலத்தில் 'பழம் பெற்றவர்' எனக் கூறுகின்றனர். இந்த விளையாட்டைப்பற்றித் தொல்காப்பியமும், சங்கநூல்களும் குறிப்பிடுகின்றன.

• வல்லுப்பலகையில் வல்லநாய் உருட்டி ஆடப்படும் ஆட்டம். ^{[1] [2]} 'வல்' என்பது நட, செல் என்பது போன்றதோர் தொழில்பெயர். வல் என்னும் சொல் வல்லு விளையாடும் தொழிலைக் குறிக்கும். இந்த விளையாட்டுக்குப் பயன்படுத்தப்படும் பலகையை 'வல்லுப்பலகை' என்றும், 'வல்லப்பலகை' என்றும் வழங்குவர். இந்த ஆட்டத்தில் பயன்படுத்தப்படும் காய்களை 'வல்லுநாய்' என்றும், 'வல்லநாய்' என்றும் வழங்குவர். இது வல்லப்பலகையில் வல்லநாய்களை உருட்டி ஆடப்பட்ட விளையாட்டு எனத் தெரிகிறது.
• முதியவர் வல்லு ஆடுவர். ஊரின் பொதுமன்றத்தில் வல்லு விளையாடுவதற்கு அமைக்கப்பட்டிருந்த பலகையைக் கறையான் அரித்துவிட்டதாம். ^[3]
• வல்லுப்பலகை - கூனி ஒருத்தியைக் குறளன் ஒருவன் தன் ஆசைக்கு இணங்கும்படி வற்புறுத்துகிறான். இணங்காத கூனி அந்தக் குறளனை வல்லிப்பலகையை நிறுத்தி வைத்திருப்பது போல் இருக்கிறான் என்று குறிப்பிடுகிறாள். ^[4] இதனால் வல்லுப்பலகையானது சுமார் மூன்றடி உயரம் இருக்கும் என்பதை உணரமுடிகிறது.
• வல்லுப்போர் என்பது வல்லமையைக் காட்டும் போர். ^[5] ஒருத்தி ஒருவனை வல்லுப்போர் வல்லான் எனக் குறிப்பிடுகிறாள். இதில் 'மலைமேல் மரம்' என்னும் குழூஉக்குறியைப் பயன்படுத்துகிறாள். ^[6] வல்லுக்காய்களை வட்டுருட்டாகவும் ^[7], நெட்டுருட்டாகவும் ^[8] உருட்டுதல் அவரவர் கைத்திறம்.

வல்லநாய் எனப்பட்ட வல்லுக்காயின் அளவு பருவ மகள் முலை அளவினது என்று குற்றாலக் குறவஞ்சி நூல் குறிப்பிடுகிறது. ^[9]